29 september 2015

Stressfractuur?!

Nu, ruim een week nadat (op zondag) een van de pijntjes opeens veranderde in 'een echte blessure', wordt het type blessure iets duidelijker.

Waar ik vorige week nog dacht aan peesirritatie en ik 5 dagen voornamelijk gefietst had, denk ik nu dat ik een stressfractuur in één van de enkelbotjes in linkerenkel heb. Redenen:

  • Peesirritatie was vrijwel weg en dan zou hardlopen bijvoorbeeld 5 kilometer gewoon moeten kunnen. Maar al na 500 meter gisteren op de loopband voelde het fout, het voelde anders dan het zou moeten voelen bij peesirritaties -> enige andere dat ik kan bedenken is stressfractuur of gescheurde pees. Gescheurde pees kan niet want heb nergens een brute force toegepast.
  • Er is zwelling: enkel is wat dikker, er zit wat vocht in de voet -> stressfractuur indicatie
  • Bij rustig in stoel zitten voel ik niets, bij wandelen voel ik vrijwel niets, maar zodra loopbelasting / gewicht erop zetten: irritatie -> stressfractuur
  • 'een plotselinge overbelasting is een risicofactor voor stressfracturen': opeens heel lang staan (concert), 10 kilometer op wedstrijdschoentjes terwijl er al wat schade was een week later....


Deels is het ook gewoon pech natuurlijk. Niet alles is in de hand te houden.

Ik zal eind van de week even vragen wat de dokter ervan vindt.

Je zou kunnen zeggen: waarom niet DIRECT naar de dokter, waarom niet METEEN de diagnose stellen... nou dat zit zo: de behandeling verandert er niet al te veel door. Of ik nu exact weet wat het precies is of dat ik nu van niets weet, de behandeling blijft hetzelfde: rust. Ik gedraag me als het hondje dat last heeft van zijn ene pootje....

POV

26 september 2015

De blessure en verlies van controle

Vandaag:
Bij het opstaan: rare steek in linker enkel. Nog steeds iets vocht in de voet. Tja.

Verder blijk ik inderdaad te kunnen blijven fietsen, dit heeft zelfs gunstige invloed op dat vocht, dus da's mooi. De getallen uit de fietstraining zijn ook goed:

Zaterdag 45k gemiddeld 31
  • 1.56 per km: Hartslag 128
  • 1.54 per km: Hartslag 134
  • 1.51 per km: Hartslag 139
Zondag 55k gemiddeld 31

  • 1.49 per km: HF 141
  • 1.56 per km: HF 128

Ben nu bezig wat plannen en toekomstvisies m.b.t. mijn eigen hardlopen te dumpen. "ik moet begin november weer in vorm zijn" of "marathon Parijs". Ik zal blij zijn als ik daar gewoon kan lopen, hoe dan ook wordt het fijn. 

Anders gezegd: afkicken van het 'in training zijn'. 

En er is ruimte voor andere 'dingen'.

Er is uiteraard altijd ruimte voor van alles en nog wat. Het menselijk brein is enorm qua capaciteit en mogelijkheden. \

Ik lijk opeens creatief te worden: zou het mogelijk zijn een BOEK over training te publiceren, als booklet op mijn eigen halfslapende website (www.pauloudevrielink.com). Als een miljoen mensen dit kopen, ben ik een rijk man!

Ook spiegel ik mezelf aan filosofen en wetenschappers: wat zeggen zij, wat mij raakt. 

Wetenschap en trainingsleer wordt vaak gezien als "als we maar genoeg weten dan zijn we uit de problemen", maar vergeten wordt dat er naast kennis, wat gezien kan worden als het "snappen van bepaalde onderdelen van de Wereld" of van een bepaald gebied zoals atletiektraining, er nog veel meer "niet-kennis" is, ofwel gebieden die slechts te betreden zijn wanneer men zich van zijn huidige kennis ontdoet. Onontgonnen gebied is alleen met een open, niet door kennis gekleurde geest toegankelijk (en ALLE kennis kleurt / bepaalt de geestestoestand). Hoe saai zou het zijn als we alles (denken te) begrijpen.

En de huidige wereld waarin wij leven focust zich natuurlijk enorm op 'dingen weten', zodoende alles onder controle kunnen houden, elke omstandigheid de baas zijn.

Maar een simpele blessure slaat de controle al uit handen. En dan dringt zich dit inzicht aan mij op: precies dat uit handen slaan van de controle, maakt de weg vrij voor "leven" zoals het uit zichzelf, zonder ballast van het weten van dingen, manifesteert.... moet de consequenties van dit inzicht nog wat tot me laten doordringen maar ben nu al blij met wat de blessure mij brengt. 

later meer...

POV



25 september 2015

Nog steeds geblesseerd

Linkerenkel blijkt bij inspectie dikker dan rechterenkel. Er zit vocht rond de enkel en dat vocht leidt weer tot irritatie, zo lijkt het. Het kan zijn dat ik een spatader ontwikkel (het kriebelt hoger in de kuit iets). Onduidelijk waardoor het komt; maar: het zit wel in de familie dus.... Verder is sport goed voor spataderen.

Ik zag gisteren pas dat die enkel dik was, tijdens mijn training.

Want ik train natuurlijk wel!

Gisteren: 5x4 minuten HF150 op wattage fiets (hometrainer sportcentrum). Dit ging wel erg goed, ik kwam tot gemiddeld 277 watt over de 5x. De eerste 4 minuten trapte ik zelfs 290 watt, met die hartslag.
En, wetende dat hartslag nog wel hoger kan, wellicht 158 ofzo, is dit prima. Maar dus.. toen ik naar mijn voeten keek zag ik opeens een ballon-enkel, die overigens geen pijn deed.

Strategie voorlopig is om even niet hard te lopen en wel te fietsen en af en toe wat rustdagjes te nemen. Mocht het in een week niet wegtrekken dan maar even naar de dokter, misschien is er een of andere achterliggende oorzaak (ouderdom vermoedelijk).

POV

ps... vanavond wel even 3k rustig 9 km/u lopen zonder last maar met dikke enkel

23 september 2015

Jeej! Ik ben geblesseerd!

Uitleg van deze wat vreemde blogtitel later

De blessure, oorzaak

Ergens eind augustus werd ik me bewust van een kleine tweak in mijn linkerenkel, niets bijzonders, een van de vele pijntjes. Op vier september volgde een concert van The Script in Hamburg:



Hier moest ik een uurtje of vijf staan, en voelde ik ook al wat. Nog altijd niet erg, een van de pijntjes.

Op 10 sept: de 60k tijdrit, 1.49.48, PR. Jeej! Daaran, op 12 sept, de Run van Winschoten. Bij de start voelde ik mijn enkel, maar ook een beetje mijn hele voet, een iets doof gevoel. Maar: geen pijn, alleen wat irritatie dus toch maar geprobeerd hard te gaan.

Enfin...de week daarna gewoon getraind, het ging zelfs wel goed. Maar de eerste wat langere duurloop: 18 km zaterdag, bij het opstaan een 'raar' gevoel in de voet. Toch gelopen, verder geen probleem maar af en toe een 'raar' gevoel in linker onderbeen. Toen, de zondag, uit het niets, een felle steek in linker onderbeen, ergens diep in de kuit. Een soort zenuwpijn-gevoel. Na even joggen trok het weg. Ok.

Uiteindelijk: dinsdag: 12k lopen: na 9k stoppen, naar huis wandelen vanwege pijn. Geblesseerd.

De blessure, wat is het nu precies?

Nog niet helemaal duidelijk. Vermoedelijk een van de pezen (plantaris ofzo) die geirritieerd is, daardoor een van de kuitspieren overbelast.... het voelt als een soort doof gevoel/zenuwpijn. Okee... ik tik in in google: "enkel doof gevoel hak uitstralende pijn" en er is direct maar 1 conclusie mogelijk: "Tarsaal Tunnel Syndroom", zie:

voet nervus tibialis posterior


Dat gele ding, dat is bij mij geirriteerd. Zie ook: https://www.hierhebikpijn.nl/aandoening/70/tarsaal-tunnel-syndroom

En ja...


De behandeling

Eerst wat afwachten. Misschien moet mijn voet een helemaal goed losgemaakt en gemanipuleerd worden. Ik lijk wel te kunnen fietsen zonder problemen, dus dat maar doen. Even rusten qua hardlopen en op geleide van pijn weer beginnen. Nieuwe asics bestellen voor de zekerheid.


Mentale benadering

Dit is mijn ...tig'ste blessure dus ik weet hoe er mee om te gaan.

Het teleurstellingsdeel 'ach wat jammer nu kan ik mijn doelen niet halen' dat bij de eerste blessures soms weken duurde, blijkt ingekort te kunnen worden tot circa 10 minuten, namelijk:
a) het besef: ik ben geblesseerd
b) het besef: er kan een streep door allerlei plannen
c) het gevoel van teleurstelling
d) vooruitkijken/andere plannen maken
e) voordelen van de blessure zien

a, b, en c, kunnen elk 1 minuut tot vele weken duren. Ik zoef snel door die stappen heen want ik ken ze van binnen en buiten en in alle varianten, ook mentaal. Ik hoef er geen lange tijd meer in door te brengen want dat zou mij niets nieuws meer openbaren.

Dus d). Voorlopig fietstraining; kijken naar behandeling.

En e! Want opeens hoeft er veel niet meer. De mentale belasting van het 'in vorm blijven' of 'goed afronden van belangrijke trainingseenheden' valt weg, waardoor er op een of andere manier opeens ruimte komt voor diverse andere dingetjes. Die andere dingetjes ruimte geven. Lekker genieten van de kansen die de blessure biedt.


POV

ps. de woensdag meteen de fiets gepakt en lopen geskipt: 46k in 1.30.00




16 september 2015

Bekkenrotatie en - flexibiliteit... interessant!


Het begon als volgt: 

Ik maakte wat slow motion filmpjes van de lopers in mijn loopgroep. Daarna analyseerde ik: rechtop genoeg; heupstrek; contacttijd; armbeweging; algemene stabiliteit; voetplaatsing. Alle factoren waar ik bekend mee ben en waar ik iets over kan zeggen, in de analyse.

Maar: er deed zich het volgende verschijnsel voor: er zaten lopersfilmpjes bij, van lopers die hoog scoorden op bovenstaande punten, maar waarvan er toch 'iets' niet klopte aan de looptechniek. Ofwel: objectief gescoord liepen ze prima, maar ik zag een factor over het hoofd!

Dus maar wat filmpjes van toplopers erbij gepakt, beeld voor beeld afspelen, en toen zag ik het: BEKKENROTATIE. In een heel simpel plaatje: 


Ofwel: bij het afzetten moet het bekken meebewegen met de afzet! 
(detaillering: niet alleen het bekken beweegt, ook rug/rest onderlichaam beweegt wat mee. Het is niet alleen de beweging van bekken t.o.v. heiligbeen via het SI gewricht, maar ook enige torsie van gehele onderrug). 

Deze ontdekking is merkwaardig, na 25 jaar trainerschap. Heeft niemand me dit verteld? Is het me nooit opgevallen? Wat zegt het cursusmateriaal? Wat zegt Magness in zijn bijbel? De BK methode zet er vrijwel niets over, Magness heeft het alleen over heupextensie wat slechts een deel van het verhaal is. Mijn conclusie is dat dit ontdekte feitje, bekkenrotatie, nergens prominent benadrukt wordt en daarom aan mijn oog is ontsnapt.

Maargoed... nu ben ik er via eigen onderzoek achter gekomen, en als vanzelf ontdekte ik een aantal interessante websites met een scala aan nieuwe en fijne informatie en revolutionair andere kijken op de hardloopbeweging. Teveel voor 1 blog dus later meer daarover.

Om verder te kijken: wat bedoel ik nu precies, hieronder enige filmpjes. De eerste, de 10kilometerfinale Londen met o.a. Farah. Zie de strek naar achteren, waarbij het bekken meegaat. Bij alle lopers.


Eindsprint halve marathon. Zie de telescoop benen, en het roteren van het bekken als in bovenstaand plaatje. 


Eindsprint 10k. Zie de maximale strekking in alle hoeken. Zie hier, hoe dynamisch de loopbeweging is. Bij een eindsprint werken alle spieren mee aan de afzet, het bekken draait maximaal, en bovenlichaam draait in tegenovergestelde richting een beetje (hier blijkt dan ook dat het niet de bedoeling of nodig is "de schouders volledig stil te houden").


Ook Dafne doet dat, maar iets minder dan Mo. Er zijn individuele verschillen. Het is ook weer niet de bedoeling om extreem beweeglijk in bekken te zijn maar wel om van die paar centimeter natuurlijke beweeglijkheid gebruik te maken.


Tenslotte hebben we Rudisha die ook deze maximale strekking van heup inclusief bekken heeft... vergelijk hem in de eindsprint met de tweede loper die dit minder heeft, en misschien daarom wel verliest ("of hij is gewoon moe, dat kan ook")....



Vervolgens: hoe moeten we dit toepassen? Lees eerst dit linkje over bekkenrotatie. Er staan wat goede oefeningen in. Woensdag op de training deden we al de beenzwaai+bekken; we gaan ook doen (gekopieerd uit het linkje):
Probeer deze oefening.
1. Sta me je rechtervoet iets vóór de linker, beide voeten plat op de grond en je gewicht iets meer op je voorste voet. Beide knieën moeten los zijn, niet op slot. Houd je armen langs je zij, met je ellebogen gebogen alsof je onderarmen op een armleuning rusten.
2. Zet je bekken recht 
3. Houd je bekken recht, roteer het met de klok mee en dan tegen de klok in.
4. Houd je bovenlichaam stil en draai ook je schouders niet mee als je je bekken roteert. Stel je je schouders voor als twee koplampen die altijd recht naar voren schijnen.
5. Als je dit 30 seconden hebt gedaan, wissel dan van been, zodat de linkervoet vóór staat, en roteer weer 30 seconden. 
Videoos en meer info zal volgen.... alvast een paar linkjes:




http://www.chirunning.com/blog/entry/economize-your-running-form-by-adding-pelvic-rotation-to-your-training-plan/



Vooral de alexandertechnique site is erg interessant, vanwege de vele artikeltjes rechts; met andere kijk op technieken.


POV



12 september 2015

De 10x10 kilometer Winschoten en het vervolg

De 10x10

Nadat ik mijn 60 km tijdrit had gedaan, donderdag, veranderden vrijdag mijn bovenbenen in beton.

Dus toch wel enige na-reactie.

En vandaag stond de 10x10 Winschoten op het programma, altijd een aardige wedstrijd. Gelukkig hadden we een recreatief team waardoor gewoon lekker bij de tent zitten, relatief rustig lopen, met iedereen praatje maken, etc etc, voorop stond.

Uiteraard wilde ik, met betonpoten, wel even proberen of het toch hard ging, maar dat lukte niet.
Uiteindelijk tot aan kilometer 6 in een soort marathontempo gelopen (24.55 doorkomst), daarna dreigden bovenbenen te stijf te worden en besloot ik:

a) wil ik een 41.15 lopen en 3 dagen spierpijn
b) wil ik iets als 43 lopen en geen spierpijn

Ik koos voor b, uiteraard. Want wie heeft er nu wat aan 41.15. En het werd 43.06...


He vervolg

Iets meer gaan hardlopen dan maar? Of... of... laten we de buienradar checken! Ik zie daarop dat er ook volgende week nog wat mooie fietsdagen staan. Misschien nog een harde fietstraining en een 40k tijdritje als afsluiting? Zou mooi zijn.... en daarna dan over op het, bij sommigen al bekende, en erg mooie, 40-40-10-10 schema met een instap kilometeraantal van 70 per week. Als ik dat dan zeg 6 weken volg zal ik weer op 39.00 niveau zijn... eind oktober ergens een wedstrijdje, vermoedelijk.

... en ik zie de perfecte wedstrijd: zondag 15.00 1 nov, VOV run Vries. Fijn! Daar het 1e meetpunt.


POV

Ps. Zondag 13k rustig met paar lichte tempo's. Ik voel toch wel wat. De donderdag-zaterdag combi heeft mijn bovenbenen aardig overbelast, zelfs nu, maandag, voelt het allemaal niet hersteld. Verder zijn de weersvooruitzichten zodanig dat ik waarschijnlijk nu eerder ga beginnen met het hardloopschema. Denk ik. Vermoed ik.

10 september 2015

Jeej!!! Nieuw PR 60k tijdrit!

Vandaag was dan de dag: niet al te veel wind, een goede temperatuur a 17 graden.

De Tijdrit.

En hij ging goed

Het parcours was wat saai: asfaltwegen achter Roden met 8x een korte stop (20 seconden) om te keren en om wat suikerwater te drinken (ik vind drinken tijdens hardrijden erg lastig).


Maar het ging goed: 1.49.48, met als tussentijden:
10k: 17.50 (windmee)
20k: 36.25 (windtegen)
30k: 54.55 
40k: 72.45 (windmee)
50k: 91.20
60k: 109.48

En het ging eigenlijk erg goed, qua aerobe conditie want gemiddelde hartslag 143, en gevoel in benen was vele malen beter dan vorig jaar, de 1.51.50 poging. Het enige probleem vandaag was dat ik in de laatste 20 km niet kon doortrekken. Ik bleek nog flink wat power over te hebben wegens iets voorzichtige start, maar kon die niet kwijt omdat ik continu tegen de kramp (kuiten) aan zat. 

Mede daarom zit ik nu, eigenlijk totaal niet moe, dit verslagje te tikken. Ik vermoed dat een 1.48 er eigenlijk ook wel in zit: hartslag kan rond 147, en op die kramp moet ik iets verzinnen. Waarschijnlijk: niet hardlopen de dag ervoor... 

Verder ben ik ook erg "tevreden met mijn hart" want sinds vorig jaar die toestanden met dat bliepje denk ik soms onwillekeurig" ben ik niet aan het overbelasten? Maar vandaag was hart en ademhaling helemaal geen probleem: nergens buiten adem, rustige hartslag. Bottleneck zit, zoals zo vaak, in de Stofwisschelingschprocessen in den Benen. ... dit voelt fijn. 

POV

07 september 2015

Ik lig achter qua blog... even weer een update

En de update begint met een ref naar mijn filosofiese blogje van een jaar geleden omdat daar een paar mensen naar vroegen.

Want woensdag op de training begon iemand over "meditatie momentje" waarop ik antwoordde dat alles al meditatie is en je geen momentje daarvoor nodig hebt. Uiterst vaag uiteraard, maar in de kern (diep in de kern, moet lang zoeken) waar. Natuurlijk, natuurlijk, van mediteren word je rustig etc etc. Dus het is wel nuttig. Maar er worden geen ultieme waarheden mee gevonden. Afijn ik dwaal af...


Qua training: wat fietsen, wat lopen. Het lopen gaat aardig goed, nog niet echt macht om onder de 40' te duiken maar vast wel 41 ofzo. Ook het fietsen bijgehouden met een mooie 46 km tocht a 31 km/uur / hartslag 128, dit duidt op mogelijkheid om onder de 1.50 te fietsen op een 60k tijdritje. Moet daar overigens wel totaal uitgerust voor zijn en niet tevoren gezwommen hebben.

En nu wil het toeval dat komende donderdag, 2 dagen voor de Run Winschoten, het perfect weer daarvoor dreigt te worden: 20 graden en weinig wind. En omdat dat mijn 'zomer doel' was, ga ik het proberen. Morgenavond in sportcentrum een uurtje vermogen fietsen en 2x3000 lopen T15 (om in elk geval enigszins geprepareerde benen te hebben), dan dinsdag/woensdag niet al te veel doen, en donderdag: BAMM!!! Dan vrijdag wat herstellen en zaterdag maar zien hoe het gaat. Dit alles is meditatie (ik heb geen idee wat ik hiermee bedoel, maar op een of andere manier klopt dat zinnetje).

POV

ps. Vermoedelijk komt er een nieuwe 'methode POV' aan, deze keer bestaand uit een alomvattende en wetenschappelijk ook  doortimmerde aanpak, die geschikt is voor toplopers tot en met net beginnende recreanten.

ps2. Weer een HIITje geprobeerd. Na de eerste 10 minuten (13x30'/15'), 177 kcal, op PR koers, brak ik tijdens de 2e 10 minuten op de helft af. Want wilde nog wel "benen overhouden".

ps3. De dinsdag: eerst 37 km fietsen T30.5 / HF129, daarna zwemmen 1 km in netto 23.30, er zat zelfs een 100'je in 2.01 tussen, een PR. Dit komt omdat ik deze week wat aan optrekken-opdrukken gedaan heb. Kon ik eerst 0 (NUL) keer optrekken, nu is dat 1 (één).