Woensdag niet veel tijd en moe: 11k tijdens training geven
Donderdag: schaatsen (ging fijn, na 3 lesjes lijkt het beter en beter te gaan. Wel gevallen), en daarna 35' fietsen op 200 watt.
Komende 10 dagen zou ik veel moeten lopen, zo'n 160 km.
- Vrijdag 22km: hier 10x4 minuten op 240 watt fietsen. Hartslag kwam vrij hoog, tot 144. Daarna nog 7k hardlopen T13, totaal aeroob equivalent 22k
- Zaterdag 30km met paar blokjes: ochtend 17k T5.12 per km, HF123. Ik wilde dertig maar wegens dodelijke saaiheid moest ik na 17 km stoppen. Totale bagger. Alles in mij verzette zich tegen het doen van de duurloop, hoewel hartslag laag was en het op zich best ging. Later op de dag maar proberen de resterende 13 te lopen, als ik meer zin heb. En ook dit was bagger. Hoewel... het ging best redelijk, maar er zat 0 tempo in. HF121 5.30 per km. Zie onder voor redenen.
- Zondag 14 km en eventueel later nog eens 16: ochtend 10k / training geven. Hier last van enkels. Ik zit qua loopbelasting tegen max aan, dus 's middag een klein uurtje gefietst.
- Maandag uitrusten. Cursus geven (assistent looptrainer)
- Dinsdag/woensdag: iets van 18 km/dag. Eventueel de dinsdag lange tempo's (bijv 10x1600), marathonspecifieke training.
- Donderdag schaatsen
- Vrijdag t/m zondag: trainingsweekend
Redenen
Er zijn honderden redenen:
- Leeftijd. Nu op 51 jarige leeftijd krijg ik een beetje de indruk dat ik in verval begin te raken. Of, beter gezegd, het herstel van zware inspanningen duurt langer. Waar vroeger twee daagjes voldoende was na wat voor zware training dan ook, lijk ik nu bijna gedwongen om een dag of vijf rustig aan te doen. Het gekke is (of misschien ook niet gek) dat dan op dag 6, alle kracht weer terug is en ik weer voluit kan gaan, desnoods 2-3 uur. Maar, die overige dagen: waar ik er tot voor enkele jaren nog 'doorheen kon rammen', moet ik dat nu niet meer proberen. Of, eigenlijk dwingt het lichaam af dat het rustig aan gaat. Zodra ik harder ga dan een bepaalde snelheid voelt het 'fout' (lastig uit te leggen). Maar, op dag 6, voelt alles weer 'goed' (ook lastig uit te leggen) en kan ik weer alles.
- Motivatie. Het is niet erg interessant (meer) om per se die 6x1000 goed te volbrengen. Ergens tijdens het vierde 1000je 'heb ik geen zin meer' en denk ik iets als 'ach, waarom, laat maar zitten'. Neemt niet weg dat er wel een soort motivatie is om 'een wedstrijd goed voor te bereiden'.
- Energietekort: het lijkt alsof alle activiteiten (werk, kinderen, training geven, zelf trainen, etc) uit eenzelfde energiepotje wordt bekostigd. En het lijkt ook alsof dat zichzelf regelt, ik hoef er niet bij na te denken. Zodra een minder belangrijk ding te veel energie lijkt te gaan kosten (gerelateerd aan verwachte energie uitgaven in dezelfde periode voor belangrijker dingen), gaat dat minder belangrijke ding opeens 'slecht' 'energieloos'. Tijd om dan te kappen.
- Er zijn soms opeens andere dingen die veel interessanter zijn: dingetjes op het werk, dingetjes van de kinderen, dingetjes tijdens training, bepaalde discussies en contacten, etc etc etc.
Maar, ervanuitgaande dat presteren in Rotterdam grotendeels een energiekwestie is, is de strategie als volgt: gewoon de trainingen doen, met de voorhanden zijnde energie. En tegen de tijd dat Rotterdam in zicht komt: bewust afbouwen/regelen van andere activiteiten (dagjes vrij nemen; kwesties oplossen;etc). Zodoende komt, vanwege de wet van de communicerende vaten, de energie opeens ter beschikking van het loopvermogen en voila!
POV