29 september 2008

de training

Gisteren 30 minuten inclusief 10x1' T15-16
Vandaag krachttraining en 3x1000 meter T13.5 op de loopband

De blessure is er nog altijd. Ik heb nu het idee dat het mede een soort balanskwestie is: de spieren rond het bekken zijn in onbalans gekomen door een bepaalde oorzaak (misschien ook heb ik teveel geprobeerd mijn techniek te veranderen, 'mooier' te lopen, meer de heupen strekken waardoor er sommige spieren te strak zijn gaan staan, en waar ik nu niet goed meer vanaf kom).

Ik probeer dan ook weer te lopen met mijn oude vertrouwde shuffle, een lage pas met weinig kniebuiging en weinig heupstrekking, iets zittend, maar wel reuze effectief en weinig belastend. Gisteren en vandaag leek dat te lukken.

Afgelopen 10 weken gemiddeld 20 km/week gelopen, en vandaag is mijn 7daags gemiddelde weer wat geklommen naar 25, misschien shuffle ik me deze week wel naar 40 kilometer.

POV

oh ja er wordt me ook gevraagd of e.e.a. niet psychisch moeilijk is, zo'n lange blessure. Mijn antwoord is nee, geen enkel probleem, het is op een bepaalde manier zelfs 'leuk', zoeken naar een oplossing, zeer uitgerust zijn de hele tijd, even goed afstand nemen van wedstrijdgedoe en zo...

27 september 2008

Vroemen versus Kluitenberg: onbeslist

Het strijdtoneel was aan het begin van de avond nog verlaten,





maar al snel werd het een interessante avond.

Simon hield een inleiding, gepland was een korte inleiding maar het werd wat langer en persoonlijk verhaal, waarbij ik moet zeggen, ik geloof hem wel... Hij zei het lastig te vinden te bepalen wanneer hij zich wel of niet moest verdedigen. Veel van wat hij de laatste maanden zei werd verdraaid en her-interpreteerd en vervolgens tegen hem gebruikt; ook stoorde hij zich aan vele onjuistheden zoals 'twee dopingaffaires aan zijn broek', wat feitelijk niet zo is. Volgens mij heeft hij een punt waar hij noemt dat 'echte dopinggebruikers' er altijd rekening mee houden door de mand te vallen en dan de standaardreactie 'het zat in de vanillevla' hebben en overgaan tot de orde van de dag, waar 'onterecht betrapte' atleten heel anders reageren, veel meer getroffen en gekwetst.

Verder noemde hij, wat ook in zijn geval speelt, de wel- of niet- deugdelijkheid van testen, en het feit dat onvoldoende betrouwbare testen op een bepaald moment toch al gebruikt worden om dopingzondaars op te sporten. Met als risico 'vals-positieven'.

(Nog wat meer detail, uit Vroemen's reactie in de hardloopkrant: de metaboliet die door de test is gevonden zou wijzen op het gebruik van de anabole steroïde metandiënon. Door onderzoek van wetenschappers is volgens Vroemen gebleken dat juist deze metaboliet ook de indicator is voor andere producten die niet op de dopinglijst staan)

Later kwam de stamtafel hierboven, vol te zitten met achtereenvolgens Lourens Kluitenberg, Wim Verhoorn, Berend Nikkels en Bram Bakker. Tijdens de daaropvolgende forumdiscussie zijn er vele vele interessante dingen gezegd. Zoveel interessants, dat ik nog geen tijd heb om dat hier allemaal op te schrijven, en ook zoveel, dat ik er nog minstens drie aparte dooorwrochte artikelen op kan baseren: over topsport en waar dat heen moet, over doping, en over iets als beleving van sport.

Enkele krenten uit de pap, het voorbeeld van Nikkels van iemand die op hoge leeftijd toch nog progressie boekte: Zoetemelk, was wat ongelukkig, evenals het onderonsje van Verhoorn met Stalman op de ochtend voor haar gouden worp in LA.

En Lourens hield keurig stand, het moet gezegd, na een vraag in de trant van 'wat drijft jou, waarom die persoonlijke queeste tegen Simon', die hij pareerde met de constatering dat hij gewoon het gevoel had/heeft tegengas te moeten geven tegen hen die klakkeloos Simon geloven. Ik geloof Lourens wel... of beter gezegd, ik vind het logisch dat hij zich zo opstelt.

Maar zijn argumenten vind ik zwak en veel te generiek:

Leeftijd en prestatie: "het is verdacht dat een atleet zo'n progressie laat zien". Dit is een heel algemeen argument dat in sommige gevallen op doping kan duiden maar in heel veel gevallen niet, en Lourens presenteert dit argument alsof het heel veel bewijst.

De infuuskwestie, zijn contact met personen die in verband staan met doping (Stechemesser, Nikkels): "het past allemaal in het plaatje". Het past wel in een plaatje maar het bewijst gewoon niets. Het komt op mij over alsof hij stelling wil nemen tegen doping in de sport (wat op zich goed is en waar hij natuurlijk een enorm punt heeft), maar dat hij dat 'via de zaak vroemen' probeert voor het voetlicht te brengen.

...

Door Bram Bakker genoemd: er is vóór de olympische spelen van ... eens aan een grote groep sporters gevraagd: je neemt een magische pil en wordt daardoor Olympisch Kampioen maar bent een jaar later wel dood, of je neemt die pil niet. Wat zou je doen. Het blijkt in Amerika dat 80% van de sporters zeiden 'doe mij die pil maar'. Hierop reageerde met name Wim Verhoorn, dat onvoldoende beseft wordt dat er nog zoveel winst te halen valt op een natuurlijke manier, in de begeleiding, ook in de sportpsychologische begeleiding.

Hier kwam Simon van achteruit de zaal er even in, hij zei dat een belangrijke reden dat in Nederland er op dit moment niet zo goed gepresteerd wordt is, dat loper gewoonweg niet gelóven dat ze zo hard kunnen lopen. Zodra ze maar van zichzelf overtuigd zijn (en, neem ik aan, dienovereenkomstig mentaal sterk), kunnen ze bergen verzetten.

Er was nog een soort korte discussie tussen Lourens en Berend over het nut van EPO-gebruik. Er schijnen studies te zijn waarin er geen effect is aangetoond (google op Harm Kuipers en EPO), maar ook andere studies waar een overduidelijk effect is aangetoond maar waar te weinig proefpersonen waren om statistisch overtuigend te zijn. Aan de andere kant zei iemand (weet niet meer wie) dat Bjarne Riis anders wel verdacht hard omhoog fietste rond 1996, en dat dat vast niet alleen placebo-effect zou zijn... enfin, ik snap Berend's positie als (huis)arts die sporters begeleidt wel. Als sporters anabolen willen gebruiken raadt hij dat af, als sporters EPO willen gebruiken, dan is mij onduidelijk wat hij adviseert (misschien heeft hij hier handig omheen gepraat...), in elk geval adviseert hij op aanvraag en op basis van gezondheidsoverwegingen.

Nu even genoeg getypt, rest mij alvast te zeggen dat alles toch nog goed kwam:




POV

ps..
Een hardloopkrant stukje,

pps.. hier en daar wat ge-herformuleerd en correcter gezegd omdat toch wel veel mensen dit blog lezen.

24 september 2008

30 minuten in wedstrijdtempo!

... van een 100km wedstrijd, dat wel, maar toch...

Een half uur duurloopje zonder veel problemen, we zullen zien hoe we hiervoor gestraft gaan worden.

Komende vrijdag kruisen Vroemen en 'tegenstanders' de degens tijdens een forumdiscussie in Restaurant te Ommen. Ik ga erheen, ben benieuwd wie er als overwinnaar het strijdperk zal verlaten.

POV

21 september 2008

trainingsweek

maandag t/m vrijdag van/naar werk fieten @ 30 km/u; maandag kort duurloopje;
woensdag 2x10 minuten op 14 a 15 km/uur, en wat steigerungen, ging best
zondag 2x30 kilometer@31 km/uur. Dat wil zeggen: eerst naar groningen gefietst om 'mijn' lopers aan te moedigen en daar even te zijn, terug, toen paar uren niets gedaan (slaaptekort en herstellen van drukke dagen), toen 'ja wel even zin om nog iets te doen', nog 30 kilometer rondje in zo'n 58 minuten gefietst. Goede sterke benen.
En natuurlijk om mijn 100 km plannen alvast wat vorm te geven. Toch leuk zo'n plan, dan heb je tenminste een excuus om te trainen....maar er ligt geen druk op, ik kan altijd op het laatste moment een verkoudheidje voorwenden om niet te hoeven starten.

goed.
nu wijn.
POV

20 september 2008

't wordt de 100 van winschoten, 2009

beetje laat deze update, drukdrukdruk...

Maar dan toch: de 100 van winschoten 2009 lijkt me een mooi doel.

Zoals dat met impuls beslissingen gaat, ik ben nu bezig redenen te bedenken waarom ik tot dat besluit gekomen ben, maar vast staat het al. Geen 'prachttijden op halve marathons', maar een ontdekkingstocht wat er gebeurt na 60 kilometer (mijn langste afstand tot nu toe). Dat is alvast één reden.

Een andere reden is: er moet toch íemand van Groningen Atletiek / Loopgroep Roden daar de 100 lopen, al was het alleen maar om gerepresenteerd te zijn daar. Onze vereniging mag daar niet in ontbreken. Dan moet ik die rol maar op me nemen.

Verder: al 20 jaar kom ik in winschoten, elk jaar denk ik iets in de trant van 'dat wil ik ook ooit nog een keer doen', en elk jaar wordt de mensch ook minder sterk dus nu dan maar.

Ik wil overigens niet een heel snelle tijd lopen, het gaat me gewoon om een rustige lange loop, ontspannen. Ook geen helse trainingsschema's, gewoon om de zoveel tijd een lange tocht, dat moet genoeg zijn.

Bon...
tot later

POV

15 september 2008

weer es een duurloopje... en een besluit

Zaterdag ging het nog niet zo best, buikspieren wat gevoelig,
maar eigenlijk is dat heel snel over gegaan. Gisteren 40 km a 30.5 km/uur gefietst, ging goed en lekker, en vandaag: wel wat gevoelige liezen maar geen last meer van buikspieren, en de benen en het lichaam vroegen om een duurloopje. 27 minuten of 5.5 kilometer (12 per uur dus), en alles is hierdoor wat losser geworden.

Verder heb ik tijdens het duurloopje een besluit genomen over wat ik volgend jaar wil gaan lopen. Maar ik wil d'r nog even een nachtje over slapen want het zal een hele onderneming worden, en als ik er morgen nog zo over denk zal ik dat hier op de blog zetten.

13 september 2008

zoetemelk

zo voelde ik me, zoals zoetemelk in SuperStars,

helaas kon ik er geen filmpje van vinden, anyway,
hij kon heel goed fietsen maar niet hardlopen of opdrukken (0 keer dacht ik).

Zo voelde ik mij vandaag ook,
weliswaar weer een eerste wedstrijdje (run van winschoten), maar de tijd was slecht: 40.50. Niet echt voluit gelopen omdat ik bang was iets te beschadigen, maar het ging ook slecht. Moeizaam gehark. En dat, terwijl de benen super zijn: super om mee te wielrennen.

Nou ja, dat zal snel veranderen als ik eenmaal weer hardloop. En dat zal nog wel even duren, want na vandaag neem ik weer 3 dagen looprust.

11 september 2008

weinig te melden

Es kijken,
deze week elke dag naar/van werk gefietst, da's telkens 20 km @ 30 km/uur

En woensdag 2x (4-3-2-1) minutenloopjes. Dit ging mij qua blessure moeilijker af dan vorige week, ik voelde continu mijn buikspieren. Eigenlijk is dit een terugslag te opzichte van vorige week.

Het lijkt alsof die lange fietstocht van 126 kilometer vorige week zondag, de zaak zodanig soepel had gemaakt dat ik weinig voelde van de blessure en al dacht dat het over aan het gaan was. Maar deze week is het weer hetzelfde als een week of 4 geleden.

Tja... om nou morgen 70 km ofzo te gaan fietsen, dat is ook weer zo'n end. Dus gewoon even afwachten.

Zaterdag is er de Run van Winschoten, en daar ga ik toch echt meedoen. Proberen 40-41 minuten te lopen wat qua conditie geen enkel probleem is. Maar ik zal voorzichtig doen. En daarna vier dagen niet lopen natuurlijk. Ik ben benieuwder naar hoe het diegenen vergaat die zondag een lange 36 kilometer liepen... zal dat nog in de benen te voelen zijn of is er juist een positief effect.

08 september 2008

bijna ongelooflijk

maar toch waar,

een duurloop met z'n vieren (één man drie vrouw) van zesendertig kilometer in voorbereiding op Amsterdam. Gefeliciteerd!

06 september 2008

theorietje over blessures

De training ging goed.

Langzaam verdwijnt de blessure. Sterker nog, vanaf de buitenkant weet niemand meer dat ik geblesseerd ben.

Want in de sportschool liep ik 2 sets van 5x1 minuut (2'wandel/dribbel pauze), afgewisseld met krachtoefeningen. Nadat de eerste set in gemiddeld 17.3 km/u was afgewerkt en ik nog nergens last van had, heb ik in set twee nog er een paar op 18.0 km/u gedaan en, okee, nog een laatste a 19 km/u (er keken ook zoveel dames mee).

Het herstel gaat heel goed. Het tempo stijgt geleidelijk, zonder problemen, en de tijdsduur na de training dat de onderste buikspieren zeer doen is verkort tot twee dagen.

De aanpak om met minutenlopen in plaats van rustige duurlopen te beginnen is goed geweest. Ik ga er nog een tijdje mee door totdat de tijdsduur van zere buikspieren is beperkt tot nul dagen en nul minuten.

Het theorietje

Het lijkt alsof bij dit soort blessures, en veel andere 'vage' blessures, die 'over zouden moeten gaan' maar niet over gaan, er een soort verkrampingsfactor een rol speelt. Het lijkt alsof, bij een bepaalde niet al te hoge belastingdrempel, het lichaam aan de rem trekt door enkele spieren in te laten verkrampen. Normaal een gewenste reactie om overbelasting te voorkomen, maar soms lijkt het alsof die verkrampingstrigger te vroeg af gaat.

Deze verkeerde instelling van het lichaam kan volgens mij ongedaan gemaakt worden door telkens te belasten tot net onder die verkrampingsbelasting. Bijvoorbeeld 10x40 seconden soepel, of 10x10 seconden soepel desnoods. Net voor je verkrampt ga je stoppen en weer ontspannen worden.

En elke volgende training blijkt die drempel weer iets verder te liggen: omdat je lichaam niet in 'hoeft te grijpen' wordt die foute vaardigheid afgeleerd.

bovenstaande moet ik nog wat herformuleren, maar vooruit, publiceren maar...

POV

05 september 2008

weer es wat lopen

Woensdag, zo'n 5x3 minuten op 15-16 km/u, voor het eerst weer zulke lange tempo's, en geeneens veel last de dag erna. Maar uit voorzorg toch maar twee dagen nog niet lopen.

Na zo'n zondagse fietstocht, en een paar rustige dagen, komt daar altijd de supercompensatie en ik had woensdag t/m vrijdag dan ook voortreffelijke fietsbenen (40 km/u windmee, 32 km/u wind tegen). Of dat ook goede loopbeen zijn zullen we volgende week zien, als ik me waag aan de 10 kilometer van de Run van winschoten.

Met als plan om 'gemakkelijk' een minuut of 42 te lopen, en niets te forceren.

Oh ja, Simon Vroemen en z'n criticasters gaan de degens kruisen, vrijdagavond 26 september in Ommen. Zie ook de Losseveter site voor meer info. Wie wil er mee?

POV

02 september 2008

10 x 1 minuut op loopband

Gisteren toch maar even gelopen en wat krachttraining, na 4 dagen niet hardlopen.

Ging uitstekend, nergens last van (vandaag natuurlijk wel weer wat), 10 x 1 minuut op 17 km/uur, zelfs 1 op 18 km/uur.

Dus het herstel komt wel degelijk... ben al blij weer eens vrijuit hoog tempo te kunnen lopen.

01 september 2008

vetverbranding

Zaterdag zo'n 40 km fietsen, niet hard

Zondag van Deventer naar Roden gefietst, 126 op mijn teller. Lichte meewind, en het ging gemakkelijk. Mooie route, volgende keer hier wat fotoos.

Het grootste deel fietste ik "op de vetverbranding", zo'n 28-29 km/uur. Maar hier en daar, en ook op het eind, versnellend naar 33-34 km/uur. Je zou zeggen dat na honderd kilometer de koolhydraten wel op zouden zijn, maar ik kon nog gemakkelijk versnellen op het laatst. Weliswaar geholpen door appeltaart, magnum, cola, maar toch.

Goede vetverbranding betekent: procentueel haal je een relatief groot deel van je energie uit vetten. Deze vetten zitten in je spieren, het is dus niet het onderhuidse vet dat verbrandt. De vetverbranding is te trainen met rustig lopen/fietsen.

Een vetverbrandingscurve:



Duidelijk te zien dat de vetverbranding in absolute zin het hoogst is bij redelijk vlot maar nog wel aeroob lopen. Maar relatief bekeken is het percentage energie geleverd door vetverbranding het hoogst bji veel lagere snelheden.

Welke snelheid moet je dan trainen? Mijn idee is dat je in marathons en dergelijke, vooral veel hebt aan een hoge absolute vetverbranding, en daarom het beste de wat vlottere aerobe snelheden kan trainen.