Gisteren op de baan, ik wilde iets korts doen. Maar, met inlopen leek ik totaal energieloos. Zelfs een rustig duurloopje leek me moeilijk.
Enfin, er stonden op het korte programma 2x4x200 meters. Dit leek me onoverkomelijk moeilijk, maar na een heel erg uitgebreide warming up begon er zowaar toch wat leven in de benen te komen. Eerst een stuk of vier loopjes (50m) vanuit oefening. Daarna nogmaals 4x100 meter steigerung (tot 95%, de laatste tot 100%). En ja... na de tweede harde steigerung leek er eindelijk iets van 'macht' in de benen te komen.
Uiteindelijk gedaan: 35.8, 35.7, 35.0, 34.8, en tweede serie 37.1, 34.7, 35.7, 35.5. Pauzes 1.30
De grafiek:
Maar al met al was het toch wel wat krachteloos. Ik moet toch zonder meer gemakkelijk 32.0 kunnen lopen als benen echt goed op spanning zijn.
"Dan maar fietsen"
Het vreemde (of misschien niet zo vreemde) is dat ik op de fiets gemakkelijk hogere intensiteiten lijk te kunnen halen. Het lijkt alsof fietsen qua beweging simpel genoeg is en daarom gemakkelijk. Hardlopen is technisch moeilijker en zodra ik minder duurtraining doe, lijkt het technisch niet altijd gemakkelijk te gaan.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten