19 december 2013

Een opmerkelijke training geanalyseerd:

het plan was vandaag om een 22k op de loopband te doen, op zo'n 14 km/uur met een hartslag van 140 ongeveer. Tevoren vroeg ik me af of ik dit wel moest doen, zou ik me niet overbelasten want de laatste dagen waren niet licht.

Maar het ging erg goed.
... ik begon op 14.4 km/uur en de hartslag begon extreem laag, 132-134... na een kwartiertje liep dit op naar 137-138 nog steeds laag. En wel zodanig laag, dat mijn doelstelling van: hartslag 130 bij 13.2 km/uur, eigenlijk zomaar onverwacht plotseling gehaald is (wel wat rekenwerk vereist... elke 10 slagen levert circa 22 seconden snellere kilometer op, en loopband is 0.5 km/uur sneller dan op de weg. Dus hartslag 137 bij 14.4 km/uur is op de weg 13.9 km/uur ofwel 4.18 per km. Hier trekken we 7*2.2 van af en kom je op 4.33.4 uit, slechts 1.2 boven mijn doelstelling en waarde die nodig is voor 1.20).

Na een minuut of 20 begon hartslag wat verder op te lopen, ik kreeg het ook erg warm... dit verschijnsel staat bekend als Cardiac Drift ofwel oplopende hartslag omdat haarvaten in je huid open moeten om warmte kwijt te kunnen. Dit geeft een iets vertekend beeld (je hartslag is 5 a 10 slagen hoger dan je qua tempo mag verwachten).

Mijn Aerobe Drempel ofwel het punt waarbij ik begin te 'verzuren' (2 mmol/liter) is naar schatting (want ik heb nog nooit echt bloed geprikt hiervoor) hartslag 140. Ik mocht van mezelf dus niet (inclusief 5 slagen cardiac drift) boven hartslag 145 komen. En dat lukte. Ik varieerde wat tussen 14.4 en 15.2 km/uur. Bij 15.2 werd de 145 aangetikt, bij 14.4 zakte naar 140...

En na 1.29.57 over 22 km stapte ik van de band. Gek genoeg voelden mijn benen na afloop helemaal niet moe... voelden heel relaxed. Nu, 2 uur later, trouwens wel prettig doortraind gevoel. Een dag later. Sterk gevoel.


Ik zit qua aerobe component dus zeker in de 1.21 halve marathon range. Makkelijk opgeschreven, maar ik zal echt wel tot het uiterste moeten gaan om dat te laten lukken. Nouja. Ach. Het is nog zover weg.

POV



6 opmerkingen:

Erik zei

even wat anders: ben jij bekend met http://www.scienceofrunning.com/? Ik werd er door iemand op gewezen en ik zag interessante stukjes. Aangezien jij ook nogal van 'de onderzoekende' bent vroeg ik me af wat jij ervan vindt....

paul oude vrielink zei

Het zijn interessante stukjes. Ik heb er wel eens op gekeken... hij komt vaak tot dezelfde conclusies als ik, zie bijvoorbeeld de 80-10-10 verdeling http://www.scienceofrunning.com/2009/04/moses-mosops-training.html,

later meer....
gr

paul oude vrielink zei

Ik ga even zoeken naar wat hij van 'billat' en 'tabata' vindt.

Erik zei

in http://www.scienceofrunning.com/2012/01/crossfit-endurance-tabata-sprints-and.html geeft hij iets (kritisch) aan over Tabata.

In http://www.scienceofrunning.com/2012/05/10-20-30-workout-research-flaws-and-why.html iets (kritisch) over de 30-20-10 methode.

Hij gelooft niet in de ene methode, de heilige graal, maar eerder in "Variety of stimuli is the key and figuring out what stimuli to hit and when is the key to training and coaching."

paul oude vrielink zei

ja klopt... overigens zou 'billat' en 'tabata' misschien kunnen werken om andere redenen dan de onderzoekers zelf zeggen. Ze hebben het over VO2max, terwijl aan de andere kant blijkt dat 'spierkwaliteit' en alactisch vermogen juist een belangrijke factor is in prestatieverbetering. 20-meter sprinttijd heeft een voorspellende waarde op 5 km tijd. En die Billat / tabata intervals zijn intensief dus verhogen spierkwaliteit dus viavia ook de de prestatie. Maar niet omdat de VO2max verhogen.

Erik zei

ja, klinkt logisch wat je zegt.