wacht. Ik zal het uitleggen.
Het gaat over supercompensatie. Bij elke trainerscursus worden we geconfronteerd met het volgende plaatje:
Geen schaalverdelingen, de curve kan op een klein trainingkje slaan of op een zware marathon. Het idee is dat als je traint je moe wordt, en als je stopt met trainen herstel je totdat je 'beter bent dan voorheen'. En als je precies op dat topje weer gaat trainen kom je weer hoger uit dan dat, etc etc..
Maar: het plaatje is te simpel. Een betere is:
Hier betekenen de diverse levels, grofweg:
- bovenste level: niet te zware trainingen waarbij niets echt stuk gaat, maar slechts je energievoorraden wat worden uitgeput. Je herstelt snel, soms binnen een dag of halve dag, soms (lange duurloop) paar dagen.
- tweede level: een vrij zware training, of (niet te lange) wedstrijd, waarbij je een beetje spierpijn hebt. Er is wat langer herstel nodig. Cellen moeten worden vervangen...
- derde level: zware wedstrijd waarbij je enkele dagen forse spierpijn hebt, en (ook mentaal) diep bent gegaan. Langere wedstrijden zoals 15 km of langer.
- vierde level: er is iets stuk. Kleine blessure, verrekking, onduidelijk hoe lang dit gaat duren.
Bij elke level horen andere wetten en regels.
1: veel trainingen te doen, ook kort op elkaar. In principe blijf je in level 1 en loop je niet veel risico. Wel veel rendement omdat hier veel aerobe training in vallen. Valt een training per ongeluk te zwaar uit dan dip je even naar level 2 maar niets aan de hand.
2: rustig trainen tot je weer weg bent uit dit level. Nog een zware training op een zware training en je zakt naar level 3 en je gaat in de problemen komen. Hier lees je vaak de stoere verhalen van hoe hard kan ik wel niet trainen, boeken met domme trainingen zoals 60x400 meter etc etc. Niet doen.
3: eerst rust om de ergste schade te laten herstellen. Trainen is in het begin een vergissing. Train niet de dag na een zware marathon, met forse spierpijn. Daarna vooral voorzichtig...het is belangrijk om te wachten met zwaar trainen tot je weer in level 1 bent en daar enkele dagen verblijft.
4..... bespreek strategie met trainer en/of fysio.
Een belangrijk trainingsprobleem is volgens mij dat trainen voor veel mensen pas 'goed voelt áls het moeilijk is. M.a.w. men heeft een chronische behoefte om zich in level 2 of 3 te begeven. Maar in dat level is je lichaam continu hard bezig om allemaal dingen te repareren terwijl tegelijkertijd je weer nieuwe dingen stuk maakt. En dat gaat natuurlijk niet goed. Je lichaam heeft gelukkig mechanismen om de zaak dan te remmen: je wordt erg moe, je komt nauwelijks vooruit.... allemaal om zichzelf te beschermen.
Nee. Blijf vaak in level 1. Je kan nog verrassend hard trainen daar, en je lichaam hoeft niets af te remmen omdat er niets stuk is. Allemaal voordelen.
De training: bijna 60 minuten fietsen, wattage tussen 180 en 240. Hartslag was weer mooi laag bij de diverse wattages (240 watt -> 145; 200 watt -> 128). Deze training valt in eerste level. Daarna nog even zwemmen... erg goed voor hardlopers.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten