30 mei 2014

'after zware training' benen; hoe hiermee om te gaan.

Die training dinsdag (3x1600) heeft er aardig in gehakt.

  • Woensdag: erg stijf in alle beenspieren. Maar ergens voelt het ook wel weer goed, eindelijk weer eens een echt 'after zware training' gevoel. Totaal 15km gelopen, maar mijn basistempo lag erg laag, had moeite om de 11 km/u te halen. 
  • Donderdag: nog steeds nie best. 30k gefietst op 28 km/uur met een ultra lage hartslag van 116 gemiddeld. Het rare was dat ik eigenlijk niet echt harder kon. Te moe, of wat is dit voor gevoel? 
  • Vrijdag 16k op ongeveer 12 km/uur, HF126 (mooi laag). Maar was een erg moeizame training, kon niet veel harder omdat er geen enkele souplesse was. Moest echt uit mijn tenen komen. Zou morgen toch allemaal wel veel beter moeten zijn.

Het is natuurlijk een experiment, deze harde trainingen; en in mijn ervaring kan dit heel gemakkelijk fout gaan als je te hard wilt trainen als je nog niet hersteld bent van de vorige harde training.

En vermoedelijk is dat dan ook een bron van 'kritiek op te harde training', die wel eens te horen valt in Souplesse - en Verheul kringen. "als ik harde trainingen deed ging ik niet vooruit dus dat soort trainingen zijn slecht, de veerkracht gaat uit je benen en je komt niet in vorm". Maar de echte reden dat die personen niet vooruit gaan bij harde trainingen is dat ze niet lang genoeg wachten op het effect cq. op herstel van de schade (ofwel: harde trainingen zijn helemaal niet zo 'slecht', elke toploper traint af en toe erg hard). (Souplesse / Verheul lost dat overigens goed op door meestal vrij rustig te trainen en af en toe hard).

Herstel van schade: vergelijk het met worteltjes die in de groentetuin groeien: als je elke twee dagen ze omhoog trekt om te kijken of ze al groeien, dan lukt dat niet. De analogie (uiteraard): als je twee dagen na een zware training probeert weer hard te trainen, dan:
a) Je verstoort herstelprocessen, je maakt kapot net vers aangegroeide celletjes
b) Het lichaam gaat in verzet: "wat is die gek van plan?" en trekt aan de rem zodra de intensiteit in de buurt van 'zwaar' komt (dat merkte ik de afgelopen dagen overigens al)
c) Mentaal is het vervelend, je denkt dat bij al het harde trainen je door muren van weerstand heen moet.

Maar: als voldoende lang gewacht wordt (wachten bestaat uit: relaxte duurtraining; rustige langzame intervallen), dan is op een goede dag:
a) Alle cellen zijn helemaal heel
b) Het lichaam heeft geen verzet
c) Mentaal is het prettig, je hebt de beschikking over een gloednieuwe Ferrari.

Kortom: ik wacht gewoon tot ik een Ferrari voel.

POV

en, zaterdag: eigenlijk nog steeds slechte benen, geen power, het was erg lastig om hartslag omhoog te krijgen. Zo'n 10 k gelopen in 44.30 (4.40/4.15 afwisselend) met een HF van 140 gemiddeld. Wel mooi laag, maar wat moet je er mee als je geen kracht hebt. Wachten maar.

en, zondag: eigenlijk nog steeds slechte benen.... al hijgen en zuchten bij 12 km/uur. Maar daarna nog een lange rustige duurloop a 9.5 km/u gedaan, en rond die snelheid voelde het wel prettig, ook was hartslag heel laag (96 tijdens de duurloop) dus 'aeroob gesproken ben ik goed'. Totaal 26 km.

26 mei 2014

Transfer van HIIT naar wedstrijdvorm

Transfer, het toverwoord der trainers.

De trainingen die wij doen, in hoeverre hebben die invloed op de westrijdprestatie, en waarom?

Transfer: overdracht van trainingseffect op wedstrijdprestatie. Trainingseffect is bijvoorbeeld hogere VO2max, hoger hartminuutvolume, lagere hartslag bij rustige duurlopen.

Sommige trainers denken dat je veel trainingen wedstrijdspecifiek moet maken. Bijvoorbeeld, voor een 10k, twee keer per week lange tempo's in 10k-tempo. Of dat je atlijd heel intensief moet trainen, HIIT elke dag. Want, hoe meer training lijkt op wedstrijd, hoe meer 'transfer van trainingseffect'.

Zo zit ik me op dit moment af te vragen, hoe ik mijn 'goede HIIT vorm' moet transferen naar goede loopprestaties. Ergens lijkt dat nog niet helemaal te lukken. Eens kijken.... 10 minuten durende HIIT sessies, 3 stuks per keer, lijk ik prima aan te kunnen, zelfs met hartslagen boven de 160. Maar hardlopend, raak ik al flink in de stress van een 1600jes met max hartslag 158. Dat kan eigenlijk niet. Ik moet meer watt's op de baan kunnen leggen.
Ik vermoed dan ook dat de missing link tussen goede HIIT sessies en goede looprestaties, de langere harde tempo's zijn. En hard betekent dan: 3x1600 op 17.5 km/uur, met hartslag 162, waarbij na elk tempo ik even moet gaan zitten... ja! Waarschijnlijk is de intramusculaire coordinatie op loopgebied onvoldoende om mezelf goed lopend te houden onder verzuring. Overigens heb ik deze missing link al toegelicht in een eerdere blog: Incubatietijd HIIT, dus het doen van langere harde tempo's ligt enigszins voor de hand. Met als verschil dat ik in dit geval een transfer van FIETS-HIIT naar LOOP-VORM wil bewerkstelligen.

En dan is de vraag: hoeveel, hoevaak.

Over hoeveelheid training en transfer gesproken, het blijkt uit trainingsonderzoek en -literatuur, dat een verdeling van 80% relatief rustig en slechts max 10% 'hard' goed werkt. Sommigen voeren het nog verder door, ik zag een schema van Grete Waitz, eind jaren 70, dat grofweg bestond uit 13x per week een duurloop van 14 a 16 km/u, en 1x per week een paar keiharde tempo's zoals 1000-600-400 bijna voluit. En daarna weer zes dagen rustig. Het lijkt alsof transfer pas lukt als er voldoende ontspanning in de training tegenover staat. Zie ook Een paar leuke schema's. Ook in marathontraining is dit verschijnsel te zien: 1x per twee a drie weken een enorm zware en lange omvangstraining, en de rest van de tijd relatief rustig.

De grap van 'rustig' is overigens dat dat niet al te wedstrijdspecifiek hoeft te zijn omdat het een ander doel heeft. Het doel is om zuurstof en bloed en bouwstoffen aan te voeren en om het zenuwstelsel te ontlasten, relaxedheid aan te voeren. En dat kan natuurlijk heel goed met fietsen/wandelen/rustig lopen.

Kortom ik ga 1x per week een intensieve training doen, en de rest relatief rustig. In dat rustige zitten dingen als fietstochtjes, 16 kilometer met om en om 1000 vlot 1000 rustig (4.00/4.30), dit is onder de drempel dus relatief rustig.

Doel is de 10k Appingedam, week eerder een estafette Run van Roden (3.5 km in 12.30 ofzo), en, wat ook wel in het concept valt, ik zoek mijn spikes even op, de Martinibokaal 7 juni Groningen 1500 meter.

Alles onder voorbehoud van (voet)blessures.

POV

ps... eigenlijk ga ik dus doen wat ik 30 jaar geleden deed: naar de training gaan, zich afvragend of we het vandaag weer gaan overleven.

ps2: de training van dinsdag ging al meteen aardig. Nadat maandag een lange fietstraining, zo'n 75 minuten in de hartslag 130-145 range, volgde vandaag dan de geplande 3x1600. Dit ging als volgt:
  • Eerst 5x4 minuten op snelheden 12, 13.2, 14.4, 15.6 en 16.8, met hartslagen 120/128/137/145/151, met als doel om volkomen warm en op bedrijfstemperatuur te zijn. Is, nu ik er over nadenk, wellicht ook een aanpak die ik bij training geven kan toepassen, en nu ik er nog meer over nadenk, lijkt heel vaak te ontbreken in 90% van alle trainingen ooit gegeven,.
  • Die laatste vier minuten voelde al niet fijn, ik moest echt hard en verzuurde voor mijn gevoel al iets. Maar omdat ik me voorgenomen had 3x1600 op 17.2 km/uur, gewoon besloten: niet zeuren, gewoon beginnen, misschien lukt het. 
  • De eerste 1600: 17.2 km/uur, HF ging naar 154, wat me meeviel. Maar de laatste paarhonderdmeter was afzien, zere benen. Tegelijkertijd dacht ik uiteraard: hier ben ik nu net voor gekomen, ga hier ook niet afhaken natuurlijk. Gewoon door voor de volgende! 
  • Na vijf minuten pauze/dribbelen/wandelen, de tweede. Deze ging beter, eindhartslag 155, maar benen leken wat te wennen aan het tempo. Dus binnen deze ene training lijkt er al 'transfer' op te treden, de fiets macht gaat op het lopen over.
  • Weer even pauze, en de laatste, ik liep 17.2 maar tegen het einde wat omhooggedrukt naar 18 km/u, eindhartslag 157, en ja.. nu voel ik het wel. Benen verzuurd. 

Conclusies: IK ZIT GOED! Gewoon volgende week een vergelijkbare training, op de baan hopelijk (vandaag niet op de baan maar loopband want regen vin ik nie leuk). Ook is duidelijk dat 'het hart het gemakkelijk trekt'. Een lage hartslag van 155, het stelt nog niet veel voor. Ik zou deze tempo's toch met een hartslag van 162 moeten kunnen doen. Omgerekend zou ik op de baan dan 1600jes in 5.30 moeten kunnen lopen. Lijk wel erg hard maar moet volgens mij kunnen.

Andere conclusie is dat dit een soort mentale training is. Je kan hem alleen lopen als je 'pijn accepteert', en natuurlijk is dat iets wat in wedstrijden ook optreedt.

Laatste conclusie is, nu ik naar de keuken loop voor een halve liter Konig Ludwig Weissbier: het voelt in de benen echt als een forse training. Zware vermoeide bovenbenen. Lekker!

24 mei 2014

HIIT en duurtraining

HIIT slaat op mijn collega's, die op mijn advies 6 a 8 x de Ronnestad HIT hebben gedaan (3x13x(0.30/0.15)). Ze komen nu bijna dagelijks op het werk met verhalen over nieuwe PR's op hun favoriete rondjes of hun 32 km/h ritje naar Lauwersoog.

Vandaag zelf eerst 10k (kilometer hard kilometer rustig) gedaan in 4.34/4.13/4.34/4.08/4.40/4.06/4.44/4.06/4,40/4.12, totaal rond 44.00 over 10k. Was zwaar en warm. En dan te bedenken dat die snelle 1000jes mijn marathontempo zouden moeten zijn... kon ze vandaag als tempo's al nauwelijks aan. Nog 5k uitgelopen en 's avonds nog 5k rustig.

Benen voelen 'slecht', alles voelt totaal niet in vorm, ik kan me ook niet indenken dat ik in de nabije toekomst nog binnen de 38 minuten kan lopen. Wellicht goed om me te focusen op de Appingedam, is nog lekker ver weg.

Misschien moet ik maar wat meer 'snelheid' doen, om het goede gevoel erin te forceren. Ik weet het anders ook niet. Duurlopen werken bij mij altijd goed maar om dat op dit moment opeens weer op te gaan voeren?

Vermoedelijk ga ik 'instinctief trainen', gewoon ongeremd doen wat me voor de voeten komt of wat me op dat moment leuk lijkt. Geen speciaal schema. Eerder gewoon wat afreageren.... is ook wel nodig omdat sommige andere dingen belangrijker zijn (niet om op blog te vermelden).

POV

19 mei 2014

Motivatie + alweer best goede training

Vandaag ruim 17k lopen.

Erg lekker weer, maar vandaag leek ik wat last van hooikoorts ofzo te hebben, het voelde wat benauwd allemaal. Training ging moeizaam, benen leken erg zwaar. In trainingsliteratuur staat dat dit een teken is dat ik nog niet hersteld ben. En natuurlijk is het ook een 'natuurlijk signaal'. Wie zware poten heeft gaat uiteraard niet keihard daardoorheen rammen. Tenzij je erg gemotiveerd bent. En motivatie, motivatie, dat is de achilleshiel van de westerse hardloper.

Want meestal is deze motivatie 'bedacht', viavia hebben mensen op je ingepraat, je hebt ergens wat gelezen, 'be the best version of yourself', ach je kent het wel,  en je 'besluit' dat je 'goed wil worden'. En zodra dat besloten is gaan er op een bepaald niveau oogkleppen op en word je iets minder gevoelig voor de daadwerkelijke signalen die er optreden: signalen die zeggen dat je rustig aan moet doen.

Deze worden dan verkeerd geinterpreteerd, of gezien als 'weerstand die overwonnen moet worden', en vervolgens maak je iets wat bijna stuk is, helemaal stuk.

En vervolgens, maanden en maanden later, alles uit je hoofd gezet, nergens meer op gefocust, blijkt alles zich goed te herstellen en volgt het PR, waarna je reactie er eentje van ongeloof is, 'he hoe kan dat, kan ik dat? helemaal niet voor getraind...'.

POV

ps.. bovenstaand verhaal heeft echt helemaal niets met mij te maken, echt niet! Ik ben niet zo van het stukmaken, wil liever alles heel houden, op alle vlakken. Ik ben niet van het conflictmodel. Ja ik vraag me zelfs af: misschien zou er wat motivatie bij mogen, wat vuur, wat agressie, wat conflict. Zou ik dan niet veel meer bereiken?!?!
Of... ach nee laat maar.
Even biertje. Erdinger WEiss, halve liter.

ps2.. vandaag (dinsdag) baantraining, bij het inlopen enorm zware benen, traag als een slak, maar toch maar geprobeerd. En het ging niet eens onaardig:
- 1600 in 5.43 / HF158, hierna was ik al wel wat verzuurd
- 5x600 in 2.09 gemiddeld, deze gingen moeizaam maar okee wat wil je na die 1600.
De trainer wilde nog een conflictje met mij uitlokken (zie ook boven), maar die poging strandde.... meestal lukt alleen hard op de man spelen en dan is het weer niet productief. Dus conflict onmogelijk.


16 mei 2014

Langzaam... erg langzaam... maar enigszins zeker weer belastbaar


Deze week voel ik de voet nog altijd, maar minder 'erg', meer op achtergrond, zelfs na de harde training van woensdag en de duurloop van zojuist.

Maandag 3x10 minuten HIIT (HF tegen 160);
Dinsdag rust
Woensdag 1200 meter 4.24 (HF160) en 2x300 61 en 2x400 80, ging hard en voelde goed.
Donderdag 40k fietsen. Moe
Vrijdag 8k lopen in 39.00. Zware benen
Zaterdag: 10k wisselduurloop: telkens 1k in 4.38 / 1k in 4.12, totaal 44.10, en nog 6k in 28'. Die wisselduurloop ga ik komende weken nog vier keer ofzo doen, uitbreidend tot 8x(1/1) in 4.30/4.00). Reden van deze duurloop: OMDAT HET ZO'N MOOIE TRAINING IS. Je mag lekker vlot lopen, met wedstrijdschoentjes, een gevoel van intensiteit, snelheid, maar niet geforceerd, mooi intens trainingsgevoel in benen, het bier na afloop is lekker....

Zondag: eerst 12k incl 10x2 minuten niet hard (ergens tussen 12 en 15 km/u). Kreeg hierdoor wel weer last hak. Maarja. Zal ooit wel over gaan.

Later, 's middags, in perfect mooi weer, wilde ik een snelle fietsrit maken, iets van 40 km op 32 km/uur. Dit lukte niet helemaal, ik kwam op 30 in 31.7 km/uur. De wind was vrij sterk, ook bijna kramp in benen, viel niet me, al met al. Maar achteraf snel hersteld. Hardfietsen is fijn als training. Nul risico op blessures, wel goed zware belasting van hart/zuurstof systeem...

POV

12 mei 2014

HIIT en andere cijfertjes

Vandaag weer een klassieke HIIT training gedaan: 3x13x0.30/0.15.

Kwam ik eind februari (de laatste vergelijkbare training) tot in totaal 503 kcal (30 minuten), met een gemiddelde hartslag van 160, nu kwam ik tot precies 500 kcal, met gemiddelde hartslag van 158.5.

Prima vergelijkbaar dus. Ik heb nu alles op 'stand 16' getrapt wat vrij zwaar is. Conclusie is kennelijk dat je eenmaal verworven power, niet zomaar weer verliest.

Ook even op de geavanceerde weegschaal gewogen. Op stand 'atletisch' registreert deze een vetpercentage van 3%, wel was er nu een kilootje af op 67.0 kg. Op zichzelf goed voor lopers, tenzij het gewicht zodanig laag wordt dat er krachtsverlies is. Maar dat is, gezien de HIIT resultaten, niet aan de orde. Waarschijnlijk heb ik in de periode van tandpijn iets minder gegeten, op een gegeven moment deed gewoon eten al zeer.

Of, misschien, te weinig bier gedronken...

POV

ps1. Gisteren niet getraind; was trainingsbroek vergeten en had verder geen tijd. Had om half 10 nog wel gekund, maar leek me niet zinvol. Ik heb me maar geconcentreerd op het bij eten van die kilo.

ps2... mijn eerdere commentaar was dus toch niet voorbarig: Adrienne Herzog is eindelijk dan officieel gepakt op dopinggebruik (testosteron deze keer). We wachten nog even de B-staal af, maar... hehe, eindelijk!
Overigens verwacht ik een juridisch gevechtje, met als motto: "door onduidelijke oorzaak is van nature mijn T/E verhouding hoger dan normaal dus ik heb geen doping gebruikt, echt niet. Ik zou nooit zoiets doen!". En tenslotte zal dit gevecht gewonnen worden door de Dopingautoriteit omdat ze nog wat oude testuitslagen hebben liggen waarin de T/E verhouding geheel normaal was. Totzover het charme offensief.




11 mei 2014

basisblokje zit erin, nu wedstrijdvoorbereiding

Na al dat gedoe rond tanden, kaakchirurg, rusten, weinig slapen,
heb ik de afgelopen 6 dagen een mooi rustig trainingsblokje kunnen doen. Waarbij in het weekend in totaal 40 km (13+6+12+9), alles rustig.

Nu soepel en weer fit, even vooruitkijken. Volgende week zondag is er een 10km wedstrijdje. Ik ga komende week trainen:
- maandag waarschijnlijk een HIIT training op de fiets. Reden: ik wil een hoge intensiteitstraining, en hardlopend durf ik dat nog net niet aan. Hak is behoorlijk goed hoewel nog ietsje gevoelig. Ik heb overigens nu de strategie aangepast: GEEN oefeningen zoals kaatsjes en tenen loop voordoen, want dan vererger ik de blessure. En fietsen is niet blessuregevoelig, en dat is mooi. Ben erg benieuwd of ik de intensiteiten van een paar weken/maanden geleden nog steeds in benen heb zitten. Je kan dat niet voelen als je lui in een stoel zit, met een glas Sambuca en wat chips. Moet echt de training doen, dan weet ik het.
- dinsdag wat loslopen, en eventueel 3x1000 ofzo in 10km wedstrijdtempo.
- woensdag idem
- donderdag t/m zaterdag weinig/rustig
- zondag dan de wedstrijd (Leeuwqrden 10k). Ik gok er een beetje op dat benen helemaal 'fris' zijn en ik gewoon hard kan gaan.

POV


06 mei 2014

Eerste trainingen na 5 dagen rust

En ja, je conditie gaat achteruit na zoveel rust.

Ik kon in elk geval de 30 km/u racefiets niet meer halen, en ook hardlopen, zodra ik enig tempo probeerde, was moeizaam. Maar ERG PRETTIG dat ik weer wat kan sporten. Totaal 25 k fietsen en 6 k lopen.

Tandpijn is nu onder controle, moet nog niet teveel praten en zo, maar ik hoef niet meer elke 10 minuten naar de koelkast te lopen voor een ice-pack op mijn kaak.

Ik kreeg vandaag overigens, dit terzijde, opeens een boel mailtjes van mensen die mijn LinkedIn-invitation accepted hebben. Vermoedelijk heb ik per ongeluk een hele pagina mensen die ik slechts zijdelings of helemaal niet ken, gevraagd contact van mij te worden. Tussenstand: 24 40 nieuwe contacts!

Trainingen tot zaterdag:
- dinsdag 25k fietsen / 6 k lopen. Moeizaam
- woensdag 13k lopen, gespannen zware benen maar er zat wel snelheid in
- donderdag 70 minuten fietsen incl 3x4 minuten op 240 watt, hartslag zo'n 7 slagen hoger dan 'normaal'
- vrijdag 3k op nieuwe schoenen
- zaterdag 13k in 1.03, nog niet erg soepel. Voor het eerst geen last van tand/kaak tijdens trainen


POV

ps1: de 5 dagen hardlooprust hebben mijn hak helemaal niet geholpen. Doet nog steeds (beetje) pijn.

ps2: zo'n rustblokje geeft altijd nieuw perspectief op trainingsprincipes. Ik heb met name sterk het gevoel gekregen dat wedstrijdresultaten/vorm, volkomen recht evenredig zijn met de hoeveelheid trainingsarbeid die je erin stopt.

Anders gezegd:
- zodra je stopt met trainen begint conditie, al na twee dagen, terug te lopen. Hoewel de aanvankelijke overcompensatie dit maskeert.
- als je een bepaalde tijd wilt scoren op een afstand, ontkom je er niet aan om intensief te trainen. 36.30 op de 10k, een ultiem vrijwel onhaalbaar doel van mij, zal alleen komen na bijvoorbeeld series 8x1000 in 3.35 en dergelijke, op geen enkele andere manier. Een marathon in 2.50: uitsluitend en alleen als 120 km/week getraind kan worden.
- voor wie zich afvraagt waarom hij/zij zijn PR niet meer verbetert: als de training op een stabiel niveau is zal de prestatie ook op een stabiel niveau blijven. Alleen door iets aan de training te veranderen kan de prestatie verhoogd worden. Zelfde training, zelfde prestatie.  Dit veranderen kan dus zijn: meer en harder trainen, of nieuwe trainingsvormen introduceren (HIIT, kracht, allebei). Actie is reactie.
- 'rust is ook nodig' heeft beperkte waarde: vergeet niet dat je in bijvoorbeeld een trainingsweek met 10 uur trainen, ook 158 uur niet traint en dus rust. Het heeft geen zin die 10 uur naar beneden te brengen en te verwachten dat je daardoor beter wordt omdat je extra rust krijgt.

ps3: bovenstaande iets gewijzigd hier en daar. Lastig om dat wat je in je hoofd hebt goed geformuleerd te krijgen.

01 mei 2014

Ontsteking verwijderd

Hehe, daar zijn we dan lekker vanaf.

Zo'n 2 weken geleden, maar het zat er al veel langer (want vorig jaar voelde ik ook al wel eens iets), begon mijn kaak zeer te doen, eerst een beetje en alleen 's nachts, maar de laatste dagen steeds meer, dit kortte mijn slaap in omdat ik bijvoorbeeld om half 4 's ochtends pijnstillers moest slikken.

Ook al in totaal 7 dagen Amoxycilline geslikt om ontsteking 'rustig te krijgen'. Volgens de tandarts moest ik een apex resectie krijgen om de ontsteking weg te krijgen. Probleem: de kaakchirurg is druk bezet; ik bleek op 11 jun pas daar terecht te kunnen. Ik zag een doemscenario voor me van een maand lang grote hoeveelheiden pijnstillers, slaaptekort....

Maar gelukkig was er een gaatje: ik kon vanmiddag bij de chirurg terecht. Paar spuiten erin, en boren maar. Wrikken, duwen, bloeden, dichtnaaien, en naar huis gestuurd met zak pijnstillers en mondspoeling en zo.

Ik moet zeggen: nu, 3 uur na de operatie, valt het allemaal mee. Verdoving is uitgewerkt, pijnstillers erin, en verlost van die nare zenuwpijn. FIJN!! En even niet trainen, uiteraard.

POV

ps... trouwens, ontstekingen in kaak kunnen slecht voor je gezondheid zijn. Afvalstoffen komen misschien in bloedbaan; bacteriën etc etc. Sommige symptomen herkende ik: soms duizelig, licht in hoofd. Maar de 'vorm' leed er kennelijk niet onder. Of zou ik nu opeens, na genezing, nog veel harder kunnen!?!?!

ps.. the days after:

Donderdagavond ging alles nog prima. 's Nachts was het weer hetzelfde als de voorgaande X dagen: weinig slapen, wel een blokje van 2 uur continu slapen. 's Ochtends vrijdag: hmm... toch wel veel pijn, paracetamol+ibuprofen (elke 4 uur eentje). Ook continu ijsen van de kaak omdat het anders wel erg veel pijn doet. Vrijdagmiddag: opeens is de pijn weg, ik kan de pijnstillers laten staan, maar ik ben wat koortsig en hartslag stijgt naar 60 ofzo, waar deze de laatste weken eigenlijk standaard onder de 40 in rust was.

Benen voelen erg goed en uitgerust, alsof ik volledig klaar ben voor een 10k. Als kaak genezen is kan dat natuurlijk wel. Als, als, als geen ontsteking komt en alles goed herstelt. En door die paar dagen rust zal misschien ook de voet helemaal genezen. Voel hem nu helemaal niet overigens, het is iets dat pas optreedt na kilometers lopen.

Zondag koortsig en nog altijd pijn. Dat hoort zo. Maar moet wel gaan verbeteren nu. Niet trainen, moet er niet eens aan denken. Later op de dag aanmerkelijk beter en hartslag duikt weer naar de 40. Maar nog niet fit. Paracetamol.

Ondertussen werk ik aan wat pokerskills: you should be more inclined to call tight re-steal ranges with medium suited connectors
Dit betekent in gewone mensen taal: als je de blinds wil stelen met bijvoorbeeld 87 harten, en je wordt geraised in een defend move, dan moet je toch callen. Dit, omdat je een disguised monster hand mogelijkheden hebt met deze middenkaarten. Bijvoorbeeld, op de flop komen 49A harten, en geen hond die weet dat jij een flush hebt.

Maandag nog pijn, bij drukken op kiezen naast de gerepareerde. Kan toch geen nieuwe infectie zijn nu al? Is toch allemaal gedesinfecteerd? Nog maar even afwachten. Zucht. 4 dagen niet getraind, en misschien komen daar nog wel wat dagen bij. Want ik lees dat het onverstandig is om te sporten zolang het nog niet echt hersteld is.