17 oktober 2010

ik val in een soort gat

Eigenlijk had ik de neiging maar even niets op de blog te schrijven want wat valt er te schrijven als het grote doel wegvalt (of al was weggevallen...).

Voor de volledigheid: donderdag nog 13 km gelopen incl 10x1', en eigenlijk is vorige week in z'n geheel in vermoeidheid verlopen nadat ik de zondag die 28 km had gelopen die in spierpijn eindigde. Pas vandaag voel ik me, na de 5x6 minuten loopgroep (T13-16) van gisteren, weer 'sterk'. Dan voelen je benen weer als 1 stuk kracht inplaats van als 'overal pijntjes en slap'.

Ik val niet echt in een soort gat, dat lijkt maar zo. Zodra ik dat denk zou het ook zo zijn omdat de meeste omstandigheden waarin je denkt te verkeren zelfgecreerd zijn. Eenmaal wetend dat het een zelfgecreerde illusie is, is het opeens verdwenen, het gat (uitleg: je creeert het door te zeggen 'ach wat vervelend nou toch dat ik geen marathon ga lopen', 'alles is voor niets geweest', 'ik ben een loser').

zometeen een fantastische training doen, weet nog niet precies wat.

POV

Geen opmerkingen: