Ja, het gaat best goed eigenlijk, de laatste tijd.
Sinds de kleine blessure over is heb ik o.a. het rondje Mensinghebos 3900 meter, gelopen in tempo's van 1 minuut hard / 1 minuut stilstaan, eerst netto 14.13, toen 13.55.
Ook allerlei andere trainingen met tempo's rond 15 km/uur, wat vlotte langere minutenlopen en blokken 4-3-2 kilometer, heel prima.
Vandaag wilde ik iets als 4000+2000 doen als lang tempo voorbereiding op de zaterdagse Appingedam 10 kilometer. Maar het liep anders!
Inlopen... meh. Zware benen die niet op te tillen waren. Waarom!!! Hoe kan ik zulke slechte benen hebben... enfin, verder niet te zwaar aan tillen en beginnen met het 4000je. Nouja 4000je... ik moest na 500 meter stoppen wegens overweldigend zware benen en geen tempo, geen spanning. Terwijl ik net 13 kilometer per uur liep waar 15 de planning was.
Totale bagger dus.
Ik keerde teleurgesteld terug richting huis... waarom is hardlopen toch zo moeilijk, zucht....
Maar toen,
toen,
toen kreeg ik een idee. Wat als ik nu dat Rondje Mensinghe ga lopen in intervallen van 1 minuut. Ahnee weg dat idee dat kan toch niet! Maar... maar als ik gewoon ga beginnen. Ik kan altijd stoppen na 1 interval als de benen nog steeds bagger zijn, of doorgaan naarmate het goed gaat. Ok
OK!
En alsof de hele zwarebenengeschiedenis niet bestond, ramde ik opeens het rondje, in een keurig gemiddelde van 17.2 kilometer per uur, in 14 intervalletjes van telkens een kleine minuut met minuut stilstaan pauze.
PR 13.35! En aardig op weg naar alltimePR van 12.39
Alles over mijn eigen hardloopbeleving, trainingsprestaties, trainingsmethoden
26 juni 2018
11 juni 2018
Laptop blessure over
Hehe, eindelijk...
Drie weken na start blessure, en anderhalve week nadat ik ontdekte dat mijn blessure van de laptop komt (laptop op bovenbeen geeft blessure) was mijn blessure over.
De blessure was een soort rare pijn (pees? zenuw?) in rechterbovenbeen. Een soort steek. Uiteindelijk leek het een zenuwirritatie door de warmte van de laptop te zijn.
Enfin, na laptop een tijdje niet op been te hebben gezet trok het weg. Zo'n 6 dagen na diagnose kon ik weer vrijwel pijnvrij wandelen. Hardlopen ging toen nog moeizaam, hoewel ik wel een korte harde test training had gedaan die me weer dagen terugwierp. Na ruim een week gingen de eerste langzame pasjes weer pijnloos.
Eerste volledige training
En ja! Vorige week dinsdag, het Rondje Mensinghebos. 14x1minuut hard, 1 minuut pauze (stilstaan).
het 3900 meter rondje in 14.13 minuut gelopen! De tempo's op 16.4 km/uur!
Eindelijk weer eens prettig getraind.
De tijd: 14.13 Het kon vast wel sneller... vroeger, zo'n 4 jaar geleden, liep ik een paar keer iets van 12.44 (ofwel 18.5 km/uur). Zou dat nog ooit haalbaar zijn, denk ik dan...
Morgen probeer ik het denk ik weer, ik ga dan voor een tijd van 13.50 ofwel 17 km/uur.
Sneller is ook wel mogelijk, want ik ben sinds een jaar weer bezig met krachttraining. Inmiddels kan ik (vorige week) 10x180 kg en 20x160 kg legpress dus benen worden weer wat sterker.
Het is natuurlijk belachelijk om op 55 jarige leeftijd nog aan 'sneller' te denken.
Of... of....
NEEEE!!!!
Natuurlijk niet. Het is niet belachelijk, het is stimulerend en grensverleggend. Pas door grenzen te verkennen leer je jezelf en je belastbaarheid kennen. Pas door voluit te gaan leer je dat het nog mogelijk is om voluit te gaan en leer je te voelen wanneer je in de toestand bent om voluit te kunnen gaan.
Doen is kunnen, en zodra je dat vergeet kan je op den duur alleen nog maar de dingen die je altijd al kon, de gewoonten, het op de bank zitten en bier drinken, altijd dezelfde sjablonen, dezelfde opmerkingen, dezelfde manier van leven, hetzelfde gedrag dat voor "succes" zorgt. Bang om over grenzen te gaan, om buiten het patroon te vallen.
Welnee! Gewoon blijven gaan, blijven vernieuwen. Vernieuwen is leven.
POV
Drie weken na start blessure, en anderhalve week nadat ik ontdekte dat mijn blessure van de laptop komt (laptop op bovenbeen geeft blessure) was mijn blessure over.
De blessure was een soort rare pijn (pees? zenuw?) in rechterbovenbeen. Een soort steek. Uiteindelijk leek het een zenuwirritatie door de warmte van de laptop te zijn.
Enfin, na laptop een tijdje niet op been te hebben gezet trok het weg. Zo'n 6 dagen na diagnose kon ik weer vrijwel pijnvrij wandelen. Hardlopen ging toen nog moeizaam, hoewel ik wel een korte harde test training had gedaan die me weer dagen terugwierp. Na ruim een week gingen de eerste langzame pasjes weer pijnloos.
Eerste volledige training
En ja! Vorige week dinsdag, het Rondje Mensinghebos. 14x1minuut hard, 1 minuut pauze (stilstaan).
het 3900 meter rondje in 14.13 minuut gelopen! De tempo's op 16.4 km/uur!
Eindelijk weer eens prettig getraind.
De tijd: 14.13 Het kon vast wel sneller... vroeger, zo'n 4 jaar geleden, liep ik een paar keer iets van 12.44 (ofwel 18.5 km/uur). Zou dat nog ooit haalbaar zijn, denk ik dan...
Morgen probeer ik het denk ik weer, ik ga dan voor een tijd van 13.50 ofwel 17 km/uur.
Sneller is ook wel mogelijk, want ik ben sinds een jaar weer bezig met krachttraining. Inmiddels kan ik (vorige week) 10x180 kg en 20x160 kg legpress dus benen worden weer wat sterker.
Het is natuurlijk belachelijk om op 55 jarige leeftijd nog aan 'sneller' te denken.
Of... of....
NEEEE!!!!
Natuurlijk niet. Het is niet belachelijk, het is stimulerend en grensverleggend. Pas door grenzen te verkennen leer je jezelf en je belastbaarheid kennen. Pas door voluit te gaan leer je dat het nog mogelijk is om voluit te gaan en leer je te voelen wanneer je in de toestand bent om voluit te kunnen gaan.
Doen is kunnen, en zodra je dat vergeet kan je op den duur alleen nog maar de dingen die je altijd al kon, de gewoonten, het op de bank zitten en bier drinken, altijd dezelfde sjablonen, dezelfde opmerkingen, dezelfde manier van leven, hetzelfde gedrag dat voor "succes" zorgt. Bang om over grenzen te gaan, om buiten het patroon te vallen.
Welnee! Gewoon blijven gaan, blijven vernieuwen. Vernieuwen is leven.
POV
Abonneren op:
Posts (Atom)