Ik zat mis... ik heb de speculatieve golf onderschat.
Het zal nog erger worden dan ik al dacht.
Zoals het er nu uit ziet zal de koers van de Bitcoin nog verder exploderen.
Er is een enorme blow-off aan de gang, een blow-off die volkomen irreëel is.
Bijvoorbeeld: de bitcoin forkt regelmatig. Normaal gesproken zou het afforken van een coin leiden tot het verlagen van de waarde van de bitcoin. Maar niets is minder waar:
- Bitcoin cash forkte af, zonder devaluatie, en is nu 1600 waard
- Bitcoin gold forkte af, zonder devaluatie, en is nu 400 waard
- Bitcoin Diamond forkte zomaar plotseling eergisteren af en is nu 700 waard
Totaal belachelijk dus. Maarja.
Het probleem is een beetje dat iedereen elkaar napraat. Het is allemaal fantastisch, groots, de uitvinding van de eeuw etc etc...
Ik denk dat we moeten wachten tot het kind met het waterhoofd uit zichzelf omvalt. Kan nog een tijdje duren.
POV
ps... nu ik dit schrijf staat de Bitcoin op 12.700 dollar.
Ja je leest het goed.
Jammer dat al deze "waarde" weer weggevaagd zal worden.
Het scenario is (ongeveer):
1) BitCoin gaat eerst nog omhoog: zolang er geld in stroomt zal het stijgen. Laten we zeggen tot 27800 dollar.
2) Daarna zit iedereen er in en klapt de val dicht.
3) In eerste instantie terug naar 15000, daarna naar 8000
4) Op dat punt denken veel mensen: volgens mij is de top geweest, laat ik eens winst nemen. Gevoed door geruchten dat een andere "munt" beter is (bijv Zcash)
5) Op 3000 aangeland: het staat nog altijd erg hoog. Winstnemen!
6) Op 400 a 600: een redelijke prijs. Maar BitCoin wordt overschaduwd door andere munten en niet meer gebruikt. Verkopen!
7) Het wordt een collectors item, ergens tussen de 0 en 10 dollar is de prijs. Je hebt er verder niets aan maar okee... Altijd leuk om een paar van die munten te bewaren voor het nageslacht.
26 november 2017
24 november 2017
Geblesseerd?
Dag allemaal,
Het ging zo goed.
Vorige zaterdag, slechts 5 dagen na de marathon, had ik superbenen.
Een 8x1000 waarvan 4x in 3.50 en daarna nog 4.07/26/26/25
Niets aan de hand.
Zondag ook alles prima....
Maandagochtend bij opstaan had ik opeens een blessure. Linkerkuit, bij de probleem-enkel. Het lijkt een soort zenuwpijn te zijn. Misschien iets met ischiaszenuw, zo voelt het althans. Ik kan prima fietsen, maar niet hardlopen.
Reactie op blessure
Iedereen die ik vertel over de blessure reageert altijd met "he bah wat balen, wat erg. Goh wat vervelend. Net nu je zo lekker bezig was. He jammer je hebt wel vaak pech. Balen zeker. Vervelend"
Maar.....
IK reageer niet zo. In de 35 jaar loopervaring heb ik een tijd geleden al afgeleerd om negatief te reageren op blessures. Ik denk nu alleen: goh een blessure. Even kijken wat ik wel/niet kan, even een plannetje bedenken.
Waarde oordelen komen niet in mijn overwegingen voor.
Leven en ervaringen
Je moet het zo zien: in "het leven" kom je vanzelf langs allerlei situaties, je ervaart van alles en nog wat. Leuke dingen, minder leuke dingen.
Je DENKT dat je het liefst alleen leuke dingen wilt, maar dit blijkt zo niet te werken. Alleen leuke dingen is onnoemelijk saai. Je MOET minder leuke dingen tegen komen omdat je daarvan veel meer leert, en omdat het de natuur der dingen is. Uiteindelijk kom je het 'minst leuke ding van allemaal' tegen: je gaat dood.
Het probleem is dat zodra je waardeoordelen gaat hangen aan deze ervaringen, je jezelf alleen maar in de weg zit en afremt. Bij elk voorvalletje ontstaat er discussie: "had dit moeten gebeuren, waarom is, wat heb ik een pech, etc etc.... ". Je kent de mensen wel die dit doen. Alles wordt gewaardeerd, in een rangorde van 'leuk minder leuk' gezet. Dodelijk vermoeiend.
Laat de waardeoordelen achterwege en je staat gewoon blanco tegenover de situatie en kan gemakkelijk alle zinvolle dingen doen en verder gaan met het volgende. Geen energieverlies, voluit blijven leven....
Okee de blessure, wat ermee te doen?
Fietsen, rustig lopen. Niet teveel zitten om rug soepel te houden.
POV
Het ging zo goed.
Vorige zaterdag, slechts 5 dagen na de marathon, had ik superbenen.
Een 8x1000 waarvan 4x in 3.50 en daarna nog 4.07/26/26/25
Niets aan de hand.
Zondag ook alles prima....
Maandagochtend bij opstaan had ik opeens een blessure. Linkerkuit, bij de probleem-enkel. Het lijkt een soort zenuwpijn te zijn. Misschien iets met ischiaszenuw, zo voelt het althans. Ik kan prima fietsen, maar niet hardlopen.
Reactie op blessure
Iedereen die ik vertel over de blessure reageert altijd met "he bah wat balen, wat erg. Goh wat vervelend. Net nu je zo lekker bezig was. He jammer je hebt wel vaak pech. Balen zeker. Vervelend"
Maar.....
IK reageer niet zo. In de 35 jaar loopervaring heb ik een tijd geleden al afgeleerd om negatief te reageren op blessures. Ik denk nu alleen: goh een blessure. Even kijken wat ik wel/niet kan, even een plannetje bedenken.
Waarde oordelen komen niet in mijn overwegingen voor.
Leven en ervaringen
Je moet het zo zien: in "het leven" kom je vanzelf langs allerlei situaties, je ervaart van alles en nog wat. Leuke dingen, minder leuke dingen.
Je DENKT dat je het liefst alleen leuke dingen wilt, maar dit blijkt zo niet te werken. Alleen leuke dingen is onnoemelijk saai. Je MOET minder leuke dingen tegen komen omdat je daarvan veel meer leert, en omdat het de natuur der dingen is. Uiteindelijk kom je het 'minst leuke ding van allemaal' tegen: je gaat dood.
Het probleem is dat zodra je waardeoordelen gaat hangen aan deze ervaringen, je jezelf alleen maar in de weg zit en afremt. Bij elk voorvalletje ontstaat er discussie: "had dit moeten gebeuren, waarom is, wat heb ik een pech, etc etc.... ". Je kent de mensen wel die dit doen. Alles wordt gewaardeerd, in een rangorde van 'leuk minder leuk' gezet. Dodelijk vermoeiend.
Laat de waardeoordelen achterwege en je staat gewoon blanco tegenover de situatie en kan gemakkelijk alle zinvolle dingen doen en verder gaan met het volgende. Geen energieverlies, voluit blijven leven....
Okee de blessure, wat ermee te doen?
Fietsen, rustig lopen. Niet teveel zitten om rug soepel te houden.
POV
17 november 2017
Athene, het verslag
"De Marathon van Athene" was fantastisch!
De reis, de oudheid, de verhalen, de wedstrijd zelf, de filosofische vragen...
Het stadion.
Eerst de wedstrijd
Na een slechte nacht (1 uur slaap) wankelde ik het startvak in. Slaperige kop, maar dat maakt meestal niets uit.
Mijn hele experiment dit najaar was: kan ik mijn enkel weer belasten, kan ik marathontraining aan? En ja! Na twee weken van bijna 100 kilometer en een lange duurloop van 35 en wat overige lange trainingen heb ik mijn enkel genezen verklaard. Het tweede deel van het experiment was: kan mijn enkel de marathon zelf aan, en hoe gaat het in de dagen daarna?
Ik was niet van plan voluit te gaan: wat heb ik aan zeg een 3.09 als ik daarna drie weken moet herstellen. Ook ben ik nog niet ver genoeg in training. Het opbouwen gaat, als 54-jarige zijnde, erg langzaam. Het vage plan was daarom om in 4.30-4.40 per kilometer te starten, heuvelop ietsje rustiger, en dan naar beneden toe versnellen.
Het ging als volgt:
Kilometers 0 tot 10: de start was vrij druk, na wat file-lopen kwam in ik 4.50 door en het liep lekker. Heel rustig (voor mijn gevoel) daarna een paar 4.45's. Ik kwam wel in mijn ritme maar het werd ook al snel warm. De zon scheen hard en ik wilde ook niet forceren.
Pijn in de knie: na zo'n 9 kilometer ging ik mijn rechterknie voelen. Ietsje geforceerd 2 weken geleden in de krachttraining, denk ik. Bij elke stap een lichte steek. En het begon bergop te lopen en het was warm... oei. Ik dacht heel even, een seconde maar, aan uitstappen, maar de volgende seconde werd die gedachte verdrongen door "Marathon Athene, klassieker, uitstappen kan niet".
Ik besloot tot tenminste 25 kilometer heel rustig te lopen, rond 5.20 per kilometer, zodat ik zeker wist dat ik de knie niet zou forceren. Dit liep lekker. Heel rustig... hartslag was rond de 120-125 zag ik, maarja... wel bij elke stap een steek in den knie.
Na 24 kilometer vond ik dat ik wat verkrampt liep te lopen vanwege die knie en daar nam ik dan ook een heel klein ibuprofennetje. En deze werkte.
Versnellen: na 26 kilometer voelde ik de knie vrijwel niet meer en ik besloot te versnellen. Dat viel nog niet mee in eerste instantie, omdat de kilometers tot 30 nog bergop gingen. Kilometertijden van 4.40 ofzo. Daarna ging het licht bergaf, ruim een procent. Dat liep lekker. Er volgden vele kilometertjes van 4.20 a 4.30 en ik zeilde vrij gemakkelijk langs allerlei andere lopers. Honderden haalde ik in en het ging richting finisch nog iets sneller. Ik zag een keer een 4.16 staan....
Finish: doorversnellend kwam ik het stadion binnen, en net als Nijboer destijds stak ik even mijnrechterhand linkerhand op, hoewel ik daar misschien wel geen recht op had. Voor mij was dit toch meer een training dan een echte wedstrijd (ja sorry...).
Na de wedstrijd: Ik voelde me prima. Wel wat strakke benen en ook wat spierpijn, maar niet te veel. Nu, vier dagen later, is alle pijn weg.
De oudheid
Er is het historisch aannemelijke verhaal van Pheidippides die van Athene naar Sparta rende (bijna 250 kilometer) om hulp te vragen (en weer terug te rennen na weigering door Sparta). Hieruit is de historisch correcte Spartathlon voortgekomen.
En er is het historisch minder aannemelijke verhaal van een loper die van Marathon naar Athene liep en dood neerviel: (wiki: Bijna zes eeuwen later pende Ploutarchos de klassieke versie van de legende neer.[2] Zijn boodschapper rende van Marathon naar Athene en viel dood neer na het uitbrengen van de woorden "Gegroet, we hebben gewonnen!" (χαίρετε, νικῶμεν - chairete, nikomen). Nog volgens Ploutarchos heette de loper Thersippos, maar hij vermeldt ook andere bronnen die hem Eukles noemden en in volle wapenuitrusting lieten lopen. Ook zonder deze fysieke ongerijmdheid is de historiciteit van het verhaal niet aannemelijk).
Kortom: De marathon is dan wel een leuk wedstrijdje, maar is waarschijnlijk niet gebaseerd op een waarheid. Dat mag overigens de pret niet drukken. Want wat is waarheid. De bovenstaande legende mag niet waar zijn, hij is wel opgeschreven. De inkt is waar....EN de marathon maakt zijn eigen waarheid.Elk jaar ontstaan er honderdduizenden ware verhalen, waaronder ook mijn verhaal.
De filosofische vragen. De wiskunde. De wetenschap
Wie is de Godin van het hardlopen
Wat is de zin van het leven
Waarom is: e^(pi.i) = -1
i is de wortel uit -1, e is die geheimzinnige natuurconstante. De hoeveelheid koolhydraten in je benen neemt met een factor e af. De herstelcurve na de marathon is een factor e. Pi is het getal van de ronde cirkel, maar waarom deze getallen deze een relatie hebben is me totaal onduidelijk.
Zie https://www.math.toronto.edu/mathnet/questionCorner/epii.html
Athene
Waar het allemaal begon... de democratie, de wetenschap, de filosofie, het westerse denken. Als we het even niet meer weten, gaan we terug naar Athene, naar de Akropolis,
En daar, bovenop de berg, beseffen we dat we het nog steeds niet weten en dat dat niet erg is.
POV
p.s. de onbelangrijke eindtijd is 3.27.00. Trainingstechnisch was dit loop nummer drie van een reeks van zo'n 12 lange trainingen die me naar een sub 3 uur zouden moeten brengen.
De reis, de oudheid, de verhalen, de wedstrijd zelf, de filosofische vragen...
Het stadion.
Eerst de wedstrijd
Na een slechte nacht (1 uur slaap) wankelde ik het startvak in. Slaperige kop, maar dat maakt meestal niets uit.
Mijn hele experiment dit najaar was: kan ik mijn enkel weer belasten, kan ik marathontraining aan? En ja! Na twee weken van bijna 100 kilometer en een lange duurloop van 35 en wat overige lange trainingen heb ik mijn enkel genezen verklaard. Het tweede deel van het experiment was: kan mijn enkel de marathon zelf aan, en hoe gaat het in de dagen daarna?
Ik was niet van plan voluit te gaan: wat heb ik aan zeg een 3.09 als ik daarna drie weken moet herstellen. Ook ben ik nog niet ver genoeg in training. Het opbouwen gaat, als 54-jarige zijnde, erg langzaam. Het vage plan was daarom om in 4.30-4.40 per kilometer te starten, heuvelop ietsje rustiger, en dan naar beneden toe versnellen.
Het ging als volgt:
Kilometers 0 tot 10: de start was vrij druk, na wat file-lopen kwam in ik 4.50 door en het liep lekker. Heel rustig (voor mijn gevoel) daarna een paar 4.45's. Ik kwam wel in mijn ritme maar het werd ook al snel warm. De zon scheen hard en ik wilde ook niet forceren.
Pijn in de knie: na zo'n 9 kilometer ging ik mijn rechterknie voelen. Ietsje geforceerd 2 weken geleden in de krachttraining, denk ik. Bij elke stap een lichte steek. En het begon bergop te lopen en het was warm... oei. Ik dacht heel even, een seconde maar, aan uitstappen, maar de volgende seconde werd die gedachte verdrongen door "Marathon Athene, klassieker, uitstappen kan niet".
Ik besloot tot tenminste 25 kilometer heel rustig te lopen, rond 5.20 per kilometer, zodat ik zeker wist dat ik de knie niet zou forceren. Dit liep lekker. Heel rustig... hartslag was rond de 120-125 zag ik, maarja... wel bij elke stap een steek in den knie.
Na 24 kilometer vond ik dat ik wat verkrampt liep te lopen vanwege die knie en daar nam ik dan ook een heel klein ibuprofennetje. En deze werkte.
Versnellen: na 26 kilometer voelde ik de knie vrijwel niet meer en ik besloot te versnellen. Dat viel nog niet mee in eerste instantie, omdat de kilometers tot 30 nog bergop gingen. Kilometertijden van 4.40 ofzo. Daarna ging het licht bergaf, ruim een procent. Dat liep lekker. Er volgden vele kilometertjes van 4.20 a 4.30 en ik zeilde vrij gemakkelijk langs allerlei andere lopers. Honderden haalde ik in en het ging richting finisch nog iets sneller. Ik zag een keer een 4.16 staan....
Finish: doorversnellend kwam ik het stadion binnen, en net als Nijboer destijds stak ik even mijn
Na de wedstrijd: Ik voelde me prima. Wel wat strakke benen en ook wat spierpijn, maar niet te veel. Nu, vier dagen later, is alle pijn weg.
De oudheid
Er is het historisch aannemelijke verhaal van Pheidippides die van Athene naar Sparta rende (bijna 250 kilometer) om hulp te vragen (en weer terug te rennen na weigering door Sparta). Hieruit is de historisch correcte Spartathlon voortgekomen.
En er is het historisch minder aannemelijke verhaal van een loper die van Marathon naar Athene liep en dood neerviel: (wiki: Bijna zes eeuwen later pende Ploutarchos de klassieke versie van de legende neer.[2] Zijn boodschapper rende van Marathon naar Athene en viel dood neer na het uitbrengen van de woorden "Gegroet, we hebben gewonnen!" (χαίρετε, νικῶμεν - chairete, nikomen). Nog volgens Ploutarchos heette de loper Thersippos, maar hij vermeldt ook andere bronnen die hem Eukles noemden en in volle wapenuitrusting lieten lopen. Ook zonder deze fysieke ongerijmdheid is de historiciteit van het verhaal niet aannemelijk).
Kortom: De marathon is dan wel een leuk wedstrijdje, maar is waarschijnlijk niet gebaseerd op een waarheid. Dat mag overigens de pret niet drukken. Want wat is waarheid. De bovenstaande legende mag niet waar zijn, hij is wel opgeschreven. De inkt is waar....EN de marathon maakt zijn eigen waarheid.Elk jaar ontstaan er honderdduizenden ware verhalen, waaronder ook mijn verhaal.
De filosofische vragen. De wiskunde. De wetenschap
Wie is de Godin van het hardlopen
Wat is de zin van het leven
Waarom is: e^(pi.i) = -1
i is de wortel uit -1, e is die geheimzinnige natuurconstante. De hoeveelheid koolhydraten in je benen neemt met een factor e af. De herstelcurve na de marathon is een factor e. Pi is het getal van de ronde cirkel, maar waarom deze getallen deze een relatie hebben is me totaal onduidelijk.
Zie https://www.math.toronto.edu/mathnet/questionCorner/epii.html
Athene
Waar het allemaal begon... de democratie, de wetenschap, de filosofie, het westerse denken. Als we het even niet meer weten, gaan we terug naar Athene, naar de Akropolis,
En daar, bovenop de berg, beseffen we dat we het nog steeds niet weten en dat dat niet erg is.
POV
p.s. de onbelangrijke eindtijd is 3.27.00. Trainingstechnisch was dit loop nummer drie van een reeks van zo'n 12 lange trainingen die me naar een sub 3 uur zouden moeten brengen.
03 november 2017
Even een mededeling: BitCoin gaat Crashen
eeehmm... mensen ik heb even een mededeling.
BitCoin gaat crashen. Het duurt denk ik nog een week ofzo.
Het scenario is als volgt:
ps. Op 6 december staat de koers op 12700. Dit kan nog hoger: hoeveel rek zit er in waanzin?
Er zijn mensen die Bitcoin op 100000 dollar waarderen, en dat terwijl er geen waarde te ontdekken valt in de Bitcoin. Het is me een raadsel waarom goedopgeleide mensen dit zeggen. Misschien hebben ze een waas voor ogen?
Anyway: Bitcoin zal naar Nul a Tien dollar gaan (collector's item). Dit is gewoon gebaseerd op logisch nadenken, niets bijzonders. Het kan zijn dat eerst nog de 28000 dollar ofzo wordt aangetikt als "iedereen instapt". Levens zullen verwoest worden...
BitCoin gaat crashen. Het duurt denk ik nog een week ofzo.
Het scenario is als volgt:
- nu vrijdag staat de koers op 7300 dollar
- zaterdag / zondag zal dat denk ik stabiel blijven
- komende maandag t/m donderdag zal er elke dag iets van 300 dollar bij komen tot donderdag misschien wel de 9000 aangetikt wordt.
- Daarna komt er een of andere onbenullige mededeling ergens, een vonkje die de explosie inleidt. Misschien een Trump die de BitCoin per Decreet Verbiedt om de Beurs een Zetje te Geven
Daarna gaat het keihard naar beneden. In eerste instantie in 1 streep van 9000 naar 4000 ofzo. Dan misschien een opleving, voor de ongelovigen onder ons. Daarna rechtdoor naar nul.
Om e.e.a aan te tonen heb ik een handig grafiekje gemaakt:
Links de BitCoin.
Of... of stond BitCoin nu rechts?? Ik weet het niet het lijkt ook zoveel op elkaar!
De stijging komt overeen: van 100 naar 7448 is vergelijkbaar met de stijging van de tulpenbollenprijzen van 1 naar 60.
De tijdsduur en vorm van grafiek past precies: 3 jaar. Uiteindelijk de blowoff: in een week of twee van 4000 naar 9000. De tulpenbollen toonden eenzelfde trend.
Ook de onderliggende 'waarde' is hetzelfde. Tulpenbollen kunnen gewoon gekweekt worden en zijn na vermenigvuldiging niet meer waard dan de moeite die de kweker erin stopt. Bitcoins: elke dag worden er kopieen getrokken die technisch identiek zijn.
Need I say more.
Tenslotte is een laatste kenmerk de totale delusion van iedereen. Iedereen praat elkaar na dat er nu een 'nieuwe bitcoin economie gaat ontstaan'. Wie een crash voorspelt is gek.
Nog een week dus.
Zeg niet dat je het niet wist!
POV
ps. Op 6 december staat de koers op 12700. Dit kan nog hoger: hoeveel rek zit er in waanzin?
Er zijn mensen die Bitcoin op 100000 dollar waarderen, en dat terwijl er geen waarde te ontdekken valt in de Bitcoin. Het is me een raadsel waarom goedopgeleide mensen dit zeggen. Misschien hebben ze een waas voor ogen?
Anyway: Bitcoin zal naar Nul a Tien dollar gaan (collector's item). Dit is gewoon gebaseerd op logisch nadenken, niets bijzonders. Het kan zijn dat eerst nog de 28000 dollar ofzo wordt aangetikt als "iedereen instapt". Levens zullen verwoest worden...
01 november 2017
krachttraining
Dag allemaal
Ja hij doet aan krachttraining... het zal wel...
Nu.. dan HIER HET BEWIJS
Ik doe hier 20x squat met 37 kg (stang 17, gewichten 20). Stelt nog niet veel voor vergeleken met wereldtoppers maarja ik begin maar net he. Ik probeer hier snel in te zakken en snel/explosief weer op te staan. Het is zwaar want na 20 herhalingen wankel ik naar het dichtstbijzijnde bankje.
Waarom?
Waarom krachttraining? Dat hebben marathonlopers toch helemaal niet nodig?
JAWEL!!
Door krachttraining:
- krijg je meer spierkracht waardoor piekbelastingen in lopen gemakkelijk verwerkt kunnen worden
- herstel je sneller van 'lichte' dingen als hardlopen waardoor je meer belastbaar bent
- worden je beenspieren 'stijver' cq krijgen hogere spanning waardoor het gemakkelijker is om 'statisch te lopen'
Al met al is er zo'n 4% winst te halen: als je bijvoorbeeld 45 minuten liep op de 10 kilometer, kan je na een periode krachttraining zo'n 2 minuten sneller.
Later meer
Abonneren op:
Posts (Atom)