Dag allemaal,
Het ging zo goed.
Vorige zaterdag, slechts 5 dagen na de marathon, had ik superbenen.
Een 8x1000 waarvan 4x in 3.50 en daarna nog 4.07/26/26/25
Niets aan de hand.
Zondag ook alles prima....
Maandagochtend bij opstaan had ik opeens een blessure. Linkerkuit, bij de probleem-enkel. Het lijkt een soort zenuwpijn te zijn. Misschien iets met ischiaszenuw, zo voelt het althans. Ik kan prima fietsen, maar niet hardlopen.
Reactie op blessure
Iedereen die ik vertel over de blessure reageert altijd met "he bah wat balen, wat erg. Goh wat vervelend. Net nu je zo lekker bezig was. He jammer je hebt wel vaak pech. Balen zeker. Vervelend"
Maar.....
IK reageer niet zo. In de 35 jaar loopervaring heb ik een tijd geleden al afgeleerd om negatief te reageren op blessures. Ik denk nu alleen: goh een blessure. Even kijken wat ik wel/niet kan, even een plannetje bedenken.
Waarde oordelen komen niet in mijn overwegingen voor.
Leven en ervaringen
Je moet het zo zien: in "het leven" kom je vanzelf langs allerlei situaties, je ervaart van alles en nog wat. Leuke dingen, minder leuke dingen.
Je DENKT dat je het liefst alleen leuke dingen wilt, maar dit blijkt zo niet te werken. Alleen leuke dingen is onnoemelijk saai. Je MOET minder leuke dingen tegen komen omdat je daarvan veel meer leert, en omdat het de natuur der dingen is. Uiteindelijk kom je het 'minst leuke ding van allemaal' tegen: je gaat dood.
Het probleem is dat zodra je waardeoordelen gaat hangen aan deze ervaringen, je jezelf alleen maar in de weg zit en afremt. Bij elk voorvalletje ontstaat er discussie: "had dit moeten gebeuren, waarom is, wat heb ik een pech, etc etc.... ". Je kent de mensen wel die dit doen. Alles wordt gewaardeerd, in een rangorde van 'leuk minder leuk' gezet. Dodelijk vermoeiend.
Laat de waardeoordelen achterwege en je staat gewoon blanco tegenover de situatie en kan gemakkelijk alle zinvolle dingen doen en verder gaan met het volgende. Geen energieverlies, voluit blijven leven....
Okee de blessure, wat ermee te doen?
Fietsen, rustig lopen. Niet teveel zitten om rug soepel te houden.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten