De training
Gaat opzich goed.
Mijn Garmin zegt dat mijn VO2max zakt, nu nog slechts 55. Kan zijn dat dat een reactie is op de vele training.
Sinds woensdag 2 weken geleden heb ik in 16 dagen ongeveer 210 km equivalent getraind (ca 160 lopen en ca 120 km fietsen). Benen voelen best okee...
Vanaf morgen tot volgende week zondag wil ik zo'n 140 km lopen, alles vrij rustig. Laten we zeggen: 25+20+10+14+16+10+0+25+20. Dan daarna wat rusten en dan de 10km van Vries.
Het zou zomaar kunnen dat ik daar weer 'goede benen' heb. Ik zie mezelf wel 41.xx lopen, daaronder wordt moeilijk tenzij "de magie" toeslaat.
De magie
Ik heb me er een hele tijd niet echt mee bezig gehouden: met de volmaakte perfectie die achter het leven ligt (weet niet exact hoe ik het moet zeggen).
Alles lijkt 'gewoon' als je er niet bij stilstaat. Maar het is uiteraard al een wonder dat je elke ochten redelijk gezond weer opstaat. Alles doet het nog. Cellen zijn vernieuwd... de perfectie in de natuur doet continu zijn werk.
Volgens mij strekt zich dat uit over "alles", alles wat je doet is ook doortrokken van perfectie. Tenzij.... tenzij je daar niet op vertrouwt. Voorbeeld: blessure. Als je een blessure krijgt is de natuurlijke neiging om even rustig aan te doen. Maar dat doen we natuurlijk niet. We weten het beter dan de natuur. Of neem doelen. Als je een goed doel kiest dat in het verlengde ligt van de natuurlijke lijn der dingen dan gaat alles vanzelf. Maar als het haaks staat op... tja dan...
anyway, over die 10k: de magie bestaat erin dat allerlei lichaamsprocessen en ook iets als zin om te lopen samenvallen, en dat ik daar niets bewusts aan moet/kan doen. Wel trainingsschema, maar hoe het op dat moment zelf gaat niet.
Okee nog een poging.
Er is natuurkracht die zich volledig onttrekt aan het denkende brein. Ik kan dus niets doen om die kracht bewust in te zetten, ik kan slechts me ervan bewust zijn dat "ik niet alles zelf hoef te doen", iets helpt mij (en iedereen).
Dat kleine feitje weten scheelt alles
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten