Vandaag, was pas om kwart voor 9 thuis, 7 uur in de auto en 6 uur werken...
Maar natuurlijk toch getraind want morgen en zaterdag weinig tijd: 70 minuten hometrainer sportschool.
Ging goed en lekker...200 watt trappen met lage hartslag en nog een max testje. We gaan gewoon door, ik probeer komende dagen resp. 12 - 16 - 32 - 15 - 20 (ofzo) te lopen. Gewoon op de kilometers blijven zitten, dat werkte dit voorjaar ook goed. Ook: in de flow blijven, om zo gewoon door te flowen tot aan de marathondag.
POV
ps... ik vermoed natuurlijk ook dat ik qua mijn training de spijker op de kop sla of precies alles goed doe. Zo voelt het in elk geval. Of het 'echt allemaal goed is' weet natuurlijk niemand echt zeker.
Daarom train ik 'op gevoel'. Morgen is misschien vanuit de trainingsleer gezien, de beste training een 12x1000 op marathontempo, maar gevoelsmatig is een 12 km duurloopje beter. Het voelt alsof er nog iets als 'rust in het systeem' nodig is, alsof een 12x1000 te onrustig is of te veel concentratie vraagt, teveel inspanning is. Een duurloopje brengt een soort rust, een meditatieve stemming waarin je kan wegdromen en uitrusten... eigenlijk 'wacht' ik in deze weken telkens op de goede benen, en zodra dat weer optreedt, een mooie lange of snelle training doen.
Hmm.... bovenstaande omschrijving treft de essentie nog niet. Nog eens proberen: ik werk op een of andere manier aan een kunstwerk, en in de laatste fase, deze nog twee weken, moet de ideale vorm naar boven komen. Die kan je niet naar boven trekken met harde trainingen, je moet er op wachten en als het er is, dan wat aanscherpen en dan weer loslaten. En als het er niet is, nou ja, dan... is het er niet. Je kan niet op resultaat sturen, je hebt geen 'recht op goede vorm'. Je kan wel alle voorwaarden scheppen en dat heb ik gedaan. Eigenlijk de mooiste fase van de training: je voelt je al heel goed en probeert op onduidelijke intuitieve manier dat nog wat meer naar boven te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten