hardlopen is "rustig blijven terwijl je in de stress zit"

dit zinnetje zei ik op een onbewaakt moment in de pauze van onze loopgroeptraining, en het bleek een voltreffer. Onmiddelijk werden parallellen getrokken naar gebeurtenissen in het dagelijkse leven etc...

vandaag wilden mijn benen niet (of ik had besloten dat mijn benen niet wilden). Totaal 12 kilometer ofzo.

verder heb ik nog e.e.a gelezen over de 'central governor theory' van Tim Noakes. Het heeft wat verband met de titel hierboven en besluiten met dat je benen iets niet willen. In dit kader de volgende tekst, zie ook letsrun thread

"In 1971, I think, Don Kardong surprised everyone by coming out of nowhere and running under 13:00 for three miles. At the time there had been only a handful of people to do that and Kardong's career showed no indication that he could run that fast. Asked how, he answered that looking at the way records and times progressed it occured to him that in twenty years all sorts of people would be running under 13:00 for three miles and many of them would not be of the caliber of a Prefontaine or a Ron Clarke. The reason they'd be running that fast, Kardong said, was because the WR would be so much faster than 13:00 that they'd believe that for them sub 13 was possible and they'd go and do it. "I decided," he said, "just to believe now that I can run that fast."

Dus, voor de grap, laat ik eens gewoon geloven dat een tijd onder de 35 minuten mogelijk is. Niets serieus hoor, gewoon een experimentje. We spreken elkaar over 3 maanden weer.

pov