25 juli 2016

placebo effecten

Gisteren: ik was laat thuis vanwege een bier sessie met vriend D.
Even lekker bijkletsen. Over training ook... ik probeerde hem natuurlijk, onbewust, het geheim te ontfutselen hoe hij het klaarspeelt om op 60+ leeftijd nog een ca 3 uur marathon niveau te hebben. Daar kwam al iets naar voren, het heeft te maken met geloof in eigen kunnen, weigeren om toe te geven aan argumenten als ouderdom etc, diverse problemen (zoals ik met mijn enkel heb) gewoon head-on aan te pakken en op te lossen.

Maar, op weg naar huis, ging mijn denken verder (voorzover dat overigens mogelijk is met ruim een liter bier a 7% in de mik). Het geloof in eigen kunnen.... relatie met het geloof in trainer.... relatie met het geloof in suggestie.

Ik google'de het woord 'Placebo' en verwachtte iets over blauwe pillen ofzo. Maar werd omvergeblazen door de volgende documentaire.


Hierin onder andere:

  • Nep knie operaties werken even goed als echte knie operaties
  • Nep pillen genezen depressieve patiënten
  • Een hypnose-achtige suggestie geneest een vrijwel ongeneesbare ziekte
Na de documentaire snap ik opeens eksakt waarom tochten naar Lourdes 'werken': door het geloof in resultaat, overgave aan genezende krachten die we gewoon nog lang niet snappen.

Ronduit chocquerend is het verhaal, na ca 25 minuten, van een kankerpatiënt die, net zoals zovele kankerpatiënten, ervan overtuigd was dat hij nog maar 3 maanden te leven had. Hij dacht dat hij 3 maanden te leven had, zijn artsen vertelden het hem, zijn hele gezin was er van overtuigd. En hij overleed ook na 3 maanden.
MAAR: bij autopsie bleek hij vrijwel geen kankercellen te hebben, zijn slokdarmkanker bleek helemaal niet te zijn teruggekeerd en bleek vrijwel weg te zijn. De vraag is dan: waarom is hij overleden? Was de levenskracht verdwenen doordat hij zichzelf opgegeven had, is hij via een self-fulfilling prophecy overleden? Het lijkt erop. Een 'omgekeerd placebo effect' ofwel 'nocebo-effect' volgens de documentaire. 

Trainingstechnisch is er natuurlijk de vraag: kan IK het placebo effect ook toepassen op mijn lopers? 
Een schema geven waar ze in geloven? 
Misschien kan dat.
Misschien is het belangrijk om als trainer ZELF ergens in te geloven, omdat je het dan bij wijze van placebo heel effectief kan overbrengen. 

Er is ook het verschijnsel 'overtraining'. Ik weet uit eigen ervaring dat het mogelijk is om een belachelijk grote hoeveelheid trainingsarbeid te verzetten en niet overtraind te raken. Denk aan hoeveelheden en intensiteiten waarvan je zeker weet overtraind te raken, en TOCH gebeurt er niets ergs. 
Ik weet ook uit trainerservaring dat er lopers zijn die een gemiddelde (niet overbelastende) trainingslast krijgen en dan om onduidelijke reden melden dat ze 'moe zijn' en slecht lopen en na weken rustig trainen pas weer redelijk lopen. 

Okee... ik GELOOF in hard trainen, in veel trainen, en in daarbij gezond kunnen blijven. Het lichaam is gebouwd om veel belasting aan te kunnen. Ik geloof erin dat je vaak 'nep moe' bent en dat, als je toch weer gaat trainen, helemaal niet moe blijkt te zijn. Ik geloof in de grote kracht van de natuur in herstel in alle opzichten. Ik geloof in de mogelijkheid tot op hoge leeftijd heel fit en krachtig te kunnen zijn. Ik geloof ook in de mogelijkheid voor fitte lopers om hun grenzen verder te leggen dan ze zelf ooit voor mogelijk hebben gehouden (dit, omdat dit mij ook overkomen is). Ik geloof overigens absoluut dat ik nog onder de 3 uur kan lopen, hoewel ik op dit moment een kwartiertje in dat tempo al moeilijk vind. 

Ook geloof ik in het verschijnsel dat ik zelf noem 'verre grenzen': als je denkt (zoals veel lopers of in het algemeen veel mensen) dat je dicht bij je grenzen bent of ze al overschreden hebt, dan, door dat ene feit van die gedachte, raak je overtraind of te moe zodra je over die mentale grens gaat. Immers: je verwacht dat je te moe wordt, je bent overtuigd... Maar als je (door ervaring of suggestie) weet dat je feitelijke grenzen enorm ver weg liggen, dan ga je niet moe worden van wat training. Je blijft in je kracht en blijft onverwoestbaar.

Hoe die grenzen verleggen: hier komt 'harde training' om de hoek kijken. Vooral training van het type 'overdreven en keihard'. Trainingkampen, zware moeilijke sessies. Bizarre trainingen. Na zo'n periode zijn grenzen verlegd, mentaal ben je 'anders' en je zal goed lopen.

Om hier nog even op door te gaan: het 14k-schema. Zou het kunnen dat er eigenschappen aan een schema zitten die het laten werken?

  • De trainingen moeten enigszins in de richting zijn (volgens het principe: je loopt goed of je loopt slecht, training heeft er weinig mee te maken);
  • Het verhaal om de training moet geloofwaardig zijn;
  • Er moeten succesverhalen zijn;
  • Het schema moet geld kosten.
enfin... 


POV



19 juli 2016

Fietsen dan maar

Eindelijk weer normaal weer... fietsweer!
Ook de Tour de France helpt mee in de fietsmotivatie.

Ergens vorige week heb ik besloten het lopen even te laten voor wat het is en "me vol op het fietsen te storten". Reden voor dit besluit is dat ik weer wat last van de enkel had en dat het fietsen opeens weer heel fijn ging. Dan onstaat er opeens de keuze:

  1. hardlopen, proberen wat op te bouwen, fietsbenen hebben, zere enkel, het gaat toch niet echt goed, benen zijn loodzwaar, waar ben ik mee bezig, wat een moeizame ellende;
  2. fijn hard fietsen.

Deze keuze was niet moeilijk.

De afgelopen tien dagen fietste ik al zo'n 200+ kilometer, heel veel in een tempo van 30 a 32 km/uur wat gemakkelijk gaat, en af en toe snellere stukken. Op 'drempeltempo' fiets ik zo'n 34 a 35 km/uur: dit is dus een tempo dat ik hopelijk een uur kan volhouden. Bijbehorende hartslag tegen de 150...

....en: vandaag even een paar snelle stukken gereden: windmee en windtegen telkens 4 a 5 kilometer.
Hieruit, en uit de laatste fietsweek, komt een hartslag/snelheids grafiek naar voren waarmee ik alvast kan voorspellen hoe snel mijn 60k tijdritje zal verlopen:



De Snelheid - Hartslag grafiek. Deze lijkt op de grafiek vorig jaar, maar is nu in het 33+ bereik wat beter.

Mijn expert-trainingsgedachten hierover:

  • Ik denk dat ik nu vrij gemakkelijk 60km lang tegen de 33 km/uur kan fietsen met een hartslag van ongeveer 140-142. 
  • Ik heb nog geen langere rit met hoge hartslag (152 oid) gedaan. Met die hartslag zou ik 36 km/uur moeten kunnen fietsen en dat zou max een uur lang kunnen. Maar: ik vermoed dat mijn beenkracht te laag is om dit te kunnen trappen. Het plan hiervoor is dan ook:
    • Een of twee trainingen van bijv 8x2 minuten op 38 km/u met als doel beenkracht ontwikkelen.
    • Daarna een testritje 30 minuten HF150, kijken of dit goed gaat.
    • Daarna:
      • eerste poging 60k: op 33.5 km/uur HF144 en kijken hoe lang dat goed gaat
      • tweede poging 60k: op misschien 34+ km/uur. Of gewoon op de gok HF148 en 35+ km/uur en gewoon proberen.
  • Wat nu (dus) geen zin zou hebben is, om bijvoorbeeld lange duurritten a 32 km/uur te doen: teveel in het grijze gebied. Te lage prikkel om echt extra snelheid te krijgen, te hoge prikkel om goed uitgerust te raken.
  • In het kader van polarisering, zodra ik die hele hoge intensiteiten doe, moeten daartussendoor ook ritjes max 30 km/uur zitten met lage hartslagen, ideaal zou zijn 30km/h HF124, bijv 60 km.
Erg fijn dat fietsen. Vooral het feit dat je gewoon allerlei harde trainingen kan plannen en uitvoeren, zonder blessureproblemen en dergelijke, en dus bepaalde concepten zoals polarisering en drempeltraining kan uitproberen.

POV

ps... en vanavond gedaan: totaal 18 minuten HARD: 3-2-2.5-2.5 en 5x 1000m (ca 1.35 per stuk)
Totale rit toch wel 45 km, moest wat omfietsen wegens onweer.
Maar: deze training is wel aangekomen. Benen nu erg moe. Fijn. 

01 juli 2016

Een groot aantal 'harde' trainingen! Yes!

De trainingen

Sinds afgelopen zondag blijk ik een reeks van vijf looptrainingen mét tempo's te hebben neergezet.

Zo: 2000 meter vlot (tegen 15 km/uur) bij start Run van Roden
Ma: 7x1000 4.00 loopband
Di: 5x1000 4.30 baan
Wo: 12 x 1 minuut T17 op de weg
Do: 15 x 1.30 minuut T13-16 op de weg

En de enkel heeft het tot nu toe overleefd.... fijn!

Verder kreeg ik vandaag opeens, heel vreemd, een mailtje van iemand die van alles op- en aan te merken had op mijn schrijfstijl. Ik schijn op ongepaste momenten punten en komma's te gebruiken, en (in zijn ogen) weinig taalgevoel te hebben. Allemaal waar natuurlijk, maar de toon was nogal, laten we zeggen, belerend. Ik voelde me als een kleuter die door Meester de les gelezen wordt... enfin.

Hij noemde met name, qua taalgevoel, de artikeltjes hier rechts: mijn mailwisseling met Dik. Nu heb ik, toegegeven, deze artikelen in een vlaag van enthousiasme geschreven en er zal heus een komma fout staan. Maar: LEES ZE! De inhoud is na tien jaar nog altijd niet verouderd. Mocht je er door alle punten en komma's niet helemaal uitkomen, geef me dan een seintje.

Overigens bleek achteraf dat de mailwisseling bedoeld was om te polsen of ik geïnteresseerd zou zijn om stukjes te schrijven voor een nog op te richten website over ultralopen, en dat de 'kritiek' op de taal een soort sollicitatieprocedure was (ja echt!). Ben heel blij dat ik met alle overige mensen die ik ken normaal kan communiceren.


POV

ps. Zaterdag https://www.strava.com/activities/627819254 21.75 km in 1.45.00, lekker vlotte duurloop. Moest wel drie keer een minuut of twee stilstaan om enkel los te maken, dat dan weer wel....
zondag/maandag/dinsdag: moe en leeg. Geen zin vooral. Zomerdipje?