Ik las mijn vorige blog en iets zat me niet helemaal lekker. Dat van dat 'zelfopgelegde rustpauze'. En de briljante gedachten die om de hoek staan. Ik vroeg me af waarom ik me dan iets zou opleggen, waarom die briljante gedachte niet pakken? Voor je het weet zijn ze weg. Het leven is te kort.
Okee... je kan moe zijn. Maar wat is moeheid, vroeg ik me af. Moeheid is zo enorm mentaal. Elke marathonloper weet dit maar al te goed. En als er iets acuuts gebeurt ben je opeens helemaal niet meer moe. Okee het MAG wel, moe zijn, maar er is ook zoiets als 'jezelf tegenhouden'. De zelfopgelegde rustpauze kwam mij opeens voor als een soort basisreactie 'niet doen dan gebeurt er niets en dan blijf je veilig'. Best okee hoor, maar zoals al gezegd. Het leven is te kort.
Daarom vandaag de ProRun artikelenreeks voortgezet en zojuist een nieuwe afgerond. Linkje: "Zweeffase en blessurerisico: is er een relatie"?
Bijkomende reden om af te ronden: MIJN ARTIKEL OVER MARATHON LOOPTECHNIEK IS MEEST GELEZEN ARTIKEL OP PRORUN! Jeej!!! Dan moet er een vervolgartikel komen.
Overige gebeurtenissen:
Pluto
Vandaag is de horizon explorer voorbij Pluto gevlogen. Vind ik erg interessant. Zou er leven zijn? Dat de foto's opeens uitwijzen dat er huizen staan, kleine mannetjes?
Training richting Alpe d'Huez
Vandaag 40k in 1.18 gefietst. Ik wilde wat harder maar de benen werkten niet zo goed meer. Hartslag 135 wat okee is. Het plan is om donderdag nog lekker in de warmte een vrij lange training te doen en dan volgende week maandag of dinsdag de Alpe op te fietsen.
Op de woensdag alvast 13k hardgelopen. Hierbij toch weer last teen. Na de vakantie naar podoloog, zo kan het niet langer. Ik kan wel trainen, maar dat wat ik het liefst doe: lange harde duurlopen in opbouw naar marathons, dat is te riskant nu. Grote teengewricht geirriteerd.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten