Windkracht 4 met windstoten tot kracht 6. Dus winderig dagje, maar als je in groep loopt maakt dat niet veel uit. Ik heb in amsterdam ook in 1996 gelopen, toen waren er nog hardere windstoten en de winnende tijd was toen 2.12 hierdoor, een van de broertjes Chebet won toen.
Maandag rust, dinsdag rustig lopen...
Ohja... overzicht van alle kilometers:
1050 kilometer in 11 weken lopen.
Zwaarste blok 600 kilometer in 6 weken (week 4 t/m 9), daar ook nog veel fietsen in zodat er 6 weken van circa 125 km 'aeroob equivalent' in zitten. Laatste 3 weken licht afbouwend maar nog relatief hoog in de kilometers.
In week 9 zat die 36.4 km lange duurloop die grotendeels ook hard ging. Overzicht lange duurlopen:
- 17 aug: 26k in 1.55, deze eerste lange ging goed maar kostte veel hersteltijd
- 2 sep: 30k in 2.18, gemakkelijk
- 9 sep: 36k in 2.59, moeizaam
- 21 sep: 33k in 2.32, redelijk gemakkelijk met fietsbenen
- 28 sep: 36.4k in 2.40, zwaar
- 6 okt: 33k in 2.40, redelijk simpel
Dit voorjaar zat ik qua loopkilometers 5 a 10 km/week lager. De huidige voorbereiding wilde ik eigenlijk op 110 km/week zitten de laatst 8 weken maar het werd iets van 98... dit kwam door kleine blessure week 4 en week 9. Maar het fietsen compenseert dat (als het goed is).
Schema waarop ik in amsterdam wegga: ongeveer 2.54, ik probeer heel vlak te lopen met kilometers van 4.07. Qua gevoel (ik voel me nog altijd supergoed) zou het moeten kunnen. Maar ik heb geen enkele wedstrijd gelopen dus ik vraag me af... aan de andere kant, de heel snelle/zware trainingen gingen allemaal goed (ax 3 domaines / 36.4 km / 12x1000).
Achja... het wordt een mooie expeditie.
POV
Dinsdag: ik heb een 'zeer been', linkerbeen zit wat spierpijn in, voelt kramperig. Hmm.... Weet niet waardoor precies dat komt, misschien verkeerd gelegen ofzo. Wel getraind: 3x1600 in 6.32/27/18, ging qua loopgemak heel erg gemakkelijk. Dus tempo van 4.07 zal het starttempo zijn. Maar het been is nog altijd iets gevoelig. Het lijkt een soort spierpijn, en rechts eigenlijk ook een beetje. Ik denk niet dat het van de normale trainingen komt, omdat die wat lichter waren dan de weken daarvoor waarbij ik zelfs bij de zwaarste trainingen vrijwel geen spierpijn had. Misschien dat het zwemmen met de kids, en het hard afzetten vanaf de kant o.i.d. daar iets mee te maken heeft.
Woensdagochtend, het lijkt zich te herstellen, het lopen gisteravond is denk ik goed geweest. De lichte pijn in been lijkt ook wat uit rug te komen, linkerheup is niet helemaal soepel. Nog maar weer wat klooien, draaien en wrikken. De twee volle rustdagen die hierna komen zouden alles moeten oplossen. Maar het is wat het is. Het zal denk ik wel overgaan, hopelijk zijn er geen 'beschadigingen'. Je voelt ook alles, zo een paar dagen voor de marathon.
ps2... "ik zie dat achter deze wereld van schema's, pijntjes, vorm en niet-vorm, zogenaamd belangrijke wedstrijden, een andere wereld zit. Die compleet en heel is, en die niet in de minste mate wordt verstoord door onze bezigheden, en die altijd aanwezig is en zal zijn. Er ontbreekt daar niets, een soort alles omvattende compleetheid. Die wereld is mijn echte wereld, daarom zijn alle bezigheden en zogenaamde moeilijkheden relatief (hoewel ze soms wel tijdelijk belangrijk/vreselijk/mooi voelen)."
7 opmerkingen:
Aan de voorbereiding zal het niet liggen :-). Nu maar hopen dat de 19 C niet door gaat, of heb je daar geen last van? (voor mij véél te warm)
Nee voorbereiding is echt perfect geweest.
En heb relatief weinig last van warmte. Rotterdam dit voorjaar vond ik prima.. Vind eigenlijk 15 graden perfect
aanhakend op ps2: Zouden er in de andere, complete wereld ook marathons bestaan? Of is dat alleen een wat vreemde, tamelijk zinloze, invulling van onze tijdelijk bestaan op deze aardkloot?
Oei... lastige vraag. Ik moet mijn eigen opmerking ook weer even goed lezen want ik verkeerde in heel andere sferen toen ik hem schreef.
Vermoedelijk is de activiteit 'marathon' veel zinvoller dan je misschien kan zien. Vanuit de andere wereld is te zien dat het op oneindig veel manieren erg zinvol is, onafhankelijk van de uitkomst van het 'amsterdam' experiment.
'Vreemd' is maar 1 perspectief. Alles is vreemd, vanaf een bepaald perspectief gezien.
Om nog maar even door te gaan: de zinvolheid hiervan strekt zich uit tot in oneindige toekomsten. Daarom is de term 'tijdelijk bestaan' niet helemaal correct.
oops... krijg belletje, moet weg nu
kijk, dat wordt een interessante perspectief-shift. Ik vind zelf de marathon enorm zinvol. Elke cel in mijn lichaam vindt het een zinvolle bezigheid in het NU. Zo denk ik er nu over, zondagmiddag misschien niet. En de toekomst is per definitie oneindig, maar het NU natuurlijk ook. Alles is vreemd is waar en niets is vreemd ook. Flexibele waarheid, ofzo. Vanuit verschillende perspectieven bezien geeft verschillende waarnemingsprocessen, geeft verschillende waarnemingen. Maar goed, in de oneindigheid is alles 1 pot nat (want dan verdwijnen de perspectieven) (denk ik).
Hmmja leuk dat je daarop doorgaat!
Het 'nu' is het enige dat er is (verleden is niets anders dan herinnering 'nu' en toekomt is niets anders dan verwachting/beinvloeding hoe dingen misschien gaan lopen).
Mijn beste marathon voelde dan ook als éen lang 'nu', een intense concentratie. Mijn slechtste marathon duurde extreem lang en was heel vervelend.
Dan wens ik jou en mij één lang nu tijdens de marathon. Amen.
Een reactie posten