30 augustus 2011

baantraining

Vandaag een baantraining gedaan:

2x (1600-1200-800) waarvan telkens laatste rondje vlot (opdracht was 10 km tempo maar ik ging wat sneller, zie uitleg hieronder)
Eerste serie in 6.20/4.40/3.06 (laatste rondes 90)
Tweede serie in 6.09/4.38/3.02 (laatste rondes 87)


Ik heb wel eens getraind in groepen waarin de trainer dan 'boos' werd als ik bijvoorbeeld drie seconden sneller liep dan op het schema stond. Er waren dan eerst wat opmerkingen als 'je gaat te snel', en daarna boze blikken en negeren. Dat zijn dan 'conflictueuze' trainers die proberen je op die manier te beinvloeden om volgens hun concept te trainen. En de geschrokken atleten passen zich braaf aan en doen precies wat op het schema staat. Maar op mij heeft dat een ander effect, ik krijg een soort gevoel van ongeloof, 'dit kan niet waar zijn'. Het is alsof je, om het een beetje soft te zeggen, een bloem die gaat bloeien, al bij gaat knippen als ie 1 cm boven de grond is. En zo dus alle natuurlijke ontwikkeling in de kiem smoort.

Ik vind dat er alle vrijheid genomen mag worden door de atleet. Er is absoluut niets op tegen om eens een aantal trainingen 'veel te hard' te lopen. Pas dan leer je wat er gebeurt, hoe lang herstel duurt als je tegen een grens aan loopt. Dan leer je ook hoe ver je limiet eigenlijk reikt, hoe diep je kan gaan (heel erg diep). Je kan nooit je grenzen bereiken als je ze niet aftast of als je ze alleen maar op heel braaf voorgeschreven wijze aftast. Welnee!! Gewoon op gevoel vol gaan en ervaren wat er is. Het bekende achterlaten en in het duister tasten... mooi.

Natuurlijk als er blessuregevaar is of als iemand echt op de grond gaat liggen uithijgen week in week uit, of als een belangrijk trainingsdoel dreigt te worden gemist (3x5 km in marathontempo moet niet in 10km tempo gaan etc etc), dan moet de trainer ingrijpen. Dat is een situatie waarin iemand denkt dat er alleen progressie is als er altijd tegen een grens geramd wordt. Wel je grens kennen maar je niet uitputten, is beter.

POV

28 augustus 2011

blgrawarjfjdasfkjlgafkdjfalskdfjasdkfalexekwxtecvwerd

Ik kon zo snel geen betere titel verzinnen want er zijn vele door elkaar lopende dingen die ik wil vertellen.

1) De BB loop.

Ik wilde 10 kilometer lopen, en de website had beloofd, een grotendeels asfalt parcours, met mogelijkheid tot snelle tijd. Zogezegd zogedaan, de eerste drie kilometer ging goed (3.38/3.48/3.54), daarna draaiden wij opeens terug richting baan terwijl het kaartje een goed stuk asfalt beloofde.

Tot overmaat van ramp keerden wij even later het park in, met zo'n honderd bochtjes, glibberige paadjes, modder, ongelijk terrein (zonder bril kan ik niet goed zien waar ik loop, bril ekspres niet opgedaan wegens beloofde asfalt...). Een snelle tijd werd hier onmogelijk door en dus koos ik voor relaxed rustig lopen. Totaaltijd 41.20 over, naar later bleek, 10.2 km.

Ik (laat ik voor mezelf spreken) vind dit soort parcoursen niets. Waarom niet gewoon een mooi asfaltparcours, mogelijkheden zat, daar.

2) De blessure. Dit gaat steeds beter. In totaal heb ik vandaag 27 km gelopen, en tijdens het uitlopen vanavond voelde ik vrijwel niets. Mooi. Er moet wrsch nog iets 'gekraakt' worden maar ik kan tenminste weer redelijk vrijuit trainen.

3) De marathon: ik ga hem lopen. De eigenlijk heel simpele opmerking van clubgenoten 'ach doe toch gewoon mee', trok me over de streep. Ik ga het gewoon proberen, als ik nu al 27 km kan lopen dan kan ik vast nog wel een stuk of 4 goede duurlopen doen, en wat er in zit komt er dan uit.

4) Het hoofd is nog niet om. Vandaag dacht ik na 3 of 4 km 'ach laat maar'. En dat is prima. Er hoeft helemaal niets 'om'. Als ik langzaam wil lopen loop ik langzaam. Wat maakt het uit. Ik zie het vanzelf wel, als ik weer 'snel' wil lopen.

POV

27 augustus 2011

WK

Nu de WK atletiek begonnen is, en de eerste wedstrijden gelopen zijn, 'voel' ik al kijkend, alweer de kick van het lopen van snelle wedstrijden. Het moeiteloze harde lopen, gevolgd door het doorbijten en dieper gaan dan je kan, de intensiteit.

Er is wel eens onderzoek verricht naar het effect van kijken naar topprestaties, op je eigen presteren. En het blijkt dat je daar 'beter van wordt'. Dit komt omdat je ziet 'hoe het moet'. Bij technische sporten als basketball of biljart ligt het voor de hadn, maar ook hardlopen is natuurlijk een technische sport.

Vandaag zag ik de 10 kilometer vrouwen, dat roept weer beelden op van mijzelf moeiteloos hardlopend tijdens snelle wedstrijden ooit (naast andere beelden), een bepaald beeld 'snelle wedstrijd' wordt opgeroepen. Het is een beeld van hardheid/pijn/ontspanning/techniek/concentratie, en ik zie mezelf morgen de 10kilometer al lopen in Groningen... zou ik mijn 45+PR van 38.30 kunnen breken?


POV

ps... deze week een aardig blokje gedraaid,
in totaal 120km gefietst@30km/u en 45 km hardgelopen, aeroob equivalent ongeveer 90 km, nog exclusief morgen waar ik toch wel probeer in totaal 25 km te lopen.

pps... na morgen ga ik beslissen: wel of geen marathonvoorbereiding. Ik ben erg 'fit', niet moe te krijgen en kan gemakkelijk veel training aan. Het is alleen maar een kwestie van wel/geen blessure.

26 augustus 2011

10 km!?!?!?!?

zondag is er een 10 km bij de Bommenberendloop,

ikdenkdatikdaardanmaareensmijnvormgauittesten!!!

POV

ps. want: training gaat goet, na zo'n weekje rust.
pps. want: verder geen redenen, ik ben wat aan het afleren om teveel na te denken, gewoon op gevoel kiezen, wat maakt het allemaal eigenlijk uit

23 augustus 2011

Weekje gekampeerd... lekker!

Nu weer terug, nog wat vakantie, en, ohja er was ook nog iets als hardlopen.

Wat zal ik eens doen... hoe staat het met de blessure... Ik weet nog niet wat mijn plannen zullen worden, eerst maar eens een weekje veel trainen (fietsen + rustig lopen), en dan de BommenBerendloop rustig of misschien wel hard. Dan kijken hoe e.e.a. is.

Ik heb toch wel zin om de hele marathon te lopen, al was het alleen maar om als motivatie of haas te dienen voor @Geo en @wimvanhoutert. Wel met optie 'uitstappen', maar wieweet gaat het wel goed.

POV

15 augustus 2011

het nieuws...

Eerst de training: omdat ik een dikke week met vakantie ga en dan niet hardloop (waarschijnlijk) heb ik even wat extra getraind, want als dan niet amsterdam dan toch wel de 10x10 winschoten en de 4mijl.

Zondag 5x3 minuten op 15.5 km/h, ging soepel
Maandag 35 km fietsen T30, en nog 5x800 loopband T16.2. Ging allemaal goed met weinig/geen problemen, fietstochtje was weer erg lekker, mooi weer...

Nu eerst lekker vakantie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

POV

ps... ik zag nog het nieuws en hoorde, serieus waar, de volgende teksten:
- "de tegenstanders hebben een meer coherente ideologie nodig, dan kunnen ze beter vechten"
- "de rebellen vechten waarschijnlijk niet hard genoeg"
Dusss... voor een oorlog heb je een ideologie nodig. Waar ideologieen botsen kan je oorlog krijgen. Hmm... zit zo de wereld in elkaar.... En, 'vechten niet hard genoeg', ik moet opeens aan Breivik denken. Of mag deze vergelijking niet?

13 augustus 2011

het hoofd moet om

De 7 van 7huizen, mwah, ging aardig maar ik had niet de echt 'vorm'.
Het hoofd is nog niet om, de knop staat nog niet op 'voluit knallen'. Ik begon vrij voorzichtig maar kwam toch op 3.36 de eerste kilometer. Daarna zakte ik in en volgden er allemaal kilometers van 3.56, waarna er 27.20 op de klok kwam.

Eigenlijk wilde ik harder maar er zit niet meer in. Punt. .

blah blah het is een mentale kwestie , ik moet het echt willen blah... Dat is het prestatiespookje dat me van tijd tot tijd nog lastig valt. Natuurlijk, als je wedstrijden loopt dan is er altijd iets met presteren... Maar ik heb eigenlijk nog nooit gepresteerd vanuit een keihard moeten, het is altijd gegaan vanuit 'hele goede benen' en vandaaruit hard gaan. En die hele goede benen lijken, misschien is het een leeftijdskwestie, soms niet aanwezig. Maar andere dagen weer wel. Dus gewoon nog een berg wedstrijdjes lopen, waarom niet?

POV

...vandaag wel even getraind natuurlijk, een 50km fietstochtje, lekker weer even, geen regen

11 augustus 2011

de 7 van 7huizen

Dag,

Ik heb me goed voorbereid.

Zondag een 5-4-3-2-1 minuut hard gelopen, maandag de fietstraining, dinsdag nog 3x1000 op de baan rustig in 3.58, woensdag een stuk of 12x 1 minuut T14-16, vandaag nog een 45 minuten hometrainer. Goed op de voeding gelet, veel geslapen, rustig op het werk.

Er kan niets meer misgaan morgen, ik moet nu presteren. Afgelopen met dat eindeloze slappe gedoe, excuses zoeken. Ik zal een klinkende prestatie neerzetten en laten zien dat ik er weer sta.

POV

.
.
.
.
.
.
.
Maar nu even serieus...

Ik heb me niet echt voorbereid, het is allemaal, zoals gewoonlijk bij mij, half per ongeluk, half met goede intentie, "ik doe maar wat", eigenlijk vertrouw ik maar gewoon op het leven of het universum, "wat gebeurt zal gebeuren". Het klinkt allemaal wat slordig en dat is het ook.

De trainingen deze week, eigenlijk allemaal gewoon lekkere traininkjes hoewel ik eigenlijk nog wel een fietstocht in zon had willen doen.

Het wedstrijdje is niet echt belangrijk, ik vind het voornamelijk fijn om er bij te zijn etc... misschien niet helemaal de goede instelling. Het zou kunnen dat 'de benen' toch wel hard willen, je weet maar nooit wat er gebeurt.

08 augustus 2011

wat zal ik nu eens schrijven

Ik ben even helemaal blanco.

Het lijkt alsof ik mentaal vakantie genomen heb... wel even getraind vandaag, 2x20 km hometrainer, op snelheid en met kwaliteit. Voelt erg goed met het oog op vrijdag (7 van 7huizen).

Ik heb zin in een borrel. Woensdag na de training?

POV

07 augustus 2011

merkwaardige training

Opstaan om tien voor 9, hoofdpijn.
Ik had wat 'biologische wijn' gedronken, aannemend dat de ze daar dan geen nitriet in hebben gestopt. Maar helaas. Bij checken labeltje toch wel nitriet. En daar krijg ik hoofdpijn van. Zowel letterlijk als figuurlijk. Beste wijnboeren, waarom toch?!?!.

De loopgroeptraining. Toch maar gegaan, even de hoofdpijn eruit lopen. Totaal onvoorbereid ging ik erheen, benieuwd of er uberhaupt wel iemand zou komen opdagen, zo midden in de vakantie. En jawellll toch met ons tienen.

De training: 2 x (54321), pauze 1 resp 2 minuten. Terwijl ik de training toelichtte en zei dat de de tweede serie 'hard' mocht en dat dat dan een mooie voorbereiding op de 7 van 7huizen zou zijn, besefte ik dat dat ook op mij sloeg. Dus die serie ging hard, ik liep ergens tussen 16 en 17 km/u. Misschien nog wel harder want ik zat aardig stuk op het laatst (ik liep gewoon volgens principe 'knallen en kijken waar ik kapot ga', is ondanka alle theorieen toch gewoon erg lekker). Vreemd genoeg voelde ik bij hoog tempo de blessure nog minder dan bij laag tempo, heeft wrsch iets te maken met de hoeken waarme je loopt (bij hoge snelheid kom je 'hoger' neer of iets meer voor je lichaamszwaartepunt, waardoor er een ander hoek van mechanise belasting is, ja, zoiets zal het wel zijn).

Tijdens training nog iets over snel of langzaam starten. Hieronder ter illustratie een 800 meter waarin de winnaar elke 200meterstuk even snel liep (volkomen vlak). Kijk en geniet...



POV

04 augustus 2011

hardcore training - not

zucht....

Vandaag wilde ik 26 km ofzo lopen maar na een kilometer of 8 begon ik de betreffende blessure te voelen, en ook andere pijntjes.

Op deze manier marathontraining doen heeft geen zin. Misschien ben ik nu te pessimistisch maar ik heb geen zin om een soort halve voorbereiding te doen.

Dus... geen plannen gewoon adhoc bekijken. Zo belangrijk is het nu ook allemaal weer niet. En mijn 'marathonmotivatie' ligt niet in het kunnen zeggen dat ik die of die tijd gelopen heb, het ligt veel meer in de kick van lang achterelkaar voluit kunnen lopen, en in het doen van mooie lange vlotte 2.5 uur duurlopen. En het is voor mij in elk geval, niet de bedoeling om enorm gedreven en met oogkleppen op te proberen in die vorm te raken ("het is geen werk"), het moet volgens mij ook een beetje vanzelf op een speelse manier gaan. Nouja we zullen zien...

POV

...nu even verder spelen met wat anders

03 augustus 2011

training in de regen

zondag 40' hometrain
maandag 35 km fietsen T30 en 5 km lopen
dinsdag 9 km lopen T13-14, last enkel
woensdag totaal 15 km incl 13x600m ca. T15.

en HARDE REGEN, een paarsblauwe vlek op de buienradar, centreerde zich boven het Mensinghebos. Eigenlijk was het geen harde regen, maar gewoon warme zachte regen. Heel erg lekker, hoewel het wat moeilijk loopt.

Daarna achter PC wat filosofie en zo gelezen. Wat is het doel van het leven? Waarom is de wereld zo mooi.

POV