Woensdag:
6x1000, op asfalt, met 3 minuten pauze (hoewel ik om tijdsredenen hier en daar de pauze iets kneep (en knijpen van pauzes, trainingstechnisch erg goed is (want hierdoor voorkomen we dat er te hard gelopen wordt (hoewel er ook wel iets te zeggen is voor voldoende herstel en 'fris' een 1000je lopen)))).
Er werd flink hard gelopen.... ikzelf liep zo'n 6x800 a 15-16 km/uur, nog net ontspannen.
Donderdag:
Mijn eerste training gegeven (M. was deze week afwezig en G. gaf de beginners ex clinic training) aan de groep ex clinic gevorderden lopers die nu van plan zijn lid te worden van Loopgroep Roden (dwz als ze niet afgeschrokken worden door keiharde trainingen).
Erg leuk, weer voor 'nieuwe lopers' te staan. We deden 5x1000, ook 3'pauze, dit ging goed.
POV
ps1.... Was mijn derde 1000jes training na dinsdag en woensdag. Benen doen au. Vrijdag verplichte rustdag, nul training, hardlopen heeft nu totaal geen zin, ook niet als 'herstelloopje'
ps2... Het leven is een grote vrij onsamenhangende gebeurtenis met telkens weer terugkerende verschijnselen: bijna 25 jaar geleden gaf ik mijn eerste trainingen voor toen ook nieuwe lopers, en de benadering blijft hetzelfde... ontspannen sfeer werkt het beste, iedereen wil uiteindelijk gewoon wat lol maken, gemikst met wat prestatie en afzien, wat ontdekken over zichzelf, kijken waar het buigt of barst, of gewoon alle evt stress eruit kunnen schudden... zouden trainingen ooit anders kunnen zijn? Is er echt wel een heel serieus doel te behalen door middel van trainingen, of zijn de trainingsgebeurtenissen zelf, datgene waar het eigenlijk om gaat (op een onbewoond eiland zou je het niet in je hoofd halen om een 10k PR te lopen. Het is dus allemaal verbonden aan gezamenlijke beleving).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten