29 juni 2014

Schrödinger's kat (2x)

Volgens Schrödinger is het mogelijk dat twee mogelijke uitkomsten van een gebeurtenis, tegelijkertijd kunnen bestaan, en pas als je de uitkomst bekijkt, wordt bepaald wat die uitkomst is. De kat in het hok is zowel levend als dood, totdat je kijkt.


Op de 75e minuut van Nederland-Mexico ging ik fietsen... het was lekker rustig buiten, en een trainingsritje leek me wel wat. Tijdens het ritje dat anderhalf uur duurde hoorde ik geen toeterende auto's, fietste ik toevallig niet langs café's, zodat ik niet wist wat de uitslag zou zijn. En toen ik na anderhalf uur m'n Samzung raadpleegde kon Nederland dus wel of niet uitgeschakeld zijn.

Gelukkig bleken we gewonnen te hebben. Als ik een minuut later gekeken had hadden we misschien verloren.

En ook checkte ik m'n timer en Strava om te kijken of ik mijn PR op de 40 km had gebroken, tot het moment dat ik keek wist ik het niet. Want omdat de kilometerteller meestal 32 aanwees zat ik dicht bij mijn beste tijd van 1.15.01, gokte ik. Het werd 1.13.53, een mooie 32.4 km/u gemiddeld. Strava, die ook stoplichten en klinkertjes meetelt, kwam op 32.03 km, ook lekker.

En dit was ook meteen mijn tax, ik kon daarna nog maar net terug naar huis fietsen. Misschien dat de ochtendtraining (14 km incl wat snelle stukken a 15-16 km/uur), toch de benen al wat leeg had gemaakt. Maar uiteraard kan het harder. Ik heb daar meer 'inhoud' voor nodig: nog een langere fietstocht; en verder: bandjes nog wat harder oppompen, scheelt ook vast wel 0.5 km/uur, en iets beter op fiets zitten (ideale ei houding, was nu vaak nog niet zo), en een stuk asfalt zonder hindernissen. Misschien dat dan de 34 aan te tikken is.


Al met al een topdag.

POV


wedstrijden?

Moet even over denken.
Misschien de 10 kilometer komende zaterdag in Uithuizen, als dat planningstechnisch kan.
En/of eventueel een 3000 meter baanwedstrijd op 12 juli. Zou op zich wel mooi zijn als ik daar weer goed uit de voeten kom.

De training deze week was zwaar (maandag fiets, dinsdag tempo's, woensdag wat kracht), daarna donderdag losfietsen en vrijdag 8x1000 in 4.10 gemiddeld (bedoeling was om deze niet intensief te doen om benen verder te laten herstellen), vandaag voelde alles desondanks zwaar en moe. Paar langzame kilometers lopen en wat rustig fietsen.

Maar morgen zou het allemaal weer goed moeten zijn, misschien een fietstestje... dan maandag of dinsdag nog iets als 4x1000 in 3.50 wat dan soepel zou moeten gaan. Daarna drie dagen nog wat verder herstellen... zoiets zou het moeten zijn.

Enig 'probleem' is dat ik geen wedstrijdritme of gevoel heb. Maar, misschien is dat wel een voordeel. Gewoon helemaal uitgerust aan start staan...

POV

24 juni 2014

benen weer goed?!?!?!?

Hmm raar.

Sinds vorige week woensdag/donderdag voelen benen weer 'gewoon', zoals voor de antibiotica kuur (deze begon drie dagen nadat ik, met goede benen, de Klap tot Klap loop in 38.14 liep, en daags daarna geen terugslag had, maar gewoon 'goede benen'. Het is echt geen inbeelding, echt niet! "de antibiotica heeft mijn wedstrijden om zeep geholpen").

Gisteren een fietstraining (tijdens Nederland Chili) gedaan van 6x4 minuten op 240 watt (en ipv voetbal, naar europacup landenteams atletiek gekeken), en ja... na afloop van training voelen benen niet moe, niet zwaar, maar 'gewoon'. Ook een dag later geen vervelend moeilijk zwaar gevoel.

Vanavond ga ik nu gewoon de baantraining (1600+6x600) proberen, en kijken of mijn gevoel bevestigd wordt. Zou fijn zijn. En zou misschien ook betekenen dat de impact van antibiotica op 'de toestand der benen' soms groot is.

Ik heb een blogje gevonden dat een met mij vergelijkbare ervaring beschrijft: zware benen, en, opvallend, een ultra lage hartslag (ik heb de laatste weken soms 34-35 slagen per minuut, en grote moeite om hartslag boven de 150 te tillen). Ook deze link geeft hier wat informatie over: bij sommige personen kan amoxicilline 'bradycardia' ofwel 'lage hartslag' veroorzaken / triggeren.

Bottom line: officieel is het allemaal niets, een kuurtje, ach.... maar even doorzoeken en doorprikken, en er is toch wel flink wat info...

POV

... en ja, benen bleken goed! Waar ik vorige week bij 15 km/uur een zeer vervelend gevoel in benen had, kon ik nu zonder veel problemen de 1600 in 5.53 lopen (HF tot 158); en daarna de 6x600 in: 2.10 (150) / 2.11 (152) / 2.08 (155) / 2.11 (154) / 2.07 (154) / 2.06 (154).  Belangrijker: de training was erg prettig, lekker beetje verzurende maar goed voelende benen. Even samen elkaar pushen tot doorbijten, doorgaan.

Conclusies:
  • Niveau is precies hetzelfde als eerder dit jaar, 2.09 over de 600jes, en het 1600je, kon harder maar ik vertrouwde het nog niet. En dat betekent dat er opeens toch nog een wedstrijdje in zou kunnen zitten. Appingedam komt te snel, op 1 training kan je niet bouwen, en ik weet nog niet zeker of deze goede benen goed blijven. Komend weekend maar eens de 8x(1000-1000) proberen en voelen hoe de benen voelen.
  • Mijn trainingsinzicht is nu iets verschoven/verdiept. Ik zal het proberen te formuleren.
    • Je kan pas hard trainen als je 'fit bent', gezond. Dit heeft niet veel met training te maken (als je een of andere ziekte hebt o.i.d, dat eerst oplossen met medicijnen of rust, niet door symptomen bestrijden of erdoorheen trainen)
    • Als je eenmaal fit bent, kan je hard trainen. En dan treedt het circus van belasting/herstel, periodisering, timing van trainingen, in werking. En zolang je fit blijft kan er niet zoveel mis gaan. Hier zijn de meeste trainers heel goed in.
    • Maar, ergens in dat proces, om onduidelijke reden, soms door harde of veel training, maar veel vaker door andere dingen zoals tekenbeet, kleine blessures, antibiotica, moeilijke prive dingen, moet 'iets' zich opnieuw instellen en word je minder fit, minder belastbaar. 
    • De hele kunst is dan om dit zelf snel te detecteren en meteen je belasting erop aan te passen. Ik schrijf ekspres 'zelf', omdat je zelf het dichtst bij jezelf staat en als enige kan aangeven of alles 'okee is'. De trainer kan dat onmogelijk. De atleet moet dus zodra hij 'iets merkt', dit naar buiten brengen zodat hijzelf of trainer erop kan inspelen. De trainer kan vaak het beste gewoon de zaak aanhoren zonder meteen te willen sturen... (en dat deed de trainer goed!) het proces moet zichzelf uit-ontwikkelen. Hier zien we dan ook dat het hebben van teveel rigide motivatie, teveel gedrevenheid, teveel wilskracht, alleen maar leidt tot minder zicht hebben op eigen toestand en situatie en dus contraproductief is. Ook het 'jumping to conclusions' past hier niet. Gewoon wachten en bekijken, tot de eventuele conclusie zich overduidelijk opdringt. 
    • En daarna gaan we weer naar stap 1.....   dit lijkt een soort zinloze cirkel, maar dat is het natuurlijk niet. Want in elke stap leer je allerlei dingen: hoe hard is hard trainen, wat is er mogelijk als je fit bent (heel erg veel), je leert dat 'niet fit zijn' totaal niet erg of zo is, hooguit is het jammer dat je 'je doelen niet kan halen' (boeiend...). Je krijgt meer zicht op hoe jij of jouw 'systeem' e.e.a oplost.
    • Uiteindelijk is dit alles gewoon een spelletje en hobby (ofzo), want bijvoorbeeld in stap 3, kan blijken dat de oplossing van de 'crisis' betekent dat je iets anders gaat doen dan hardlopen, of dat andere dingen opeens boeiend of belangrijk worden. En dan is moeheid alleen maar een signaal 'stop hiermee'. 
Ok.... nu eerst bier voordat ik helemaal doorsla.

21 juni 2014

Jeej! Estafette gewonnen!

We traden met een sterk 5-mans team aan, bij de estafette 5x3.515 km Run van Roden.
Totaal 17.575 km in ongeveeer 1.05.30, ofwel ongeveer 16 km/uur.

Ik liep zelf ongeveeer 13.00, en de anderen plus of minus ook ongeveer.

Benen waren okee, ik geef ze een 8, maar uiteraard nog wel last van beide voeten/voetzolen/hakken en ook van 1 der heup/hamstrings. Maar toch... ik kon iets sneller dan 16 km/ur lopen op deze afstand, maar merkte de inmiddels opgelopen trainingsachterstand. Hard fietsen is niet hetzelfde als hard lopen.

Rest van de loopgroep liep goed tot uitstekend: de schema's hebben gewerkt, ook de individueel gegeven tips (ik had een van de loopsters een verheul achtig schema gesuggereerd wat al na een week erg goed bleek te werken!?!!) pakten goed uit. Ben daar heel blij mee.

Inmiddels lijkt het erop dat er van snelle wedstrijden niets meer terecht gaat komen, in elk geval niet voor de zomervakantie (Appingedam cancel ik omdat ik te weinig intensief getraind heb), dus bij deze besloten gewoon nog wat te gaan fietsen en niet al te veel hardlopen, om zodoende van de voetproblemen af te komen.
Ook besloten (voorzover dat mogelijk is) om mijn stemming niet te laten bepalen door de onmogelijkheid om hard te trainen qua lopen. Want op een of andere manier word ik door dat soort probleempjes toch wat uit comfortzone getrokken..... de mentale hardheid die ik met hardlopen opgedaan heb kan ik daar ook voor gebruiken. Niet uit veld laten slaan. Rechtop blijven staan. Geloven in eigen kracht. Die onafhankelijk is van eventuele voor of tegenspoed.

Later meer, ook wat fotootjes denk ik.

POV

18 juni 2014

Bagger continued


Gisteren baantraining;
bij de lange tempo's moest ik op een mager 15 km/u tempo afhaken: te slechte benen.
In plaats daarvan heb ik 10x200 gedaan in zo'n 40-41 seconden, dit ging redelijk. Maar benen slecht.

In een poging tot onderzoek heb ik de laatste 80 dagen gescoord: een gevoelsmatig cijfer geven aan de loop of fiets conditie. Te zien is dat lopen/fietsen prima was tot aan de antibiotica/kaakchirurg twee weken. Ja, ergens vlak daarvoor liep ik de Klap tot Klap loop in 38.18 en dacht toen nog dat die tijd er zeker aan zou gaan. Maar eigenlijk is sinds die tijd vooral mijn loopvermogen verstoord.
Het is me niet helemaal duidelijk waarom, het enige dat ik echt merk is dat ik me niet 'goed' voel in het hardlopen. Het gaat moeizaam, zware benen, geen souplesse, niet het gemak.

Verschillende theorieen doen de ronde:
- fietsen, ik zou minder moeten fietsen. Maar eerder had ik nooit last van fietsen in mijn loopprestaties
- kleine blessures (heup, voet) waardoor looppatroon verstoord wordt. Maar: bij klap tot klap geen problemen ondanks zere voet.
- 'het is mentaal': hmm... opzich heb ik geen probleem met diep gaan of mezelf hard inspannen, zie HIIT testjes en snelle fietstochten
- overtraining: vanuit hardloopperspectief lijkt dit te kloppen: ik kan vrijwel onmogelijk mijn hartslag boven de 160 krijgen met hardlopen. Maar qua fietsen niets aan de hand.

Oplossingen:
- bijvoorbeeld een week stoppen met lopen en fietsen en dan weer rustig opbouwen. Zou kunnen, ga ik doen eind Juli.
- naar de dokter gaan. Zou kunnen, maar ik denk dat ik mijn subjectieve klachten niet serieus duidelijk kan maken. Het is allemaal zo vaag.

Laatste oplossing is: zien dat er geen probleem is. Okee het hardlopen gaat niet helemaal lekker, ik doe al rustig aan; het zal zichzelf wel herstellen; Wie zegt dat fasen van moeite geen noodzakelijke stappen in een ontwikkelingsproces zijn? Misschien is het juist wel heel belangrijk dat ik dit nu heb... a) kan ik me al beter verplaatsten in het gevoel dat recreanten of lopers in mijn loopgroep soms hebben als ze zeggen dat het niet soepel gaat of slechte dag hebben, b) vele vele 'problemen' in het leven hebben de vorm van een grote steen die met geen mogelijkheid te verplaatsen is. Je kan dan ofwel gaan huilen dat het zo moelijk is of gewoon rustig blijven en wat wrikken en duwen en opeens vind je een maniertje. Of je kan gewoon schouders ophalen en er omheen lopen. Niet alle problemen hoeven te worden opgelost. Een probleem is pas een probleem zodra je het wil oplossen.

Dit alles gezegd hebbend, ik heb zaterdag wel een wedstrijdje: estafette 3.5 km run van roden. Nouja, wieweet gaat het opeens toch goed. Denk het niet, maar kan altijd.

POV

ps: de donderdagavond ging opeens beter,
Ik scoorde zowaar een goede score op het '20 kilometer HF140' testje op fietsergometer, was na 22.45 klaar, en belangrijker, benen voelden goed en niet-verzurend. Ook even op loopband, zo'n 15 km/uur bleek goed aan te voelen. Scores lopen 8, fietsen 9.
Oorzaak: onduidelijk.

14 juni 2014

Bezinning

Nee mensen er is niets aan de hand,
Ik, die soms wat rationeel overkom, ben opeens (per ongeluk? waardoor?) in een toestand van bezinning terechtgekomen. Heb mijn filosofies stukje weer even nagelezen, en alles wat erin staat klopt nog altijd. 

Waarschijnlijk is deze toestand ontstaan door de tsunami aan 'dingen', zoals drukte, werk, de lange lijst actiepuntjes en dingen 'die ik nog moet doen', het in de lucht houden van draaiende bordjes, de onafzienbare stortvloed van nieuws en natuurlijk de 5-1 overwinning van 'ons' team op de wereldkampioen... hierdoor ontstaat er dan een soort tegenbeweging die zegt 'wat maakt het allemaal eigenlijk uit', 'wat is het belang van alles'. 
Ergens kan het geen kwaad om alles uit handen te laten vallen, en daarna alleen doen wat er echt nodig is... maar dat komt dan weer vreemd over; de werkgever zal gaan bellen; mensen zullen i.h.a. niet weten wat ze hiermee aan moeten en gaan je vermijden;.... nee laat ik maar gewoon de minimaal verwachte dingen blijven doen, lijkt beter. 

En qua training denk ik dan ook 'oh ja ik zou nog wedstrijdjes lopen, maar waarom ook weer? Misschien beter om gewoon alles te laten voor wat het is en een ongedefinieerd lange rustperiode in te gaan'. Het is dat ik weet dat deze bezinning slechts tijdelijk is.... 

Ohja, donderdag rondje hard gefietst: 40 km op 32 km/u met een HF van 143, om mezelf te testen. Ging opzich goed, hoewel ik na een uur nog op bijna 32.5 km/u zat en daarna leeg was. Opvallend was dat mijn BEIDE voeten aan de onderkant gevoelig waren, zou er dan gewoon een link met fietsen zijn? Of ouderdom? 

POV


ps... na een rustig weekendje en nog wat verdere bezinning: ik ben natuurlijk in een echte sporters situatie terechtgekomen: 'je doet er zoveel voor en er komt zo weinig uit', hard trainen, HIIT etc etc, maar het rendement, hardlopend althans, is op dit moment ver 'onder mijn niveau'. Ergens is de energiestroom geblokkeerd, wat te zien is aan de absurd lage hartslagen bij tempo's, en het onvermogen om bijvoorbeeld een kwartier lang met een hartslag boven de 160 te lopen. Overigens over die hartslagen, gisteren noteerde ik laagte-records door bij een tempo van 9 km/uur duurloop, een hartslag van 94 te noteren. Maar, terugkomend op energiestroom, het is natuurlijk de vraag waarom bij HOGE hartslag het er niet uit komt. Traditioneel denken we dan aan overtraining, waarbij het lichaam ter zelfbescherming de zaak blokkeert. Maar de goede fiets HIIT testjes weerspreken dit. Ik vermoed zelfs dat als ik vanavond een HIIT testje doe, er een nieuw PR uitrolt en ik een gigantisch wattage kan trappen met hartslag op 160. Maar als ik datzelfde lopend probeer blokkeren de benen na drie minuten... aan de andere kant, hardlopen is veel technischer dan fietsen, en een ander kenmerk van overtraining is dat technisch complexe bewegingen onder hoge belasting, niet meer goed lukken.

De vraag wordt dan: hoe de energiestroom te herstellen. Misschien is het een coordinatie+uitgerustheids issue. Als ik vanavond 'langzame tempo's doe' (loopband in de regio 14-16 km/uur), en dan verder niets snels, en ook niets fiets-snels, dan zou zaterdag MISSCHIEN de energiestroom hersteld zijn. Een kwestie van ontspanning dus... nou okee dat gaan we dan doen.

... en gedaan. Zodra de hartslag in de buurt van de 145 komt leek ik al in de stress te komen. Hmm... nouja niets geforceerd....

ps2.. zal vanavond toch een baantraining proberen. Wie weet gaat het beter.

10 juni 2014

Een stukje analyse

Vandaag, baantraining. Volgens mijn blog van donderdag zou ik vrij rustige tempo's moeten doen, en misschien dat ik dinsdag dan wel weer soepel zou zijn. En dinsdag is vandaag.

Maar het was nie soepel, mogelijk door de lekkere fietstocht van gisteren, of, ja, waardoor eigenlijk. De eerste 800 in 3.01 kostte teveel moeite. Het inlopen was ook een drama, kon nauwelijks de 12.5 km/uur volhouden. De rest van de training 3x1200 in 14 km/u gedaan, dit ging redelijk. Het uitlopen ging beter.

Het is waarschijnlijk dat de niet-souplesse met het buitenfietsen te maken heeft. En een scan van het logboek wijst daar ook op; heb zelden een goede baantraining gelopen een dag na een fietstraining. Vooral fietsen buiten (dus niet op hometrainer) lijkt de souplesse enorm te verstoren. Fietsen op hometrainer heeft dat effect niet, mogelijk omdat dat qua beweging meer op lopen lijkt (op de hometrainer wordt, net als bij hardlopen, de beweging bepaald door de per trap geleverde kracht, maar bij buiten fietsen, wordt de beweging grotendeels bepaald door de snelheid die je op dat moment hebt (je kan niet opeens een snelle trap tussendoor doen omdat je niet opeens kan versnellen... hoe leg ik dit uit)).

Ik heb het gevoel (en ook getest) dat ik wel 'fit' ben, maar dat lopen en fietsen elkaar bijt. Kortom: alles is okee qua conditie, fitheid is ook prima (ik zal donderdag of vrijdag een 60km tijdritje rijden, proberen boven de 31 km/uur), maar goede loopbenen hangen af van volledig uitgerust zijn en niet hard fietsen de dagen ervoor.

De voorbereiding op de Run v Roden 3.5 km en Appingedam gaat er dan ook zo uitzien:
- nu 4 dagen rustig lopen / hard fietsen; zaterdag/zondag/maandag alleen hardlopen cq rust;
- zodat ik dinsdag volledig uitgerust aan de start sta van een training;
- dinsdag de 1600m T(½M>10) (p=400m) & 6x600m T5 p= 200m/90s, favoriete training, hier probeer ik vrij voluit te trainen;
- hierna weten we meer. Als de tijden van de training 5.40 + 6x 2.07 zijn, dan is alles mogelijk.

Dit geanalyseer komt misschien wat ingewikkeld over, je zou ook kunnen zeggen: niet zoveel nadenken, ga toch gewoon lekker lopen... maar in mijn ervaring werkt dat niet. Waarom niet gewoon fouten identificeren en daar het programma op aanpassen. Werkt beter dan ogen sluiten voor fouten. Afijn.

POV

ps. Woensdag totaal 17.5 km gelopen; ging beter. Morgen weer fietsen; zal vrijdag weer baggerpoten betekenen.

09 juni 2014

Nieuwe leeftijdsklasse?

Ben 51 geworden... (ja dankjewel!)

In de single age bestenlijsten zijn de wereldrecords 51-jarigen op dit moment (zie http://www.arrs.net/SARec.htm):
- marathon Piet van Alphen 2.24.18
- 10 km 31.27 Steve Moneghetti (ja die, die rond 1990 een 2.08 marathon liep)
- 15 km 49.40 Vladimir Kotov, de onverslijtbare Rus die geholpen door wat farmacie, tot op hoge leeftijd goed loopt
- halve marathon Martin Rees 1.08.49, deze zelfde man liep onlangs als 61-jarige nog 1.13.19, onvoorstelbaar.

Dus ik moet nog even doortrainen. Een doelstelling van 'wereldrecord+20%' lijkt me mooi. Dit zou dan leiden tot (2.52.54, 37.45, 59.30, 1.22.30), lijkt bijna onhaalbaar maar wie weet.

Vrijdag 20k fietsen; zaterdag 12k in de warmte T12, zondag 12k lopen + 20k fietsen.
Vandaag: 60k vrij vlot fietsen (2.01, HF133) en nog onverwacht lang 10 km gelopen. Lekker dagje.

POV

05 juni 2014

Goede benen slechte benen, wat is ervan waar

De trainining: ik wilde een HIIT doen om er achter te komen of de benen nu slecht of goed waren.

En benen bleken goed.
Vorige 3x13x(0.30/0.15) was gemiddeld 166.6 kcal (255 watt)/HF158,
nu haalde ik gemiddeld 167.6 kcal/HF155.

Helemaal verbaasd!!?? Ik kon gewoon het verzet trappen, voelde de verzuring, maar hartslag bleef laag en het 4000 meter loopje op loopband daarna, ging goed met 14 km/u en goede benen. Misschien is er een incubatietijdje geweest met slechte benen?!?

Dit is dan ook het nut van testjes. Zonder testen had ik gewoon geconcludeerd dat ik 'oververmoeid' ben en extra rust nodig heb, misschien een extra rustperiode etc etc. Nu denk ik opeens helemaal anders. Vermoedelijk hebben enkele trainingen vorige week (ik had maandag al een zware fietstraining, en dan dinsdag die harde tempo's) zodanig goed gewerkt dat ik een beetje uit fase ben geraakt. Het is wat moeilijk uit te leggen, maar het lijkt alsof de lagere hartslag bij een bepaald tempo, 'anders voelt', en dat 'ergens op parasympatisch niveau' zich dit vertaalt in een zware benen gevoel. Maar nu ik vanavond me daar niets van aantrek en er gewoon doorheen trap, zijn de benen gewoon sterk.

Gevoel van vermoeidheid, zware benen, wel of niet in vorm zijn, het is vaak subjectiever dan wij denken. Er zijn vele feedbacklusjes actief: je denkt dat je uit vorm bent, je gaat minder geconcentreerd trainen, dat bevestigt je idee, je verzint redenen waarom je gelijk hebt, etc etc.

Het betekent dat ik nu de training iets anders kan insteken.
a) ik hoef me geen zorgen te maken over overtraining ofzo, ik kan gewoon belasten,
b) waarschijnlijk moet ik wat vlotte maar niet te harde tempo's doen, bijvoorbeeld 8x1000 in 4.05, en daarbij zo ontspannen en gemakkelijk mogelijk lopen om dat 'zware gevoel af te leren'.
c) zodra dat ontspannen voelt, dan weer wat hardere tempo's lopen. Misschien dat dinsdag dat zal zijn.

POV

04 juni 2014

Totale bagger

Zo zou ik mijn 'vorm' nu omschrijven.

Baan: 3x (600 / 400 / 200) gelopen, in ongeveer 2.09 / 1.23 / 40.
Best snel, objectief gezien, maar benen voelden slecht. Vooral slap en krachteloos. Te lage hartslag, alsof ik uitgeput ben. Hmm... tja.... Opzich is de trainingsindeling deze weken niet verkeerd, ik doe weinig hoog-intensief en zit zeker goed op de 80-10-10 verdeling, maar er is niets dat op power lijkt.

Bijvoorbeeld vorig jaar september was dat heel anders, elke training was prettig op de macht, ook een dag na een harde training geen enkele terugslag.

Weet niet precies wat hiermee te doen. Ik laat dit 'ik weet het niet' gewoon wat dagen in de lucht hangen, want elke theorie die ik nu zou verzinnen zou vanuit een soort foute toestand zijn. Er is niets mis met niet weten wat je moet doen. Al die mensen die altijd maar weten wat te doen en hoe alles aan te pakken...

Ook nog training gegeven in Groningen, hopelijk krijgen ze geen spierpijn van de stopsprongen.

POV

ps. woensdag. Totaal 13k rustig gelopen. Nog steeds baggerpoten. Maar, mogelijk dat ik morgenavond toch ga proberen een klassieke HIIT training te doen (3x13x0.30/0.15), om te kijken of dat wel kan. Als ik na drie tempo's al moet opgeven omdat het te zwaar is, dan 'is er iets aan de hand', als blijkt dat ik mijn normale vermogens haal, dan ben ik echt even 'lost' ('hoe kan dit') maar zou wel fijn zijn.

ps2. Eindelijk wordt er dan, veertien jaar na dato, door ECHTE rechercheurs onderzoek gedaan naar de moordzaak Louwes (hij komt uit Deventer waar ik ook vandaan kom, dus was daarom geinteresseerd geraakt in deze zaak). Eindelijk wordt hij dan terecht vrijgepleit, en hopelijk wordt de echte dader (wrsch de 'klusjesman')  gevonden. Ik heb een jaar of 8 geleden nog een briefwisseling met Peter R de Vries gehad omdat ik me afvroeg waarom hij op basis van zulk vaag bewijs zo stellig was.