27 juli 2015

Fiets PR's

Nadat ik vorige week nogal moeite had om omhoog te fietsen, beginnen na wat rustdagen en wat klimmetjes mijn benen opeens beter te worden. Ik lijk de juiste coordinatie te pakken te hebben omhoog.

Waar ik vorig jaar op het klimmetje naar Bonnieux nog 9.40 scoorde, ging het zaterdag met 9.19 al beter. En vandaag besloot ik voor de lol om nog eens harder te proberen door gewoon met meer durf en pijn te koersen.

En ja!


Ik herinner me de vorig jaar-poging nog, dat was toen vrij pijnlijk en ik zat op een gemiddelde hartslag van 155 (wat hoog is, want bij zo'n klim begint de hartslag vrij laag en eindigt dan boven de 160). Daarom vrij verbazingwekkend dat ik met een gemiddelde van 152, zaterdag op 9.19 kwam. En nog vreemder is het dat ik met diezelfde hartslag vandaag op 8.53 uitkwam. Maar hoe dan ook, ben erg tevreden dat ik dit eruit kon persen. Veel harder zal niet meer gaan trouwens, zat echt aan max.

Ben hier super tevreden mee. Mijn fietstrainingen op relatief hoge intensiteit (maar nog wel aeroob, allemaal rond hartslag 130-140-145) voor de vakantie, lijken de goede basis te hebben gelegd om een nog hogere intensiteit op de klimmen te halen. Qua training lijkt het op lopen: veel basis leggen, veel kwalitatief aeroob, daarna een mix van iets meer rust en hogere intensiteit om de goede vorm te bereiken.

Verloop snelheid en hartslag, van de zaterdag- en vandaag-poging:


Klimmen is een raar soort vaardigheid, ik denk nu eigenlijk stiekem dat het toch nog harder kan. Het zit hem vooral in meer durf, harder omhoogfietsen en toch niet in paniek raken. En ook in het telkens zo goed mogelijk inschatten wat de benen kunnen hebben (overbodig te zeggen dat het een benen- en verzuringskwestie is, het hart vindt het allemaal prima). Bij een volgende poging zal ik nog iets harder weggaan en in een aantal middenstukken sneller groot schakelen (want 'klein fietsen'  met klein verzet is o zo fijn in zo'n klim, maar het gaat te langzaam). 

POV

ps. verder prima vakantie, lekker nietsdoen, wat zwemmen, wat bier drinken.... Overigens al 12 dagen NIET HARDGELOPEN. Een mooie mentale break. 

21 juli 2015

Alleen zijn, fantasties

Zondag vertrokken,
in 12 uur naar een camping vlak bij de Alpe d'Huez gereden.
Te lange rit, dus hoofdpijn.

Maar die hoofdpijn ging snel weg.

Want: ik ben 2.5 dagen helemaal alleen. En dat is soms wel prettig. Want: wie kent het niet, de sociale druk van gezelschap, ja ook partners, mensen. bij elke vakantiedag, en elke beslissing op die dag, moet er "onderhandeld" worden, er is altijd de vraag: wie wil wat, wie krijgt zijn zin, wie mag hoe lang iets doen. En zelfs al verloopt alles in volle harmonie, dan is er soms een gevoel "ik wil het toch net even anders".

Welnu: deze twee dagen mag ik het helemaal zelf weten. Niet dat het trouwens heel anders zou worden hoor, maar toch. Er is vrijheid in denken en handelen nu de achtergrond en ruis van gezelschap wegvalt. Je bent dan wel opeens helemaal alleen met al je problemen en dingetjes, maar dat is nu ook juist precies de bedoeling. Al deze dingen worden in een ander licht beschenen... en dit leidt weer tot allerlei inzichten. Want verandering van perspectief geeft nieuw inzicht. Ik meld het wel als ik iets belangwekkends ontdek.

Een dingetje alvast: wat is belangrijker: aanwezigheid of actie? Deze vraag popte op; waarom, oh waarom, moeten we toch altijd allerlei dingen 'doen'. Waarom niet gewoon 'aanwezig zijn'. Wat is er mis met nietsdoen, met slechts in verwondering om je heen kijken in de wereld. Actie is denken, plannen, redenen. Maar alle betekenis bevindt zich tussen de actie. Waar geen actie is is betekenis. De stilten, de haperingen, de aarzeling, de twijfel. Daar zit het, daar is de betekenis. Actie is saai, gepland. Aanwezigheid is waarnemen.

Er komen trouwens toch onvermijdelijk 'nieuwe mensen' in beeld, vakantiegangers etc etc, mede fietsers, bergop Alpe d'Huez.

Alpe d'Huez

Na dit bruggetje: de beklimming van de Alpe.
Dit viel erg tegen. Berekende ik qua wattage dat ik theoretisch 1.03 zou moeten kunnen halen, in de praktijk komt daar niets van terecht. Want klimmen is volkomen anders dan 'wattage trappen'. Het heeft iets met timing, push, ritme, te maken. Als het niet klopt is het een worsteling. En het was een worsteling. Met wel 10 korte stops vanwege de extreme hitte, kwam ik in 1.16 boven. Het zou nog wel even wat harder kunnen, maar ik zie me toch niet echt onder de 1.10 finishen.

En daarmee is er een parallel met 'loopband versus buiten hardlopen'. Dit voorjaar kon ik heel hard op de loopband, maar buiten bracht ik er niets van terecht. Dat is wel een dingetje. Later uit te werken.

Col d'Ornon

Die heb ik vandaag op gefietst. Ging heel wat beter, is minder steil. Lekker omhoog getrapt in een uurtje ofzo.

Regen

In de middag begon het te regenen, en het regent nog steeds. Daarom, uit verveling, ook dit verslag

Later meer

POV



18 juli 2015

Vakantie, fietsen, lopen, uitrusten

Ha,

Na een interessante trainingsperiode waarin ik het lopen ben verleerd en steeds beter ben gaan fietsen, ga ik nu op vakantie.

Lopen verleerd? Ja. Want het voelt allemaal harkend aan. Elke hardloopstap wordt gekenmerkt door een totaal gebrek aan souplesse. Is dit erg? Nee. Want zo gaat het altijd, als ik een paar weken heel weinig loop. Zodra ik weer bijvoorbeeld 5 dagen achter elkaar 12 km loop, keer alle vorm in 1x terug. 
Misschien moeten we het woord 'trainen' vervangen door 'oefenen'. Trainen doet toch vaak denken aan 'moeilijk', 'afzien', 'zwaar'. Oefenen doet denken aan techniek, vaardigheid, doordacht bezig zijn. Ik ga daar in Frankrijk weer eens wat oefenen. 

Fietsen: er bestaat zoiets als een capaciteitscurve: snelheid per hartslag.
Ik zal na de vakantie een mooie grafiek maken. voorlopig duidt deze erop dat ik beter en beter word. Maar moet allemaal nog maar blijken natuurlijk. Die grafiek geeft grofweg aan welke hartslag ik heb bij bijvoorbeeld 30 km/uur. Dit daalde deze week naar een dieptepunt van 128 ofzo. 

later meer

POV

14 juli 2015

Jeej!! Nieuw perspectief!

Ha,

Ik las mijn vorige blog en iets zat me niet helemaal lekker. Dat van dat 'zelfopgelegde rustpauze'. En de briljante gedachten die om de hoek staan. Ik vroeg me af waarom ik me dan iets zou opleggen, waarom die briljante gedachte niet pakken? Voor je het weet zijn ze weg. Het leven is te kort.

Okee... je kan moe zijn. Maar wat is moeheid, vroeg ik me af. Moeheid is zo enorm mentaal. Elke marathonloper weet dit maar al te goed. En als er iets acuuts gebeurt ben je opeens helemaal niet meer moe. Okee het MAG wel, moe zijn, maar er is ook zoiets als 'jezelf tegenhouden'. De zelfopgelegde rustpauze kwam mij opeens voor als een soort basisreactie 'niet doen dan gebeurt er niets en dan blijf je veilig'. Best okee hoor, maar zoals al gezegd. Het leven is te kort.

Daarom vandaag de ProRun artikelenreeks voortgezet en zojuist een nieuwe afgerond. Linkje: "Zweeffase en blessurerisico: is er een relatie"?

Bijkomende reden om af te ronden: MIJN ARTIKEL OVER MARATHON LOOPTECHNIEK IS MEEST GELEZEN ARTIKEL OP PRORUN! Jeej!!! Dan moet er een vervolgartikel komen.

Overige gebeurtenissen:

Pluto

Vandaag is de horizon explorer voorbij Pluto gevlogen. Vind ik erg interessant. Zou er leven zijn? Dat de foto's opeens uitwijzen dat er huizen staan, kleine mannetjes?

Pluto in close-up: 3300 meter hoge ijsbergen


Training richting Alpe d'Huez

Vandaag 40k in 1.18 gefietst. Ik wilde wat harder maar de benen werkten niet zo goed meer. Hartslag 135 wat okee is. Het plan is om donderdag nog lekker in de warmte een vrij lange training te doen en dan volgende week maandag of dinsdag de Alpe op te fietsen.

Op de woensdag alvast 13k hardgelopen. Hierbij toch weer last teen. Na de vakantie naar podoloog, zo kan het niet langer. Ik kan wel trainen, maar dat wat ik het liefst doe: lange harde duurlopen in opbouw naar marathons, dat is te riskant nu. Grote teengewricht geirriteerd.



POV


12 juli 2015

Fietstrainingen gedwarsboomd

Dit weekend was nogal druk: zo'n twee volle werkdagen gewerkt om een probleem te helpen oplossen. Ik heb dus eigenlijk geen weekend gehad.

Zaterdag was het mooi weer, maar door tijdsgebrek 'slechts' 35 km gefietst. De waarden waren goed: bij 32.0 km/uur een gemiddelde hartslag van exact 140, veel beter kan ik het niet krijgen. En ik kon dit ook zo'n 20 km trappen zonder echte problemen. Een lekker tochtje. Maar jammer genoeg wat kort.

Zondagochtend waren de benen volkomen bagger, waarschijnlijk omdat de fietstocht zaterdagavond om 22.00 plaatsvond. Nouja, maakt niet uit.

Zondagavond gepland om te fietsen, maar regende helaas.

Dus.

POV

ps. ben verder wat uitgeblust, normaliter heb ik allerlei briljante gedachten en interessante theorieen over hoe het leven in elkaar zit en hoe de wereld draait, maar nu... nu wil ik alleen maar vakantie. Ik vraag me af of dit uitgebluste gevoel op een of andere manier een mentale kwestie is, ik zie het bij velen die binnenkort met vakantie gaan. Net alsof de mentale energie wordt opgespaard tot 'na de vakantie, want dan moeten we er weer tegenaan'. Een soort zelfopgelegde of onbewust zelf geregelde rustpauze dus. Waarmee je uiteraard mooi in evenwicht blijft. Het uitgeblust zijn hoort er bij. De briljante gedachten staan als het ware vlak om de hoek, klaar om weer te worden gebruikt, 'maar nu even niet'. Het is ook een goede zaak om af en toe deze ideeen en gedachten en theorieen even rust te geven, te laten rijpen in het onbewuste. Niet te bewust proberen van alles te formuleren, maar gewoon op hun natuurlijk beloop te laten. Op een bepaald moment banen ze zich vanzelf weer een weg naar voren. 
Zo heb ik nu een soort ProRun schrijfpauze: geen zin om artikelen te schrijven die te oppervlakkig zijn, geen energie nog om het diepe doorwrochte artikel te schrijven. 

Maar ik voel dat er van alles om de hoek staat. Het zal gaan blijken. Maar nu nog niet. 


09 juli 2015

Fietsen prima, lopen bagger

Eigenlijk gaat dus alles naar wens...

Hardlopen

Na mijn goede HIIT van 2 weken geleden (13x300 in 58 sec), liep ik vorige week nog een 8x200 in 35.5, en daarmee is al het goede dan ook meteen gezegd. Want de overige trainingen gaan harkend, langzaam, stijf, moeilijk, traag.
Het 1000je testloopje van gisteren heb ik niet gedaan. Heb gehaast naar 4.20 en 4.00 (wat overigens heel gemakkelijk ging), en nog een 600je in 2.07 waarna ik geen zin meer had.

Bij hardlopen lijkt het bij mij als volgt te gaan: zodra ik 70+ km/week loop met enkele langere vlotte duurlopen, ben ik meteen weer 'in vorm'. Deze wetenschap ga ik gebruiken vanaf half augustus: door dan even wat meer te lopen zou ik opeens in de Run van Winschoten een goede 10 kunnen lopen (net zoals vorig jaar).

Wielrennen

Nadat in de afgelopen 2 weken zo'n 8 fietstrainingen, waarvan een paar met grote stukken 31-32+ km/uur, lijk ik in fietsvorm te komen. Want vandaag een HIITje op hometrainer gedaan. De klassieker: 3x10x0.30/0.15. Ik stak hem iets minder agressief in, ik wilde mezelf niet helemaal opbranden, maar ging toch goed. Gemiddeld 171 kcal per 10 minuten met gemiddelde HF van 153 (mijn PR is 174 met HF158). Waarschijnlijk heb ik dus genoeg macht om dat PR te breken, maar belangrijker was dat het gewoon goed ging.

Als komend weekend nog een "bevestiging van de vorm" met een 40km tijdritje in 33 km/uur, dan zou dat heel erg fijn zijn. Dan hoef ik slechts nog een weekje rustig aan te doen en dan de Alpe'd Huez op.
EVENTUEEL de dinsdag nog eenzelfde HIIT, om te wennen aan het melkzuur dat ongetwijfeld zal ontstaan als ik HARD de Alpe d'huez op rijd.

Rust

Want ben aan vakantie toe.
Al dat werken, zorgen, stukjes schrijven, schema's verzinnen, 'alert zijn', ergens word ik er toch wel wat moe van.
Van leven word je moe. Kon ik maar een keer gewoon twee weken niets doen. Uitslapen, koffie zetten, nietsdoen, in de zon zitten, beetje wandelen, wat lezen, lang slapen, ....

Hartslag

Ohja die hartslag: deze is de laatste weken, misschien als gevolg van fietsen, lager en lager aan het worden: ik mat gisteren al 35, in diepe rust. En hartslag bij wat 1000'jes op 15 km/uur loopband, is lager dan in de winter (140 om 144), terwijl ik in de winter toch 'beter in vorm was'??? Of ben ik nu misschien goed in vorm?

Ohja: ook even vetpercentage/gewicht gemeten. Normaliter 69.5 / 10%, nu 70.5 / 9.4% ofwel: ik heb er anderhalf kilo spier bij. Fijn.

Ach ja

Achja.



POV

04 juli 2015

Fietstraining ontwikkelt zich verder


De donderdag: ochtend 35k fietsen.
De vrijdag: eind van de middag: lange tempo's: 4x5k over een lang stuk weg tussen Peize en Hoogkerk.
Er stond wat wind, waardoor ik windtegen zo'n 29 km/uur trapte, en windmee iets harder dan 36 km/uur.




Ik had de hartslagmeter om dus kon mooi statistisch een bewerking maken.

Na wat statistisch gegoochel kwam ik uit op:
  • Eerste twee tempo's: gemiddeld 33.2 km/uur met hartslag 144
  • Tweede twee tempo's: gemiddeld 32.2 km/u, met hartslag 145  (ik was wat moe van 1e serie)
Maar is wel veelbelovend. Ik moet een 60km met hartslag 148 kunnen fietsen, en als het zonder wind zou zijn zou ik dat denk ik dicht tegen de 33 km/uur kunnen rijden. Zou een fabuleus PR zijn. Moet dan wel ergens in de avond, weinig wind, bandjes keihard oppompen, recht stuk weg zonder bochten. Even zoeken.

POV

ps zaterdag ochtend 40k rustig (29 km/u) hartslag 122 gemiddeld. Iets zere knie. Rustig aan even.
Zondagochtend 12k rustig hardlopen (training geven), daarna nog 20k fietsen (31 km/uur), dit ging iets te hard.... maandag hometrainer 40 minuten en 4x1000 T15 loopband. Even een vrij rustige training in plaats van de geplande harde 40 km, omdat ik wat moe en leeg was.


01 juli 2015

200jes

Eerst de training:

Gisteren op de baan, ik wilde iets korts doen. Maar, met inlopen leek ik totaal energieloos. Zelfs een rustig duurloopje leek me moeilijk.

Enfin, er stonden op het korte programma 2x4x200 meters. Dit leek me onoverkomelijk moeilijk, maar na een heel erg uitgebreide warming up begon er zowaar toch wat leven in de benen te komen. Eerst een stuk of vier loopjes (50m) vanuit oefening. Daarna nogmaals 4x100 meter steigerung (tot 95%, de laatste tot 100%). En ja... na de tweede harde steigerung leek er eindelijk iets van 'macht' in de benen te komen.

Uiteindelijk gedaan: 35.8, 35.7, 35.0, 34.8, en tweede serie 37.1, 34.7, 35.7, 35.5. Pauzes 1.30

De grafiek:


Maar al met al was het toch wel wat krachteloos. Ik moet toch zonder meer gemakkelijk 32.0 kunnen lopen als benen echt goed op spanning zijn. 

"Dan maar fietsen"

Het vreemde (of misschien niet zo vreemde) is dat ik op de fiets gemakkelijk hogere intensiteiten lijk te kunnen halen. Het lijkt alsof fietsen qua beweging simpel genoeg is en daarom gemakkelijk. Hardlopen is technisch moeilijker en zodra ik minder duurtraining doe, lijkt het technisch niet altijd gemakkelijk te gaan. 


POV