Vandaag rustig getraind:
2x1600, 1x1000, 2x1800, alles ongeveer 14.7 km/u bij een HF van 147. 'marathontempo +'.
In het begin ging het wat moeizaam, maar net een tandje lager ging het veel beter. Dat moeizame was omdat ik zaterdag al hard had gelopen en nog niet hersteld was.
Ik was natuurlijk benieuwd naar reacties op mijn filosofisch getinte blogje (of moet ik het 'realistisch getint' noemen). Maar ik proefde iets weigerachtigs, 'heb nog niet gelezen...' 'ben niet helemaal mee eens...', niemand die er spontaan over begint; dat betekent dat ik ongeveer goed zit: sterke medicijnen zijn bitter.
POV
ps... neig, na de HIIT trainingen van januari-februari, gevoelsmatig nu erg sterk naar relatief rustig trainen, het lijkt wel alsof ik op een bepaalde manier allergisch ben geworden voor intensiteit. Ik weet niet precies hoe dit uit te drukken; misschien komt het ook door druk op werk en overige druk, dat ik neig naar 'rustig'. Maar ook al is het niet echt te formuleren, het gevoel is daar. Dus.
ps.. donderdag rustdag. Om onduidelijke reden ben ik mentaal opeens enorm sterk. Of anders gezegd, eventuele problemen in en om mij heen lijken opeens verschrompeld tot niets. Dat komt omdat ik zie dat ik er me niet veel mee moet bemoeien en ze gewoon hun eigen loop moet laten. Of om het anders te zeggen: het panische zoeken naar een sleutel om een deur te openen is weg, de deur is denkbeeldig, de sleutel is niet nodig. Ik beperk me tot het drinken van port, en die positie lijkt goud waard. Dit vuurtje is natuurlijk aangewakkerd doordat ik dat filosofische stukje ging schrijven. Dit momentum hoop ik morgen dan ook te gebruiken in een lange duurloop....
3 opmerkingen:
Vond het filosofische stukje niet zo bitter, haha. Eigenlijk vrij logisch. De acceptatie van het 'nu' geeft vrijheid tot 'niet handelen'. Alsof het wel of niet-handelen een volledige op vrijheid gebaseerde keuze is... Tja.
Ik kan je stukjes redelijk volgen, voor zover er iets te volgen valt.
Jaahhh.. en dan nog is de vraag wie dat nu dan accepteert en wie er al of niet kiest. Hoe meer je het bekijkt hoe vager al die begrippen worden.
Het lijkt iets te 'vastgelegd', 'ik accepteer het nu en heb dan vrijheid'. Achja. De port is lekker.
Precies. Wie maakt de sleutel en wie het slot en wie bepaalt of en wanneer de sleutel in het slot past en wie waneer besluit de sleutel ook daadwerkelijk in het slot te stoppen en dan ook nog om te draaien en dan ook nog de deur te openen en ook nog eens er door heen te gaan. En dan? Volgende deur? Proost :-).
Een reactie posten