Zondag vertrokken,
in 12 uur naar een camping vlak bij de Alpe d'Huez gereden.
Te lange rit, dus hoofdpijn.
Maar die hoofdpijn ging snel weg.
Want: ik ben 2.5 dagen helemaal alleen. En dat is soms wel prettig. Want: wie kent het niet, de sociale druk van gezelschap, ja ook partners, mensen. bij elke vakantiedag, en elke beslissing op die dag, moet er "onderhandeld" worden, er is altijd de vraag: wie wil wat, wie krijgt zijn zin, wie mag hoe lang iets doen. En zelfs al verloopt alles in volle harmonie, dan is er soms een gevoel "ik wil het toch net even anders".
Welnu: deze twee dagen mag ik het helemaal zelf weten. Niet dat het trouwens heel anders zou worden hoor, maar toch. Er is vrijheid in denken en handelen nu de achtergrond en ruis van gezelschap wegvalt. Je bent dan wel opeens helemaal alleen met al je problemen en dingetjes, maar dat is nu ook juist precies de bedoeling. Al deze dingen worden in een ander licht beschenen... en dit leidt weer tot allerlei inzichten. Want verandering van perspectief geeft nieuw inzicht. Ik meld het wel als ik iets belangwekkends ontdek.
Een dingetje alvast: wat is belangrijker: aanwezigheid of actie? Deze vraag popte op; waarom, oh waarom, moeten we toch altijd allerlei dingen 'doen'. Waarom niet gewoon 'aanwezig zijn'. Wat is er mis met nietsdoen, met slechts in verwondering om je heen kijken in de wereld. Actie is denken, plannen, redenen. Maar alle betekenis bevindt zich tussen de actie. Waar geen actie is is betekenis. De stilten, de haperingen, de aarzeling, de twijfel. Daar zit het, daar is de betekenis. Actie is saai, gepland. Aanwezigheid is waarnemen.
Er komen trouwens toch onvermijdelijk 'nieuwe mensen' in beeld, vakantiegangers etc etc, mede fietsers, bergop Alpe d'Huez.
Alpe d'Huez
Na dit bruggetje: de beklimming van de Alpe.
Dit viel erg tegen. Berekende ik qua wattage dat ik theoretisch 1.03 zou moeten kunnen halen, in de praktijk komt daar niets van terecht. Want klimmen is volkomen anders dan 'wattage trappen'. Het heeft iets met timing, push, ritme, te maken. Als het niet klopt is het een worsteling. En het was een worsteling. Met wel 10 korte stops vanwege de extreme hitte, kwam ik in 1.16 boven. Het zou nog wel even wat harder kunnen, maar ik zie me toch niet echt onder de 1.10 finishen.
En daarmee is er een parallel met 'loopband versus buiten hardlopen'. Dit voorjaar kon ik heel hard op de loopband, maar buiten bracht ik er niets van terecht. Dat is wel een dingetje. Later uit te werken.
Col d'Ornon
Die heb ik vandaag op gefietst. Ging heel wat beter, is minder steil. Lekker omhoog getrapt in een uurtje ofzo.
Regen
In de middag begon het te regenen, en het regent nog steeds. Daarom, uit verveling, ook dit verslag
Later meer
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten