28 december 2018

Duurwerk

Zoals gezegd, mijn trainingsconcept bestaat nu uit vooral duurwerk, wat krachtoefeningen en heel beperkt wat snelheid.

Na de peizer 10 km afgelopen zaterdag heb ik het als volgt vormgegeven:

  • Duurlopen, trainingen in de range 11-13 km/uur: 11k; 16 T10.5; 16k T9.5; 14k T12, 10k T11-13; 4k rustig; 14k T11.5. Totaal 86 kilometer
  • Kracht: maandag wat legpress en bovenlichaam/buik/rug; vrijdag idem
Geen meter echte snelheid dus. Ik blijf volgens concept trainen: rustig en veel, en het zou zomaar kunnen zijn dat ik volgende week in de Wilp (halve marathon) voor het eerst weer snelheid doe. Kortom een voorbereiding uitsluitend bestaande uit duurwerk. 

Mocht de Wilp goed gaan (halve marathon onder de 1.30) dan zal daarna een blok van zeg 3 weken volgen met aan het eind een testje (wedstrijdje of bijvoorbeeld een harde training). En dan is het nog maar slechts 11 weken tot Rotterdam. Ik weet nog niet hoe de exacte trainingsinvulling zal zijn. Misschien een 25x1000, misschien blokken... 

Dit alles met in het achterhoofd nog altijd de sub 3 uur. Ik weet, het is onmogelijk. Maar sinds vorig weekend iemand me vertelde "ja natuurlijk, je kan nog gemakkelijk onder die drie uur komen zeg!" denk ik ook bij mezelf: ja! Ik train eigenlijk niet echt voor een snelle marathon, met 80 km/week win je de oorlog niet. Pas als ik weer eens fatsoenlijk boven de 100 km/week kom zal ik weer weten wat er mogelijk is. 

POV

21 december 2018

Keuze en resultaat: 10k in 40.38

Hehe, daar istie dan: eindelijk weer een goed lopende 10 kilometer wedstrijd.
In Peize (dat nu eksakt 10 km is) liep ik 40.38. Voor mijn doen een goede tijd, mijn snelste tijd in een jaar of vier. 

De keuzen

Ik heb in september bewust besloten om mijn training te veranderen en te polariseren. Vijf jaar geleden liep ik al goed op een dieet van heel veel vrij rustig en soms heel snel lopen. Sinds deze september doe ik dat weer: ik loop, grofweg, 60 km/week rond de 11.5 tot 13 km/uur, zo'n 10 km rond de 14 km/uur (wat nog onder mijn drempel ligt) en een paar kilometer, bijvoorbeeld 4x1000, in hoger tempo. Soms sla ik die snelle tempo's ook een week over. 'peize' was mijn snelste tempo in 2 weken.

Verder heb ik de zwaardere krachttraining weer opgepakt. Omdat ik al oud ben heb ik meer testosteron nodig, meer spierweefsel. Als je boven de 50 bent en geen kracht-intensiteit doet verdwijnt je spierweefsel geleidelijk. 

Aantallen kilometers

Het voortschrijdend gemiddelde der gelopen kilometers, de afgelopen 115 dagen.


Ik blijk de laatste 5 weken gemiddeld 78 km/week gelopen te hebben, net iets meer dan de ca 70 km/week die ik voor de vorige wedstrijd (11 nov Vries 41.45) liep. In deze hele periode heb ik misschien 20 kilometer op hoog tempo (sneller dan 4.00) gelopen dus zo'n 6 %. 


Peize: het werd: 40.38! 

De wedstrijd ging goed, vrij gemakkelijk. Ik had power en liep de eerste kilometer ietsje hard in 3.52, daarna een heleboel 4.00-4.05's en op de tegenwind/bergop stukken 4.10-14. De 40.38 is om te rekenen: zie age grade calculator

Op jonge leeftijd zou ik 34:28 gelopen hebben, met een leeftijdsfactor van 77.52. Met deze factor kan je vervolgens andere mogelijke tijden berekenen:
  • Halve in 1:28:15
  • Hele in 3:05:50
  • Hele in 2:38:30 (omgerekend naar marathon en 30 jaar oud)

Ik kan berekenen wat nodig is om onder de 3.00 op de marathon te komen: ik vul 2.59.59 in en kom tot een leeftijdsfactor van 80.26. Deze gebruik ik om een bijbehorende 10 km tijd te berekenen en dat is: 39.21. Ik weet dus wat me te doen staat: nog 77 seconden van mijn 10 km tijd afsnoepen. Gegeven het feit dat ik met 78 km/week op 40.38 kom, moet dat mogelijk zijn door aantal kilometers naar ca 100/week op te krikken. Op die manier kom ik waarschijnlijk nipt aan de 39.20. 

EN: het is ook de enige manier, want kilometers zijn nodig voor een marathon. Ik kan bijvoorbeeld niet me gaan focusen op 60 km per week en heel veel snelheidstraining want a) ik heb dan onvoldoende omvang voor de marathon, en b) zelfs al haal ik de 39.20 dan, dan zijn mijn benen waarschijnlijk "te anaeroob" om dit heel snel uit te bouwen naar marathon. Okee... wetende dat "rustige kilometers werken"  is het trainen nu simpel: gewoon kilometertjes lopen, nergens tegenaan lopen, niet geblesseerd raken, vrijwel elke dag een stukje lopen...

Volgende wedstrijd... mogelijk dat ik in de Wilp (5 januari) eens ga proberen om onder de anderhalf uur te komen qua halve marathon. Want voor een sub 3 uur moet ik eerst onder de anderhalf uur komen.

POV



17 december 2018

De training gaat opeens goed!

Om enigszins onduidelijke redenen is "het gevoel goed".

Vandaag liep ik bijvoorbeeld in de ochtend 11 km tijdens de clubtraining (ik geef training).
In de middag liep ik met twee medelopers wat blokjes:

  • 3 km T4.48
  • 3 km T4.50
  • 4 km T4.27
  • 2 km T4.45
Dit ging allemaal heel gemakkelijk... nadat ik gisteren ca 2 uur op gemiddeld T4.55 heb gelopen, wat geen enkel probleem was.

Het lijkt erop dat mijn strategie WERKT!!!

De strategie is, grofweg:
  • Veel trainen: ca 80 km/week.
  • Vrijwel elke dag lopen. Dit lijkt mijn benen in goede conditie te houden. Elke dag bloed doorstroming.... enkels blijven keurig dun.
  • Veel in sub-tempo lopen: veel op tempo ca 12-13.5 km/uur, een effectief tempo dat niet te hard is. Groot voordeel van dit tempo is dat looptechniek efficiënt wordt. Je verzuurt niet en je looppatroon wordt niet verstoord.
  • Slechts af en toe (kleiner dan 10%) hoog tempo lopen.
Ofwel: echt goed gepolariseerd trainen. Ik vermoed dat ik eerder een fout heb gemaakt door bijvoorbeeld te veel VO2max en maximaal tempo te trainen. Het lijkt alsof hierdoor de fijne looptechniek verstoord raakt en je dan wel meer zuurstof kan opnemen, maar het vermogen niet meer op de weg kwijt kan.

Nu dit werkt, ga ik er gewoon mee door. Niet alleen omdat het werkt, maar ook omdat het keurig aansluit bij mijn drukke leven. De rustige loopjes zijn een perfect tegenwicht tegen allerlei vormen van stress... het lijkt mogelijk om vrijwel elke dag minstens 8 km te lopen als basis, en zodoende gegarandeerd op een mooi totaal uit te komen.

POV




03 december 2018

37 x 1000

Eindelijk liepen we de bizarre training. Zie de ProRun site: het nut van bizarre trainingen

Hierin staat een 25x1000 meter training beschreven. De officiële vorm van de training is: "loop 25 x 1000 rond halvemarathontempo, met exact 1 minuut pauze. Loop hard genoeg zodat je na tien keer al aardig moe bent en twijfelt of je het er goed van af gaat brengen. Put uit je mentale energie en klaar de klus".


Zaterdag

"met 8 dappere lopers verzamelden we bij de VV Roden". Vijf van hen hadden gepland de 25x1000 te volbrengen, de anderen zouden een deel lopen.

Ik liep zelf de 25, uiteraard. De tijden:
- 4.36 (inlopen, met rugzakje op)
- een heleboel circa 4.17 stuks
- schoenenwissel naar de VaporFly
- een heleboel circa 4.12 stuks
- 4.25 (uitlopen, met rugzakje op)

Mijn ervaring: het ging vanaf nummer 8 ongeveer, wat moeilijker. Benen leken een beetje leeg te raken maar na wat ten bleek alles weer okee. Ik kon keurig de 25x volbrengen... er zat nog wel meer in, en dat betekent dat ik de volgende keer deze training in misschien wel 4.09 ofzo kan afwerken. Dat is dan 30 seconden langzamer dan mijn vroegere PR van 3.39 per kilometer, gelopen rond 1996. Zou heel mooi zijn.

Ervaring van de anderen: ze vonden het een gave training. De lopers die regelmatig blokken trainden waren nog vrij fris na zo'n twintig keer. De meesten "durfden niet" echt hard te gaan in de eerste tien hernalingen, wilden sparen. Met als effect dat sommigen nog best veel over hadden op het eind. Dit verschijnsel van niet durven, komt door te weinig zelfkennis/zelfvertrouwen in het hoog-tempo lopen. Je vertrouwt dan niet dat je na 20x nog energie hebt. Logisch want je hebt nog nooit zo'n training gedaan. Pas na het doen van zo'n training heb je jezelf bewezen hoeveel er wel in de benen zit.


Zondag

Gepland was een rustige dag.
De ochtendtraining: we liepen 15x2 minuten en sommige van die minuutjes liep ik vrij vlot, equivalent aan misschien wel 3x1000 a 4.30.

De middagtraining: ik wilde M. op weg helpen met zijn 20x1000 en wilde er een paar meelopen. Hopende dat hij ongeveer 4.40 zou lopen begon ik. Maar het ging allemaal wat harder, en met korte pauze. Uiteindelijk liep ik 12x1000 mee met ca 1.15 pauze, in gemiddeld 4.29 tempo. 


Gevoel

Ondanks het feit dat ik 37x1000 in twee dagen liep, ben ik niet moe. Het voelt alsof ik gewoon wat duurtraining heb gedaan en benen voelen erg soepel en fris. Raar....

Ook qua hartslag een bijzondere ervaring: na 1 dagje bleek dat hart volkomen hersteld te zijn. Hartslag bij de 12x1000 was laag en rustig, zo'n 130 ofzo, en dat bij 13 km/uur...



POV

11 november 2018

Mooi dagje: clinic en 10k

De clinic

Die gaf ik vanochtend, voor een groepje van 7 leergierige lo(o)p(st)ers.

Het was een presentatie met sheets en filmpjes, om het idee over te brengen dat looptechniek veel te maken heeft met lichaamsspanning, spierkracht, elasticiteit in pezen. En natuurlijk de praktijk met films, analyses en overbrengen van het idee dat skippings beter zijn dan planking (redenen: functioneler buikspiergebruik - coordinatie; de juiste spieren trainen op de juiste spanning. Ook: allerlei andere effecten meegepakt).

Het beste kunnen we de looptechniek afkijken van de experts. Zie volgende filmpje:


Let op heupstrek, bekkenbeweging, voetplaatsing zonder echt af te remmen, mooie horizontale beweging, perfectie van timing, ontspanning, het niet-in-je-hoofd zitten maar in je lichaam zitten, buik en rugspier gebruik. 

Enfin.


De 10k

Ik heb vanmiddag in Vries gelopen: 10 in 41.46. Ging goed, dit wilde ik ook ongeveer lopen.

Het was het eerste wedstrijdje na een eerste trainingsblok volgens nieuw concept. Het concept: veel kilometers lopen in het 'kwalitatief aeroob' gebied ca 11-13 km/u, heel weinig op hoog tempo lopen (ca 10% maar dan ook goed hard), en wat krachttraining. Ofwel: goed gepolariseerd.

Dit blok kwam niet 100% uit de verf (ik heb in de 4 voorbereidingsweken slechts 68 km/week gelopen, o.a. vanwege drukke agenda en omdat ik niet helemaal lekker was, een weekje). 

De wedstrijd ging, met de 4% vaporfly, goed. Ik wilde niet 100% voluit gaan want nog moe van clinic en ook niet helemaal fit (hartslag nogal hoog 's nachts en wat kortademig ofzo, alsof ik iets onder de leden heb). Maar ik kon toch goed tempo maken... beetje onverwacht.

Conclusie dan ook: de rigoureus doorgevoerde polarisering werkt. Ik ga dan ook nogmaals een blok van ca 5 weken veel rustig trainen, hopelijk iets als 80-90 per week, en dan kijken wat er uit komt. Wellicht een 40.30 op de 10k? In dat geval blijft de sub 3 uur nog in zicht (want als ik met 85 km/week 40.30 kan lopen kan wellicht met 110 km/week net 39.30 gehaald worden wat misschien nipt genoeg is voor 2.59.59). 

Voordeel van dit type training: ik hoef me geen zorgen te maken over intensiteit, hoef slechts lekkere mooie loopjes in de vrije natuur te doen, niet te moe worden, genieten...


Klimaat

ohja nog een dingetje: ik kwam een goede video tegen met allerlei redenen voor/tegen kernenergie. Ik wist niet dat zonnecellen zo vervuilend zijn: niet recycle bare zware metalen, onder andere. Zie:



Onderbouwde tegenargumenten incl bewijs, graag hieronder....


POV





09 november 2018

Training, en nog even over dat klimaat

Training

Opzich gaat het goed, maar 2 weken geleden kreeg ik wat verhoging (1.5 graad koorts) en wat maagdarm issues, die nog niet helemaal over zijn. Jammer, omdat vorm echt goed was. Maar is nog steeds wel aardig. Benen zijn sterk.

Komende zondag ga ik daarom toch maar de 10 kilometer Vries lopen. Doel is gewoon lekker vlot lopen zonder te proberen onder de 41' ofzo te komen.

Klimaat

Arjen Lubach's filmpje heeft velen de ogen doen openen.
Maar er zitten natuurlijk ook wel wat nadelen aan kernenergie: het is duur; áls er een ramp gebeurt dan is het nog duurder.

Dus.... wat moeten we doen!

Er is gelukkig licht aan de horizon: sommige recente onderzoeken laten zien dat de opwarming van de aarde door CO2 niet zo groot is als eerder gedacht. 

Dit is in te zien als je bijvoorbeeld weet dat:
  • CO2 een vrij zwak broeikasgas is en ook niet in grote hoeveelheden in de atmosfeer voorkomt (we praten over 0,04%)
  • H2O (waterdamp) een veel groter broeikasgas is. Wat weer niet wil zeggen dat er bijvoorbeeld een effect optreedt als: aarde warmer - meer verdamping - aarde nog warmer. Want meer waterdamp betekent potentieel ook meer wolkenvorming en wolken blokkeren zonlicht. 
  • De hoeveelheid ingestraalde warmte in bijvoorbeeld de grote oceaan, op een zonnige dag, loopt in de miljarden terawatts. Hierbij valt het eventuele tikje broeikaseffect van CO2 volkomen in het niet. Omdat er op dit moment weinig zonnevlekken zijn, is er minder instraling en mogelijk dat de komende jaren de temperatuur wat omlaag kan. 
Dit alles betekent weer dat een groter deel van de opwarming aan natuurlijke oorzaken is toe te schrijven, wat weer betekent dat we ons vooral moeten focusen op aanpassing (adaptatie) en moeten oppassen om duizenden miljarden te besteden aan allerlei dingen als panisch CO2 beperken (bijvoorbeeld: kunnen we tien miljard beter besteden aan een dure installatie om CO2 in de grond te pompen, of kunnen we met die tien miljard een enorme dijk bouwen rond bedreigd gebied of kunnen we migratie naar hogergelegen gebieden sponsoren of kunnen we efficiënte energievoorziening opzetten in derdewereldlanden zodat ze zich sneller kunnen ontwikkelen.

Het huidige kabinetsbeleid getuigt dan ook niet van veel inzicht:

  • We gaan heel erg veel geld besteden voor een zeer beperkt nut. Duizend miljard voor 0,05 graden temperatuurverlaging: een hoge prijs
  • We bouwen gas af, maar waarom??? Gas heeft een helft lagere CO2 uitstoot per watt, dan kolen! De VS, die zich uit 'parijs' terugtrok, doet nu meer aan CO2 reductie dan wij, omdat ze overstappen op gas! Waarom, oh waarom, moeten wij van het gas af en 'warmtepompen' aanschaffen? Het is veel en veel beter om gewoon gas te blijven gebruiken. Het netwerk ligt er, infrastructuur klaar, het is goedkoop, er blijft geld over dat we kunnen besteden aan:
  • Kernenergie: men wil er niet eens over praten. Terwijl uitstoot CO2 NUL is. En terwijl nota bene de IPCC zélf zegt dat kernenergie gebruik OMHOOG MOET.
  • Het algemene denken in de politiek of de regering is te simpel. Het is "kolencentrales uit, wind en zon uitbreiden, alles isoleren en alles zal goed zijn".  Maar een ingewikkeld probleem vergt volledig doordenken en volledig doorrekenen van alle oplossingen. Om een of andere reden wordt dit niet gedaan. Het zijn wel mensen die ons land regeren, dus mag wel wat van verwachten maar helaas.
Een goede strategie zou zijn:
  • Landen die problemen hebben met zeespiegelstijging helpen. Welvaart verhogen, helpen met dijken;
  • Landen die zich ontwikkelen helpen met efficiënte centrales bouwen die relatief weinig uitstoten; waar mogelijk wind/zon introduceren;
  • Kernenergie: kerncentrales bouwen die goed, niet te duur, en veilig (qua architectuur) zijn. Dit is al zonder meer mogelijk, dit weet ook iedereen. Maarja de politiek.... 
  • Focusen op nieuwe technologie (thorium etc), of nog nieuwere doorbraak technologie (ik noem maar wat: het in de ruimte brengen van een groot zonnescherm dat bijvoorbeeld 100.000 vierkante kilometer licht afblockt zodat het niet instraalt. Daar heb je een dan een perfecte 'thermostaat'.).
  • Focusen op slimmigheden zoals: schilder alle daken van alle huizen wit (albedo); 

POV

03 november 2018

Klimaatalarm!


Hier verwacht je misschien dat ik iets zal zeggen als "het einde der tijden is nabij we moeten NU alle CO2 de wereld uit helpen anders gaan we dood".

Niets is minder waar.

Ik heb me vanaf vorige donderdagavond voor de grap ff wat ingelezen in het klimaatdebat omdat ik viavia wat bedragen hoorde (600 miljard kosten transitie CO2 neutraliteit) en omdat de regering ons wil dwingen uit het gas te gaan en alles moet electrisch.

Wilde daarom toch graag even weten wat nu precies de argumenten zijn. Ik ben een redelijk mens en ik dacht dat er vast wel redelijke argumenten zouden zijn om e.e.a te onderbouwen. Dat die 4000 experts van het IPCC (climaatpanel van de VN) goed bezig zijn en ons betrouwbare richtlijnen geven waar de regering het beleid op kan basieren. Tijdens dit inlezen in de verschillende documentatie ben ik toch wel een aantal keren bijna van mijn stoel gevallen, vanwege:

De bewijsvoering van het IPCC is toch wat mager. Er wordt gesproken over 1.5 a 4.5 graden opwarming per verdubbeling CO2. Er wordt ook gezegd dat ze dat niet nauwkeuriger kunnen specificeren. Kan ik inkomen, maar, de conclusie is dus dat de wetenschap achter deze getallen nog niet volledig is. Dus: klimaatmodellen rammelen hier en daar nog;

Acties: uitgaande van 1.5 of 3 graden stijging, wat gaan we dan doen. Hier zit mijn echte verbazing want wat blijkt: nergens is de zaak goed doorgerekend en mensen lijken naief te denken dat we het gaan redden met plaatsen van windmolens. Ik zou willen dat dat ging lukken maar helaas.


Eerst de bewijsvoering

Er wordt ons echt van alles wijsgemaakt. Niet per se door IPCC maar vooral door media, en door mensen die overal klimaatpaniek zien. Daarom in een handig tabelletje wat mythes doorgeprikt.

Argumenten voor
Feitelijke waarheid
CO2 is een vervuiler
CO2 is een belangrijke stof die de plantengroei en omkering der woestijnen sterk bevordert (dit effect is al gemeten en bewezen). Het is ook een licht broeikasgas. Maar is niet vervuilend in de zin van vuile lucht.
Een CO2 verdubbeling verwarmt de aarde gemiddeld 3 graden we moeten NU iets doen
Verdubbeling lijkt 1.9 graden verwarming te geven en we hebben veel meer tijd om slim na te denken wat we moeten doen. Ook lijkt het zinvol om eerst eens echt goed onderzoek te doen, onderzoek dat nauwkeuriger voorspellingen kan doen. 
Orkanen zijn toegenomen
Onwaar. Er is hard bewijs dat de laatste eeuw dit gelijk is gebleven. Zie IPCC rapport. Onwaar dus, maar deze argumenten worden wel door politici gebruikt. Beetje jammer.
Extreem weer is toegenomen
Onwaar zie IPCC rapport
Droogte is toegenomen
Idem
Overstromingen zijn toegenomen
idem
Poolkappen smelten
Noordpool verliest ijs, zuidpool groeit (al sinds ca. 1960). Netto vrijwel gelijk.
Water stijgt enorm
Water stijgt geleidelijk, ca 3mm/jaar de laatste 20 jaar. En 20 cm in laatste eeuw.
CO2 is een broeikasgas
Klopt, maar is niet sterk. Er zit zeer weinig van in de atmosfeer (0.04%) en er zit veel meer waterdamp in atmosfeer wat ook een sterker broeikasgas is. 
Alle temperatuurstijging is door de mens veroorzaakt
Rond 1910-1940 was er ook een periode van opwarming zonder dat er veel CO2 stijging was. Na 1940 daalde de temperatuur juist 30 jaar lang. Er is wel een mensenlijke invloed maar die is zeker geen 100%. Het zou bijvoorbeeld 30 of 50% kunnen zijn.



De mogelijke acties

Hier wordt het echt interessant. Want, okee, dat de temperatuur stijgt en dat CO2 een invloed heeft, dat is wel duidelijk. De vraag is dan: hoe krijgen we dit CO2 substantieel naar beneden.

Volgens het IPCC moet het echt heel hard omlaag.

Tegelijk weten we dat Aziatische landen honderden Koolcentrales gaat bouwen! Deze centrales zullen flink veel CO2 uitstoten. De huidige plannen geven aan dat er extra CO2 komt ter grootte van een veelvoud van wat de EU uitstoot!

De vraag is dan: moeten we iets met windmolens en zonnecellen doen. Het antwoord: ja dat kan, maar het heeft weinig zin als wij dat in nederland alleen doen. Het heeft zelfs weinig zin als we dat europa-breed doen. We zullen de aziaten etc mee moeten krijgen! En dan nog: alleen windmolens en zonnecellen drukken de zaak wel wat, maar lang niet genoeg!


Kernenergie is (helaas) het enige antwoord

Alleen met een doorbraaktechnologie die niet CO2 vervuilend is, zijn de doelstellingen te halen. Dit is niets anders dan eenvoudig rekenwerk! "we staan met de rug tegen de muur in een doodlopende steeg, hebben een pistool bij ons en de tegenstander komt dreigend op ons af. We hebben maar één optie. Het is niet anders".

Gelukkig is er al zo'n technologie: kernenergie. Er zitten allerlei nadelen aan, maar de vraag is een vraag van afweging. Willen we dat ons klimaat onherstelbaar verandert of willen we zitten met opslag van kernafval. Kernafval opslag is te doen, met goede afspraken, goede protocollen. Dus ja, kernenergie is het antwoord.

Er zijn nieuwe ontwikkelingen m.b.t. gesmoltenzout reactoren, Thoriumreactoren. Ik zou zeggen, beste Nederlandse regering: reken een aantal scenario's door:
1) Vol op wind en zon energie inzetten; alles isoleren; warmtempompen. Kosten, baten (graden lagere wereldtemperatuur)
2) Vol op kernenergie in samenwerking met Azië. kosten, baten
3) Een combi: wind, zon, kernenergie, CO2. Welke combi levert welk voordeel.

Kom op overheid! Het moet toch niet zo moeilijk zijn om dit alles door te rekenen? Of hebben jullie impliciet al voor de kansloze optie 1 gekozen?


POV







27 oktober 2018

Voortgang der training en wat andere gedachten

De training

Gaat opzich goed.
Mijn Garmin zegt dat mijn VO2max zakt, nu nog slechts 55. Kan zijn dat dat een reactie is op de vele training.
Sinds woensdag 2 weken geleden heb ik in 16 dagen ongeveer 210 km equivalent getraind (ca 160 lopen en ca 120 km fietsen). Benen voelen best okee...

Vanaf morgen tot volgende week zondag wil ik zo'n 140 km lopen, alles vrij rustig. Laten we zeggen: 25+20+10+14+16+10+0+25+20. Dan daarna wat rusten en dan de 10km van Vries.

Het zou zomaar kunnen dat ik daar weer 'goede benen' heb. Ik zie mezelf wel 41.xx lopen, daaronder wordt moeilijk tenzij "de magie" toeslaat.

De magie

Ik heb me er een hele tijd niet echt mee bezig gehouden: met de volmaakte perfectie die achter het leven ligt (weet niet exact hoe ik het moet zeggen).

Alles lijkt 'gewoon' als je er niet bij stilstaat. Maar het is uiteraard al een wonder dat je elke ochten redelijk gezond weer opstaat. Alles doet het nog. Cellen zijn vernieuwd... de perfectie in de natuur doet continu zijn werk.

Volgens mij strekt zich dat uit over "alles", alles wat je doet is ook doortrokken van perfectie. Tenzij.... tenzij je daar niet op vertrouwt. Voorbeeld: blessure. Als je een blessure krijgt is de natuurlijke neiging om even rustig aan te doen. Maar dat doen we natuurlijk niet. We weten het beter dan de natuur. Of neem doelen. Als je een goed doel kiest dat in het verlengde ligt van de natuurlijke lijn der dingen dan gaat alles vanzelf. Maar als het haaks staat op... tja dan...

anyway, over die 10k: de magie bestaat erin dat allerlei lichaamsprocessen en ook iets als zin om te lopen samenvallen, en dat ik daar niets bewusts aan moet/kan doen. Wel trainingsschema, maar hoe het op dat moment zelf gaat niet. 

Okee nog een poging.

Er is natuurkracht die zich volledig onttrekt aan het denkende brein. Ik kan dus niets doen om die kracht bewust in te zetten, ik kan slechts me ervan bewust zijn dat "ik niet alles zelf hoef te doen", iets helpt mij (en iedereen).

Dat kleine feitje weten scheelt alles

POV





20 oktober 2018

Marathon gelopen - weer in training - sporthorloges - Vaporfly - trainingsaanpak

Marathon gelopen!

Voor wie het niet wist: ik ben tweedes geworden op de Westerkwartier Marathon.

Tijd 3.27.

Gelopen op 5 weken training a 65 km/week. Niet veel voor een marathon en ik kon er net een paar duurlopen in krijgen (resp 16, 18, 28, 31) wat net genoeg was om de marathon in een soort vlot duurtempo uit te lopen. Tweede tijd bij de 50+.

Weer in training

Na de marathon was het de vraag: hoe verder. Want ik wil nog altijd (hoewel het waarschijnlijk onmogelijk is) onder de drie uur lopen. En daar moet wel wat voor gebeuren.

Ik had met trainer PD twee strategieën besproken:

  1. 'veel kilometers maken, rustig trainen', bijvoorbeeld 100+ per week en kijken of de benen daar goed van worden. Als experiment zou ik dan vanaf 10 oktober een week of zes veel kilometers maken en kijken wat er gebeurt. Bijv in een week: 12km - 14km - clubtraining 14km - rust - 15km - 20km - 25km. Onderdeel van de strategie is: NIET hard trainen maar alles in sub tempo, hartslagen rond 130-140. 
  2.  'oudemannentraining': wat minder kilometers, wat meer rustdagen. Sommige trainingsdagen flink zwaar maken maar andere dagen rusten. Bijv in een week: rust - 10km - clubtraining 20k - rust - krachttr - 30km - 10 km. Soms hard trainen, hartslagen wat hoger. 

Ik ben nu eerst strategie 1) aan het doen: heb na de marathon in 6 dagen tijd 100 km (equivalent) getraind (65 lopen 35 fiet equivalent).

Onderdeel van deze strategie is overigens wel om af en toe eens te kijken "hoe goed de benen nu eigenlijk zijn" en dan komen we uit bij:

Vaporfly test training

Vandaag gedaan: 2.6,  2.0,  1.4 km op de Vaporfly 4% schoen. Zou ik enigszins tempo kunnen maken?

En ja!

  • 2.6km op circa 4.14 tempo / HF145. Voelde redelijk gemakkelijk en is het sub 3 uur tempo
  • 2.0km in 3.57/4.01, HF150. Voelde niet eens slecht. De Vaporfly's lijken hier 10 sec per km aan mijn tempo toe te voegen!
  • 1.4km in 3.48 tempo, HF tot 153. 
Ik blijk dus ondanks dat ik in training al wekenlang dit tempo niet gelopen heb (we tellen de 2x500 T15 van afgelopen woensdag ff niet mee) toch zomaar goed tempo te kunnen maken!


Conclusie voorlopig: plan a) werkt voor mij! Rustig veel kilometers maken vergroot je topsnelheid op de 10k!?!

We roepen in herinnering: ik liep in 2013 de marathon Amsterdam in 2.57. Toen heb ik tevoren ook vooral heel veel duurwerk gedaan en eigenlijk vrijwel geen dingen sneller dan marathontempo, afgezien van een 15x1500 meter monstertraining. Maar trainingen als bijvoorbeeld 10x400 hard of 6x1000 in 3.50 kwamen niet voor in mijn schema. Of de marathon Rotterdam 2013. Wegens blessure kon ik 2 maandenlang niet boven de 13 km/uur lopen. Vervolgens helemaal uit het niets een 10k in 38.00 en een 2.58 marathon.

Sporthorloge

Okee okee. Ik heb een Garmin645. Maar.... hij heeft een soort interne coach.

Deze coach vertelt dat ik 3 weken geleden in 'piek' vorm was met een VO2max van 61. Deze vertelt me de hele afgelopen week dat ik in "niet productief" training ben met VO2max van 58. Hoezo niet productief. Vandaag zojuist een training gelopen die kwalitatief de beste van de afgelopen zes weken was, en waarbij ik de afgelopen anderhalve week vele rustige kilometers gemaakt heb. Zeer productief dus slaat de plank mis.

Ik begrijp het wel: door het grote trainingsblok was ik wellicht wat moe en was hartslag bij 12-13 km/uur wat hoger dan twee weken eerder. MAAR DAT IS JUIST DE BEDOELING VAN TRAINING. Dat je 'wat moe bent'. En dat je lichaam daar dan op reageert.

Het horloge geeft dus eigenlijk een iets te directe / kortzichtige feedback. Het moet eigenlijk zeggen "gezien je trainingsfase is het huidige patroon correct, ga zo door" maar zegt "huh je bent moe...stoppen!!".

Enfin.






04 oktober 2018

De Pegasus

Hellllpp… wat zijn er veel schoenen!


Een tsunami aan hardloopschoenen lijkt de markt te overspoelen. Je kan er mee hardlopen en/of casual dragen en/of op de schoorsteenmantel zetten om mee te pronken. Want o wat zijn ze tegenwoordig mooi: afwerking, kleurstelling… Het is lastig kiezen. Je kan natuurlijk gewoon de oude vertrouwde schoen kiezen, de diverse Asics Cumuli (waar ik altijd in loop). Maar je wilt ook wel eens wat nieuws, iets moois. Alleen… oei die prijs. Al snel kijk je tegen 180 euro aan.

Hoe kies je eigenlijk een schoen?


Je kan natuurlijk gewoon naar de winkel gaan en eens wat proberen. Maar je kan ook een voorselectie doen.
  • Waar loop ik al heel lang heel fijn op? Bijvoorbeeld, sedert ergens in de jaren ’80 bestaat er de Nike Pegasus. Een mooi schoentje die iedereen leek te passen. Soepel genoeg om veel te dragen, licht genoeg voor wedstrijden, sterk genoeg voor trainingen.
  • Welke vernieuwingen zie ik zitten? Wellicht iets in de zool dat een groot percentage van de landingsenergie teruggeeft?
  • Bovenwerk, ik wil geen stugge veters of vervelende naden en drukpunten.

Zoals gezegd, ik loop al heel lang op de Asics Cumulus. De fabrikant heeft niet de fout gemaakt om een populaire schoen uit te faseren en zo een heleboel ontevreden klanten te krijgen. Nee… ik kan altijd vertrouwen op een volgende versie, weer ietsje beter, ietsje moderner, maar met dezelfde goede eigenschappen.

… en… en… toen kwam de Nike Air Pegasus 35


Dan is er het verhaal van Pegasus. Al vele jaren een household name… de schoen eigenaren kunnen erop vertrouwen dat het volgende model vrijwel gelijk is aan het vorige en kopen de schoenen blind.

Maar: Oeioei! In haar onnoemelijke wijsheid heeft Nike gemeend het model flink te moeten veranderen. Nieuw zijn o.a. een Zoom Air unit over de hele lengte en Mesh/Flywire bovenmateriaal en veters. Hierdoor voelt de schoen ietsje anders aan. Iets krapper in de voorvoet maar dit wordt deels gecompenseerd door de soepele mesh bovenkant. Aan de ene kant moet de trouwe Pegasus gebruiker zich even heroriënteren: zitten ze nog steeds vertrouwd? Ben ik blij met de andere pasvorm? Aan de andere kant blijkt de Pegasus 35 een echte verbetering te zijn. Aan de bovenstaande criteria bullet 2 en 3 wordt aan voldaan! Nike besefte uiteraard ook dat vernieuwing wel tot verbetering moet leiden en heeft daarom Mo Farah gevraagd naar zijn oordeel. Deze heeft wat kleine tips gegeven (o.a. extra ruimte voor de achillespees) en ja! De Schoen Is Goed.

Ik scan snel wat reviews en de berichten zijn goed. De zool en de soepele pasvorm worden gewaardeerd. Bestaande Pegasus gebruikers: wel even passen en niet blind kopen, maar er zijn geen redenen om te switchen naar een andere schoen.

Natuurlijk even de prijs afwachten want voor 180 euro kopen we hem niet. Maar ahh…. Een zeer acceptabele 119 euro is wat ik zie.

Via de website als sportshowroom.nl zijn alle varianten van de schoen te krijgen. Kopen!


POV

(advertorial)

30 september 2018

Training breidt zich uit...

Martini marathon

Het was de bedoeling vorige week vrijdag 30k te lopen maar helaas. Kou, regen, zere voeten. Ik moest stoppen.

Wel liep ik 15.5 km met  een gemiddelde van ca 4.40/km, en met vrij lage hartslag. Hierdoor gaf mijn Garmin een hoge VO2max van 61 aan. Progressie!

De dagen daarna

Van zaterdag t/m dinsdag heel rustig getraind cq gerust om voet te laten herstellen.
Op de dinsdag gaf daardoor mijn Garmin zelfs aan: "detraining" ofwel: ik raak ondertraind, verlies conditie.

Het Blok

Omdat ik volgende week de Westerkwartier marathon gepland heb, weliswaar als 'vlotte duurloop' te lopen, maar ik moet natuurlijk wel een beetje die afstand aan kunnen, besloot ik tot een duurblok.

Het plan was:
- woensdag lang lopen, ca 20 km, deels met de nieuwe Nikes
- donderdag lang fietsen 50k en ca 10 lopen
- vrijdag rust of kort lopen
- zaterdag 30 met blokken
- zondag 12 met wat tempo's

De uitvoering:
- woensdag 14k vrij rustig T5.15, daarna 7 km met Nike VaporFly met zelfs een 400'je in 76
- donderdag 40k fietsen, beetje moeizaam, en 11 km lopen T5.00 grotendeels. Zere knie.
- vrijdag rust wegens zere knie
- zaterdag 30 km met eerst 5x ca 1000-1500 meter T4.30, daarna op het eind nog 5k T4.33.

Het gevoel: dat werd steeds beter naarmate het blok vorderde. Benen niet moe...

Verder was ik erg tevreden over die 30, en vooral over het gevoel daarna, over de mentale kant. Want zo'n lange duurloop lijkt een enorm goed effect te hebben op mijn brein. Ik kan opeens erg helder denken en alles overzien. Weet niet precies waarom dat zo is, maar het werkt wel zo. En daarom: vaker doen!

Komende week

Maandag kracht (armen/core, benen rust geven).
Dinsdag rust, denk ik
Woensdag clubtraining die ik rustig aan doe
Donderdag rust
Vrijdag 10 km loslopen ofzo
Zaterdag: Westerkwartier Marathon. Rond 4.45-tempo weggaan en dat lang volhouden.


POV




21 september 2018

Martini Marathon, preview

Vanavond loop ik waarschijnlijk een 30 kilometer tijdens de Martini Marathon.

De bedoeling is gewoon een vlotte duurloop, bijvoorbeeld 30k in 2.25.

Maar, omdat het niet een anoniem loopje is en ik waarschijnlijk continu aangemoedigd wordt voelt het een beetje als een "wedstrijd". Dat is niet de bedoeling maar wel mooi meegenomen. Omgaan met wedstrijdspanning is een mooi subdoeletje van dit loopje. 

De vorm

De vorm is, qua gevoel, beter dan sinds zeg april geweest is. De Garmin645 geeft aan: "PIEK" en een VO2max van 60. Dit is zeer hoog voor mijn leeftijd en is ook zo'n 4 punten hoger dan dit hele voorjaar. 

Om dit kracht bij te zetten: 
  • Woensdag fietste ik een strava PR op een stukje tussen Peize en Hoogkerk. Dit heb ik al tientallen keren gefietst, maar nu, met windkracht 4 in de rug, perste ik er een 7.09 op 5 km ofwel een 42.1 km/uur uit. Belangrijker: ik kon hartslag opjagen naar zo'n 165 wat een goed teken is (als hartslag hoog opgejaagd kan worden dan is dat een teken van fitheid omdat het lichaam dan kennelijk geen belemmering aangeeft. Als je te moe bent dan blijft soms hartslag laag om de zaak af te remmen, of als je bijvoorbeeld koorts hebt komt hartslag wel hoog maar zonder vermogen). 
  • Dinsdag met de VaporFly gelopen. Hier ook 2x1000 4.12 en die voelden niet slecht. Leek zelfs iets op vlotte duurlooptempo in plaats van hard wedstrijdtempo. Zou de vroegere vorm dan iets terug komen?
De Martini Marathon

Het vage plan is om hier wat blokken in te doen. Bijvoorbeeld 18km aan blokken op ca 4.25 tempo, en de overige 12 km op ca 5.00 tempo. Komt uiteindelijk uit op ca 2.20 ofwel 3.15 marathontempo. 

Het zou zelfs kunnen dat 'ach die laatste 12k loop ik er nog wel ff bij'. Maar dat verwacht ik niet.



POV

13 september 2018

Progressie!

Althans, als ik mij Garmin 645 mag geloven.

Deze geeft de afgelopen weken een steeds stijgende VO2max te zien.
Was deze voor de vakantie continu 55-56, nu is deze via wat tussenstappen gestegen tot 60 (tijdens de Run Winschoten) en gisteren na de training werd opeens de 61 aangetikt.

Wat betekent dit!

De Garmin berekent ergens diep van binnen een relatie tussen hartslag en snelheid. Hoe hoger de snelheid bij lagere hartslag, hoe (kies):

  1. zuiniger je loopt. Want zuinig lopen leidt tot minder energieverbruik dus lagere hartslag
  2. sterker het hart is. Want hoe sterker het hart, hoe krachtiger de slagen zijn, hoe minder slagen nodig
  3. beter het bloedbeeld is. Want als er veel rode bloedlichaampjes circuleren is er minder bloed nodig dus minder hartslagen.... 
ad 3): het kan zijn dat ik voor de vakantie iets weinig ijzer had waardoor bloedbeeld wat slechter was. Nu dit misschien gecorrigeerd is kan ik tot grote hoogten stijgen.

1 en 2 zijn iets minder waarschijnlijk omdat mijn loopstijl niet opeens is veranderd, en mijn hart altjid al sterk was/is. 


Trainingen

Ik heb in nu 2.5 week, de training opgebouwd vanaf bijna nul, via duurlopen van 16, 18, 22, naar zo'n 80 km/week deze week. De tempo's deze week geïntroduceerd met de blokkentraining op zaterdag (5,3,5x1k op ca 4.20-4.25 tempo). 

Als ik klaar wil zjin voor de marathon van Westerkwartier (6 okt) moet er nog ongeveer gebeuren:

Dit weekend een 26-28 km rustig (met wat langzame blokken)
Begin volgende week nog een lang eind fietsen omdat het mooi weer is
Volgende week vrijdag de Martini marathon hier een 30km op de baan lopen en kijken of dit in ca 2.20-2.25 kan. 

Als dat lukt, dan nog een onderhoudsweekje van 80 en dan proberen de marathon in 3.25 ongeveer te lopen, als een soort lange vlotte duurloop. Pogingen om sneller te gaan zijn te riskant omdat ik zo weinig getraind heb.


Nike Vaporfly

Uiteindelijk zou ik volgend jaar weer richting 3.00 willen gaan. Misschien gaat de Nike Vaporfly me hierbij helpen want ik heb zojuist een exemplaar aangeschaft, na een halfjaar onbeschikbaarheid waren ze op een vage site opeens te koop. Moest meteen toeslaan want over een paar uur zijn ze weer uitverkocht.

Deze wonderschoenen zijn wellicht, in combinatie met een 100 km/week trainingsregime net genoeg om me nipt nog 1x onder de 3.00 te brengen. Het kan eigenlijk niet, maar: onrealistisch hoge doelen blijken prima te werken!~


POV


01 september 2018

Een nieuw jaar, nieuwe doelen, nieuwe kansen!

Vandaag beschouw ik als het begin van een Nieuwe Periode.

Vakantie

Drie weken vakantie heb ik gehad. Hierin weliswaar 5x zo'n 25 minuten hardlopen gedaan, maar vooral ook veel gerust.

En die rust was nodig. In de tweede week bleek dat mijn nacht-hartslag opeens ging zakken van de standaard 42 naar een lage 36. Voor mij een teken dat ik op dat moment echt goed "in de rust kwam". Het is, bij deze, dus goed om eens echt even niets te doen. 

De rust geeft ook nieuwe perspectieven, ideeën, manieren van aanpak.... 


Loopdoelen

Tja... de sub-3 uur marathon lonkt nog altijd.

Het is de vraag of het er ooit nog van komt. 4.15 tempo is erg hard, op 55 jarige leeftijd. Maar misschien kan het nog, als ik een lange periode goed en veel kan trainen. 

Op oudere leeftijd hangt alles van hoeveelheden training af. Zodra je op deze leeftijd even stopt, verdwijnt al heel snel de vorm. Alsof je lichaam denkt "hee ik hoef niets meer te doen, okee dan zijn al die spieren ook niet nodig". 

Die 3 uurs marathon zal dit jaar niet meer lukken, daarvoor heb ik te weinig getraind. Maar op 6 oktober is er de Westerkwartier marathon. Hoe goed zal ik die kunnen lopen op 5 weken training? (Ik ben afgelopen zondag weer begonnen en kan effectief zo'n 38 dagen trainen waarvan er nu al 7 om zijn. Tot nu toe 4 trainingen gelopen en 2x gefietst, waaronder 16 km duurloop en 18 km vlottere duurloop).

Gevoelsmatig kan ik alles opbouwen zodat ik een soort vlotte duurloop a 3.30 kan lopen, veel meer zal er niet in zitten.


Overige doelen

Tja... 
Er zijn vage ideeën... eigen bedrijf, hardloop kennis verspreiding, huis verkopen, etc etc etc


POV

02 juli 2018

Totale bagger... of...

De 10k van Appingedam.

Ik liep iets als 44.20 ofzo, en stond in de uitslagen met een 5 kilometertijd van 21.24.

Totale bagger dus.

Ik ging weg met het idee van: op 15 km/u vertrekken, dan op een bepaald moment een beetje inleveren en de kilometers onder de 4.15 houden, zoiets.

Het eerste kilometertje 3.53, iets snel. Maar ging niet slecht. Daarna zou dan een bepaald ritme moeten komen maar dat kwam niet echt. Integendeel. Het was wat warm en ik begon een beetje moeilijk te ademen (had last van mijn ribben door een val, denk ik). Ik kreeg te weinig lucht binnen, begon wat te hyperventileren en mijn benen werden zwaar.

2k in 7.57, 3 in 12.19. En toen was het eigenlijk gedaan. Ik verlaagde mijn tempo naar 4.30 maar het ging niet echt beter, het bleef allemaal moeizaam. Warm, zware benen... vreemd. Waar was nu die goede vorm?

Alhoewel goede vorm... vooral kort gaat goed de laatste tijd; lang vlot ging lang niet altijd goed, ik denk ook niet door een gebrek aan trainingkilometers.

Het is wel allemaal expres: ik heb expres na Rotterdam een periode van 'leuke trainingen', snelheid kweken, krachttraining, hard fietsen, ingepland om later weer zonder problemen en met extra power de duurperiode in te kunnen gaan. Dus ergens was dit scenario wel te verwachten.

Achja...


POV


26 juni 2018

Hele merkwaardige training

Ja, het gaat best goed eigenlijk, de laatste tijd.

Sinds de kleine blessure over is heb ik o.a. het rondje Mensinghebos 3900 meter, gelopen in tempo's van 1 minuut hard / 1 minuut stilstaan, eerst netto 14.13, toen 13.55.

Ook allerlei andere trainingen met tempo's rond 15 km/uur, wat vlotte langere minutenlopen en blokken 4-3-2 kilometer, heel prima.

Vandaag wilde ik iets als 4000+2000 doen als lang tempo voorbereiding op de zaterdagse Appingedam 10 kilometer. Maar het liep anders!

Inlopen... meh. Zware benen die niet op te tillen waren. Waarom!!! Hoe kan ik zulke slechte benen hebben... enfin, verder niet te zwaar aan tillen en beginnen met het 4000je. Nouja 4000je... ik moest na 500 meter stoppen wegens overweldigend zware benen en geen tempo, geen spanning. Terwijl ik net 13 kilometer per uur liep waar 15 de planning was.

Totale bagger dus.

Ik keerde teleurgesteld terug richting huis... waarom is hardlopen toch zo moeilijk, zucht....

Maar toen,

toen,

toen kreeg ik een idee. Wat als ik nu dat Rondje Mensinghe ga lopen in intervallen van 1 minuut. Ahnee weg dat idee dat kan toch niet! Maar... maar als ik gewoon ga beginnen. Ik kan altijd stoppen na 1 interval als de benen nog steeds bagger zijn, of doorgaan naarmate het goed gaat. Ok

OK!

En alsof de hele zwarebenengeschiedenis niet bestond, ramde ik opeens het rondje, in een keurig gemiddelde van 17.2 kilometer per uur, in 14 intervalletjes van telkens een kleine minuut met minuut stilstaan pauze.

PR 13.35! En aardig op weg naar alltimePR van 12.39

11 juni 2018

Laptop blessure over

Hehe, eindelijk...

Drie weken na start blessure, en anderhalve week nadat ik ontdekte dat mijn blessure van de laptop komt (laptop op bovenbeen geeft blessure) was mijn blessure over.

De blessure was een soort rare pijn (pees? zenuw?) in rechterbovenbeen. Een soort steek. Uiteindelijk leek het een zenuwirritatie door de warmte van de laptop te zijn.

Enfin, na laptop een tijdje niet op been te hebben gezet trok het weg. Zo'n 6 dagen na diagnose kon ik weer vrijwel pijnvrij wandelen. Hardlopen ging toen nog moeizaam, hoewel ik wel een korte harde test training had gedaan die me weer dagen terugwierp. Na ruim een week gingen de eerste langzame pasjes weer pijnloos.

Eerste volledige training

En ja! Vorige week dinsdag, het Rondje Mensinghebos. 14x1minuut hard, 1 minuut pauze (stilstaan).
het 3900 meter rondje in 14.13 minuut gelopen! De tempo's op 16.4 km/uur!




Eindelijk weer eens prettig getraind.

De tijd: 14.13 Het kon vast wel sneller... vroeger, zo'n 4 jaar geleden, liep ik een paar keer iets van 12.44 (ofwel 18.5 km/uur). Zou dat nog ooit haalbaar zijn, denk ik dan...

Morgen probeer ik het denk ik weer, ik ga dan voor een tijd van 13.50 ofwel 17 km/uur.

Sneller is ook wel mogelijk, want ik ben sinds een jaar weer bezig met krachttraining. Inmiddels kan ik (vorige week) 10x180 kg en 20x160 kg legpress dus benen worden weer wat sterker.

Het is natuurlijk belachelijk om op 55 jarige leeftijd nog aan 'sneller' te denken.

Of... of....

NEEEE!!!!

Natuurlijk niet. Het is niet belachelijk, het is stimulerend en grensverleggend. Pas door grenzen te verkennen leer je jezelf en je belastbaarheid kennen. Pas door voluit te gaan leer je dat het nog mogelijk is om voluit te gaan en leer je te voelen wanneer je in de toestand bent om voluit te kunnen gaan.

Doen is kunnen, en zodra je dat vergeet kan je op den duur alleen nog maar de dingen die je altijd al kon, de gewoonten, het op de bank zitten en bier drinken, altijd dezelfde sjablonen, dezelfde opmerkingen, dezelfde manier van leven, hetzelfde gedrag dat voor "succes" zorgt. Bang om over grenzen te gaan, om buiten het patroon te vallen.

Welnee! Gewoon blijven gaan, blijven vernieuwen. Vernieuwen is leven.


POV


26 mei 2018

Laptop blessure?

Vorige week dinsdag kreeg ik zomaar ineens vanuit het niets last van mijn linkerbovenbeen.

Een tinteling, een prikkel. Vooral bij het afzetten met hardlopen flink te voelen, maar bij fietsen en zwemmen pijnloos.

Ik had natuurlijk flink wat tempo getraind, en dacht dat ik dan misschien een spiertje verrekt zou kunnen hebben. Iliopsoas?

Maar dat was niet logisch omdat bij beenheffen geen pijn. Alleen bij het (voor spieren in dat gebied) passieve afzet. Vreemd.

Okee... wat nu.

Ik zou naar de dokter kunnen gaan.

Maar ach, laten we even zoeken: tintelende pijn bovenbeen buitenkant dijbeen. En ik vind: Meralgia Paresthetica, ofwel tintelende zenuwpijn bovenbeen.

Op zoek naar oorzaken. Hee... verrassend. iets met laptops. Mensen kunnen klachten krijgen als warme laptop lange tijd op benen staat. Huidverkleuring (ik niet), maar ook irritatie van diverse zenuwen....

En laat ik de laatste weken relatief vaak 's avonds op de bank met laptop op schoot te zitten. En inderdaad is ie vrij warm. En een paar weken geleden voelde ik ook al wat vaags, wat niet verergerd werd door training.

http://laptophealthhazard.blogspot.nl/

Hier staat van alles.

Dus van nu af niet meer laptop op lap gebruiken en maar even afwachten. Misschien is dit het.


Ondertussen natuurlijk meer gefietst, gezwommen.


Fietsen

De snelheid begint er wat in te komen. Donderdag een 4x5k op 34.1 km/u gemiddeld. Nog niet echt "vorm" maar okee. Vandaag 62 km op gemiddeld iets van 30 km/uur, als duurtraining....Morgen wellicht 's avonds een 2x4km testje. Mooi fietsweer.


Zwemmen

De snelheid begint er wat in te komen. Dinsdag een 20.3 op 25 meter. Nog niet echt "vorm" maar okee. Vandaag in buitenbad Leek een 50 meter in 47.5. Mooi zwemweer.


Hardlopen

Morgen denk ik weer even proberen. Als het niet snel over is dan zal ik  langzaammaarzeker alle tempotraining effecten verliezen.... nouja we wachten af.

19 mei 2018

training, techniek: zomaar wat random thoughts

Een interessante trainingsperiode is dit.

Na het marathontrainingsblok van januari t/m april experimenteer ik nu een beetje in training & voeding.

Per sport:

Zwemmen

Na Rotterdam nu 10x gezwommen. Elke keer zwem ik ff in, om daarna een 25 meter voluit te gaan.
De grafiek van progressie is fraai. Begonnen op 23.9 sec, nu op 20.3. Het hikje bij 9 kwam omdat ik toen een weekje zwemmen had overgeslagen.


De random thought: ik zwem meestal snelle tempo's. Telkens 25 meter hard en 25 meter rustig terugzwemmen. Even rusten, even rekken, en nog een keer. Inmiddels is de 25 meter schoolslag ook al gezakt tot 25.2 sec en de 50 meter borstcrawl tot 48.0. 

Iedereen loopt te zeuren dat ik eerst aan de duur moet werken (dus 500 meter achter elkaar zwemmen ofzo) maar ik denk dat het omgekeerd moet. Door tempo en kracht zal het gaan lukken om 25 meter in 17 te zwemmen. Zodra dat zo is, zal 30 seconden erg rustig aanvoelen en zoef ik technisch perfect door het koele water. En dan is 20' op de kilometer kinderspel. 

Fietsen

Vrijwel al mijn tochtjes tot nu toe zijn 20 a 40 km lang en ongeveer 30-31 km/uur. Dit is voor mij basis leggen. Eerst gemakkelijk rustig kunnen fietsen. Daarna (morgen denk ik) zal ik een poging doen om heel erg hard te fietsen. Dit is de traditionele 2x4000 meter test: 4km op recht stuk weg vrijwel voluit, een minuutje of twee rust, dan 4000 meter vrijwel voluit terug. Om het windvoordeel weg te werken. 

Vorig jaar 13.09 als beste tijd, dit jaar zou toch onder de 13 moeten kunnen?! 

De random thought: ik fiets zoveel mogelijk op de AEROBE drempel om zo hoog mogelijke progressie te krijgen zonder teveel lactaat aan te maken. 'Maximaal aeroob'. Beter 30 km op 31.5 km/uur met hartslag 136 dan 80 kilometer op 27 km/uur met hartslag 120. En het kost ook nog eens veel minde tijd. 

Aerobe drempel is meestal zo'n 15-20 slagen onder de anaerobe drempel. Ik kan in noodsituaties/wedstrijden een uur lang op een hartslag 150 fietsen, misschien 34-35 kilometer. De aerobe drempel is dan 133 ofzo en daar heb ik alle voordelen maximaal:
  • Veel zuurstof inname, goede hartvulling
  • Beetje lactaat zodat beenspieren alle adertjes helemaal open gaan staan en zoveel mogelijk stofwisseling op gang komt
  • Veel trainingseffect op spiercellen
Lopen

Ik loop nu alweer 3 of 4x per week, geen lange afstanden, maar tempo's. Benen moeten sterker worden. 

Het gaat goed, vorige week al 6x500 in een circa 16 km/uur tempo. Kleine blessure aan overgehouden, dat wel.... 

De random thought: de tegenstelling tussen bedachte en natuurlijke goede looptechniek. Wat ik hiermee bedoel:

Bedachte looptechniek: je ziet ze soms wel lopen, de lopers die hebben gehoord dat je op de voorvoet moet landen en dat je je hak moet optrekken. Ze landen op voorvoet maar vergeten dat bij lage snelheden de hak direkt daarna AAN DE GROND MOET KOMEN om zodoende voldoende spanning op de achilles te krijgen. Het resultaat is een soort koddig niet-efficient voorvoetlanden-afzetten. Of bij 9 km/uur rustig tempo de hak hoog optrekken omdat ze dat ergens gelezen hebben. Vergeten daarbij dat het hoog opkomen van de hak EEN GEVOLG IS VAN ANDERE DINGEN zoals: snelheid, goede heupstrek, korte krachtige afzet. Al met al is de bedachte techniek een soort energieverslindend hoppen. Voorbeeldje:



Natuurlijke looptechniek: heel veel techniek gebeurt onzichtbaar, ergens in de fijne coordinatie. Je kan niet je vinger erop leggen maar er is ontspanning, moeiteloos voort tikken, gemak. Het ziet er niet spectaculair uit maar is o zo efficiënt. 

"Perfecte uitvoering is niet in boekjes te vinden; de precieze timing op de honderdsten nauwkeurig valt niet te instrueren. De westerse mens wil alles bewust vanuit het brein sturen: paslengte, pasfrequentie, voeten, hakken. Maar pas als de sturing losgelaten wordt ontstaat het natuurlijke verloop. Zoals een baby een speeltje of een vinger vastpakt en opeens weer loslaat: het exacte moment is perfect maar hoeft niet geleerd te worden."
Of misschien moet het even geleerd worden en daarna weer vergeten worden. Oefening doen en daarna onbekommerd zonder nadenken lopen. Het lichaam een richting aangeven en daarna zeggen: nu zoek het zelf uit.

Voeding

Ik drink nu bier, eet chips... wrsch niet goed maarja.
Ook wel genoeg eiwitten. Niet teveel koolhydraten want dat voelt minder goed dan bijvoorbeeld een grote omelet of een halve liter yoghurt. Het is allemaal puur op gevoel. En slordig. Op dit moment.


enfin.... later meer

POV







08 mei 2018

Low Carb: op een bepaald moment wordt het onzin.

Het gaat maar door, het gaat maar door....

Allerlei mensen beginnen Low Carb te promoten.

het lijkt alsof het eten van koolhydraten een grote fout is.

Maar niets is minder waar!


Er zijn allemaal van die blogs, zoals deze:

https://www.sportrusten.nl/wat-gebeurt-er-als-je-veel-koolhydraten-eet/

Een toch vooraanstaande schrijver als William Cortvriendt gaat hier te kort door de bocht.... Ik moest hier even op reageren en heb onderstaande reactie op de blog gezet.


Ik denk dat dit verhaal voor sporters niet helemaal opgaat.
Natuurlijk, als je niet sport, relatief veel koolhydraten eet, en ook nog eens teveel caloriëen binnenkrijgt worden de binnengekomen koolhydraten omgezet in vet en krijg je alle nadelige gezondheidsproblemen.
Maar de uitspraak: “koolhydraten kan alleen worden gebruikt direct voor energie of het wordt opgeslagen als vet” is niet correct. Bij sporters die bijvoorbeeld overdag een aantal koolhydraatrijke maaltijden eten worden koolhydraten niet direct gebruikt (ze sporten op dat moment niet), maar worden gebruikt voor aanvulling van glycogeenvoorraden. Pas als die vol raken wordt het overschot suikers omgezet in vet.
Daarom is voor sporters het eten van koolhydraten niet slecht. Ook de hoge pieken en dalen die beschreven worden (insulinepiek, bloedsuikerpiek) worden bij sporters erg afgevlakt: sporters hebben veel minder insuline nodig, bloedsuikerpieken worden afgevlakt / gereguleerd doordat het suiker in de spieren wordt opgeslagen. Als je dan bovendien ook nog complexe koolhydraten, vezels eet en ook wat vetten (boterham pindakaas, kaas etc) valt het allemaal reuze mee met de effecten.
(ik probeer die hype van ‘koolhydraten maken dik’ wat te nuanceren!!)

Later meer...

Low Carb: op een bepaald moment wordt het onzin.

Het gaat maar door, het gaat maar door....

Allerlei mensen beginnen Low Carb te promoten.

het lijkt alsof het eten van koolhydraten een grote fout is.

Maar niets is minder waar!


Er zijn allemaal van die blogs, zoals deze:

https://www.sportrusten.nl/wat-gebeurt-er-als-je-veel-koolhydraten-eet/

Een toch vooraanstaande schrijver als William Cortvriendt gaat hier te kort door de bocht.... Ik moest hier even op reageren en heb onderstaande reactie op de blog gezet.


Ik denk dat dit verhaal voor sporters niet helemaal opgaat.
Natuurlijk, als je niet sport, relatief veel koolhydraten eet, en ook nog eens teveel caloriëen binnenkrijgt worden de binnengekomen koolhydraten omgezet in vet en krijg je alle nadelige gezondheidsproblemen.
Maar de uitspraak: “koolhydraten kan alleen worden gebruikt direct voor energie of het wordt opgeslagen als vet” is niet correct. Bij sporters die bijvoorbeeld overdag een aantal koolhydraatrijke maaltijden eten worden koolhydraten niet direct gebruikt (ze sporten op dat moment niet), maar worden gebruikt voor aanvulling van glycogeenvoorraden. Pas als die vol raken wordt het overschot suikers omgezet in vet.
Daarom is voor sporters het eten van koolhydraten niet slecht. Ook de hoge pieken en dalen die beschreven worden (insulinepiek, bloedsuikerpiek) worden bij sporters erg afgevlakt: sporters hebben veel minder insuline nodig, bloedsuikerpieken worden afgevlakt / gereguleerd doordat het suiker in de spieren wordt opgeslagen. Als je dan bovendien ook nog complexe koolhydraten, vezels eet en ook wat vetten (boterham pindakaas, kaas etc) valt het allemaal reuze mee met de effecten.
(ik probeer die hype van ‘koolhydraten maken dik’ wat te nuanceren!!)

Later meer...

19 april 2018

Aftermarathon

De marathon is een merkwaardig ding.

In de voorbereiding heb ik me gefocust op het opbouwen van een redelijke vorm, een 3.08 marathon (hopend op 3.00 vorm maarja dat zit er gewoon niet in. Of ik moet stoppen met alle andere dingen die ik doe). 
Deze focus blijkt energie te kosten. Je moet eigenlijk continu plannen, trainingen bedenken en uitvoeren, zorgen maken over gebrek aan vorm, concentreren. Je moet jezelf in een kunstmatig raamwerk persen, enigszins.

En wat blijkt: na de marathon is het raamwerk opeens weg en ben je vrij!

Vele hardloopverslaafden durven deze vrijheid niet aan en zitten binnen drie dagen alweer in een ander schema. Een 'after marathon schema' met goedbedachte rustdagen en -activiteiten, allemaal gepland. Dus raamwerk.

Ik heb besloten mentaal gesproken die vrijheid toe te laten en sindsdien is mijn training en mijn denken behoorlijk ongestructureerd aan het worden.

Voorbeeldjes:
  • Opeens lag ik in het zwembad, lekker een paar keer per week zwemmen. Geen schema, geen lange tempo's, nee: gewoon een klein uurtje bezig zijn, wat techniek oefenen, af en toe baantje snel. Niets moet.
  • Ik deed een paar looptrainingen maar kreeg wat last van kuit. Geen probleem. Gewoon wat rustdaagjes erin proppen en klaar.
  • Op het werk is er het merkwaardige verschijnsel dat als je 's avonds nog 'moet trainen', je daar al een klein beetje mee bezig bent. Kennelijk houdt het weten dat je een bepaalde taak moet doen, je uren daarvoor al bezig. Maar nu hoef ik 's avonds helemaal niets dus overdag wordt er geen mentale kracht weggezogen en ben ik Helemaal Aanwezig. En dat werkt wel lekker, moet ik zeggen.
Natuurlijk, natuurlijk.... misschien wil ik in het najaar toch wel een marathon lopen, en dan richting 3 uur. En natuurlijk, ik wil dit voorjaar mijn tempo, kracht verhogen. 
En ja: ik zou al heel snel weer een schema kunnen aannemen en "gaan werken aan mijn tempo". 

Maar ik kan ook gewoon wachten, zoals een rivier de natuurlijke loop neemt of de natuur zijn eigen weg kiest. Wachten tot er zich weer onontkoombaar een schema aandient. Maar dat hoeft eigenlijk helemaal niet. Misschien is vrijheid veel belangrijkere. 

POV

ps Maandag Boston gekeken. Wat Een Race! Kawauchi liet zien hoe je een marathon moet lopen. Ergens vormt zich in de verte alweer een klein plannetje, misschien....

10 april 2018

De Marathon: Het Verslag

Jazeker,

Op Facebook zijn al wat woorden verschenen... dat ik 3.17.06 liep, best wel tevreden was en dat ik last had van warmte, lopers op het parcours en dat ik niet 100% voluit gegaan was.

Een kort kilometer voor kilometer verslag:

  1. Even op gang komen, en het loopt lekker, een eerste kilometer in 4.22
  2. Tweede ook zo. Maar het voelt al alsof het warm is.
  3. Ietsje temperen, 4.32, het is nog lang. En op dit moment zet ik de snelle tijd (van laten we zeggen 3.03) al uit mijn hoofd, het is te warm.
  4. Ik begin al in de staart van Wave 2 te komen. Nog niet al te druk, 4.22
  5. Nu iets drukker... 
  6. t/m 15 km: heel erg veel mensen inhalen, door de berm lopen, soms gewoon even 11 km/uur lopen omdat inhalen niet mogelijk is. Zucht... waarom heb ik met te laat ingeschreven zodat ik een startnummer van iemand moest overkopen die in wave 3 start en waarom ging de organisatie mij niet even herplaatsen? Ik zet elke tijd uit mijn hoofd en ga gewoon relaxed lopen en misschien loopt de laatste 10 kilometer nog best goed... 
  7. ..
  8. ..
  9. ..
  10. ..
  11. ..
  12. ..
  13. ..
  14. ..
  15. ..
  16. iets meer ruimte om te lopen, maar mijn benen voelen niet heel krachtig meer. Beetje leeg. Kan te maken hebben met het niet slapen en de hoofdpijn van de nacht, ik weet eigenlijk niet precies.
  17. Het gaat wat sneller, een paar 4.25'ers, maar het heeft geen zin om voluit door te lopen, besluit ik. Gewoon wat rustiger, lekker genieten van de afstand en de pijn.
  18. ..
  19. ..
  20. ..
  21. ik kom door in 1.36 en denk dan dat misschien nog een 1.36, tot een 3.12 kan leiden.
  22. maar benen zijn net niet goed genoeg daarvoor dus ik geef maar geen extra gas. Waar zijn toch die goede benen van een paar weken geleden gebleven, waar ik geen last van stijve benen had, zelfs niet na 30 kilometer? Is het de warmte? Of de iets te volle benen van het onvermijdelijke koolhydraten stapelen? 
  23. ..
  24. ..
  25. ..
  26. Erasmusbrug. Langzaam omhoog, en naar beneden weer vlot. Dit gaat best goed.
  27. ..
  28. ..
  29. ..
  30. .. iets van 2.19 ofzo. Okee... eigenlijk een tijd horend bij een vlotte duurloop, niet bij een wedstrijd. Maarja het is wat het is, ik ga me nu niet kapotlopen.
  31. ..
  32. ..
  33. ..
  34. .. opeens een videoboodschap van een paar clubgenoten! Ik geef direct gas en besluit 50 meter later dat dit toch niet zo'n goed idee was.
  35. ..
  36. ..
  37. ..
  38. .. benen worden nu wel erg zwaar maar ik kan nog altijd iets van 4.40-4.50 tempo lopen
  39. ..
  40. ..
  41. De langzaamste kilometer in 5.07
  42. en de laatste in 4.28, fijn. Nu uitwandelen, snel herstellen, 


Nu, twee dagen later, nog wat andere gedachten.

Doel

Ergens eind december stelde ik mijn doel vast: goed hard trainen en proberen in de buurt van mijn beste niveau te komen.

Mijn beste niveau is (zie rechts het linkje 'mijn doeltijden op mijn leeftijd') geeft aan dat mijn beste tijd van vroeger (2.36) omgerekend nu rond de 2.58.30 waard is. Als ik dus dat loop ben ik "net zo goed als vroeger".  Maar ik wist al: dit gaat lastig worden. Want die beste tijd is alleen haalbaar met ca 110 km/week, een aantal goede wedstrijden, en een fors blok training. Dat forse blok training is best aardig gelukt, maar totale omvang was iets te weinig met 80 kilometer per week. Ook ontbrak het aan wedstrijden, tempohardheid.

Resultaat

Achja, resultaat.... het is zo'n westers woordje, zo doelgericht... maar okee.

Mijn niveau, geschat op basis van trainingen, was ongeveer 3.07 (afgaande op niveau van 40.30 op de 10km en factor 4.65 kom je op 3.07 uit).

Mijn resultaat, 3.17, is een beetje vertekend. Want het was best warm (scheelt zeker drie minuten) en ik liep in verkeerde startvak (scheelt ook drie minuten) en ik liep niet helemaal voluit (nu ik dit typ, na twee dagen, voelen mijn benen alweer aardig goed) (scheelt 2 minuten). Ik denk dus dat ik mezelf 3.09 mag toerekenen.

VROEGER zou ik dan 2.44 gelopen hebben, wat ik toen ook daadwerkelijk best vaak liep. Dus al met al geen al te beroerd resultaat. Zelfs de 3.17 is omgerekend 2.52.30 dus ruim onder de drie uur.

Maarja de tand des tijds dus.


RESULTAAT

Er zijn, in bredere zin, miljoenen resultaten.

  • Ik heb een hele fijne trainingstijd gehad. Ik geniet nog na van die 35 km lange loop op tempo, of van een aantal lange ultra loopband trainingen. Of van wat harde krachttrainingen.
  • Ik heb nu een betere indruk van mijn belastbaarheid en heb mijn bijna 55-jarige lichaam opnieuw leren kennen, qua trainingsmogelijkheden.
  • Er is nu voor mij basis om op door te bouwen: ik kan starten met wat hardere trainingen die (denk ik) een sub 40 weer mogelijk maken.
  • Ik kijk weer wat anders tegen hardlopen aan: ergens dacht ik in oktober-november nog "dit varkentje was ik wel even", maar elke loper en elke periode is anders, wat voor de een geldt geldt niet voor de ander.
  • Nieuwe inzichten (nou ja nieuw...) in looptechniek. Ik denk nu dat de onzichtbare efficiëntiecomponent van looptechniek een grotere rol speelt dan het bewust beredeneerde en zichtbare deel. Ik zag in Rotterdam diverse lopers "heel mooi lopen", kaatsend op de voorvoet, hakken optrekkend, heel mechanisch de armen bewegend, met als probleem dat het "te mooi was". Te veel kaatsen voor de snelheid (11 km/u), teveel op voorvoet (doorzak naar hak op 11 km/u is toch echt beter), en die hak optrekken: dit is niet iets wat je bewust moet doen!
Hoe nu verder?

Dit marathontrajectje was voor mij toch wel vrij belastend: en werken, en training geven, en privezaken, en nog wat stukjes schrijven, en en.... Daarom leg ik mezelf nu even niets op. Ik kan dus ook niet exact zeggen wat er gaat gebeuren qua training.

Ik vermoed:

Beetje zwemmen. Kijken hoe dat gaat, ik heb al een halfjaar niet gezwommen en ben vanavond weer begonnen. De 25 meter borstcrawl ging niet harder dan 24 seconden, ofwel: alle snelheid is weg. 

Beetje fietsen. Ook al tijden niet gedaan.

Wat snelle looptrainingen. Misschien zelfs de spikes pakken. Misschien ergens een 5000 meter op de baan!?!?!

En alle andere dingen waar ik niet aan toegekomen ben. 


POV







04 april 2018

De training, de evaluatie, de voorspelling

Voor het eerst in jaren sta ik weer eens redelijk goed voorbereid aan de start van de marathon.

We tellen de Berenloop 2015 en Athene 2017 even niet mee. De Berenloop was door kleine blessure niet lekker, Athene was vooral genieten.

Nu heb ik mijn best gedaan om alle trainingscomponenten goed te hebben:
1) Omvang: nu 80 km/week over 13 weken. Iets minder dan ik eigenlijk wilde, maar kleine blessure en griep kwamen voorbij
2) Lange vlotte lopen: op de loopband een 35 km met lange stukken snel, en buiten ook 35 km up-tempo.
3) Blokken: vele loopband blokken van 3x4km tot 5x2000+5x1000 tot 16 km tempo blokken.
4) Kracht

Al deze dingen samengenomen zouden moeten leiden tot sub-3-uur-benen.

Maar zou het echt zo uitkomen?

De laatste training

Gisteren 18 kilometer gelopen met hiervan zo'n 13 km op/tegen marathontempo aan, ik denk in gemiddeld 4.22 ofzo. Op zich voelde dat goed, maar voor een sub 3 moet ik eigelijk nog iets gemakkelijker lopen.

Mijn Garmin vond alles wél okee en toonde wat mooie informatie:


Op basis van hartslag tijdens de training (die laag was) vond hij dat ik dit zou kunnen lopen. En ja... gevoelsmatig moet ik in de buurt kunnen komen.

De voorspelling

Het zou zomaar kunnen dat zondag alles samenvalt:

  • Het tempo verschijnt in de benen
  • De hartslagmeter vindt alles goed
  • Ik raak uitgerust van alle training, van de laatste vermoeiende lange duurloop
  • De twee rustdagen (morgen/vrijdag) verwijderen de laatste vermoeidheid
  • Het weer wordt perfect
Ik zou in het allerbeste geval net nipt onder de 3 uur kunnen duiken, maar....

MAAR

Ik durf eigenlijk niet op dat tempo weg te gaan. Eerste helft 1.30 terwijl ik al twee jaar zelfs nog geen halve marathon in dat tempo gelopen heb... oei. Ik zou bij 30 instorten...

De hoeveelheid kilometers is net wat aan de kleine kant voor een sub 3... bij 110 km/week zou ik meer inhoud hebben. 

Of... moet ik het toch maar gewoon proberen? Misschien het beste er niet over na te denken maar gewoon zo goed mogelijk voorbereid en het dan DOEN. 

Enfin. Ik houd overal rekening mee. Met DE perfecte benen, waardoor wellicht sub 3, maar ook met een niet zo goede dag en moeite met 3.10 tempo. Zou trouwens ook allang een prima tijd zijn gezien de laatste jaren en leeftijd en zo. Die sub 3 krijg ik niet zomaar, ik denk dat daar nog een halfjaar training extra voor nodig is. Amsterdam 2018. 

Of......