Dit ging moeizaam omdat ik nog krom liep van de spierpijn van de kracht training van donderdag.
De zondag 19 kilometer inclusief 2x600 in 2.24 / 2.12 en vele rustige kilometers.
De maandag 48k fietsen, met harde wind best pittig.
De dinsdag: in de middag eerst 20k fietsen a 31 km/uur, daarna 's avonds:
- Loopband 2000/800/400/400/400/400/400/800 in 15.2/16.2/16.8x5/15.6 km/uur. Ging behoorlijk goed op de Asics Gel Hyperspeed. Blijkt een fantastische schoen te zijn: erg licht (zo'n 160 gram), en enorm stabiel voor mijn voeten dankzij een goede sportzool die ik apart gekocht heb.
Het probleem met mijn lopen en enkel is, dat ik mezelf tijdens de blessureperiode enigszins aangewend heb om mijn enkel te ontzien. Dit uit zich bij hoogtempolopen in een soort iets aarzelende landing op links, als ik er niet op let. Ik moet mezelf ahw dwingen om 'hard' te landen op die voet, en als ik dat doe, dan, alleen dan, zit er ook voldoende power in de pas. Kortom: vaker deze trainingen doen, 'hard' landen, hieraan weer wennen.
- Krachttraining armen/bovenlichaam: ik kon mezelf 11 (ELF) keer optrekken!!! Dit is me vorig jaar na 2 maanden training gelukt, nu na anderhalve maand training. Waar ik toen stopte, ga ik nu door, met het oog op zwemmen.
Hardlopen is een technieksport
Hoog tempo lopen blijkt overigens (nogmaals hierbij herbevestigd) een coördinatieve vaardigheid. Want namelijk: toen ik begon met meer op hoog tempo lopen, voelde 14 km/uur 'hard'. Alsof je opeens ouder bent geworden, minder krachtig, en bijna door je benen zakt. Maar vanavond, nadat ik wat op 16.8 km/uur had gelopen (5x400), voelde 14 km/uur opeens 'gemakkelijk', alsof je benen eksakt weten wanneer aan te spannen en af te zetten, alsof de timing eindelijk weer klopt. En hardlopen met die kloppende timing kost veel (VEEL) minder energie. Ik vermoed dan alleen op die manier de marathon enigszins in de buurt van de 3 uur te lopen is.
POV