Even lekker bijkletsen. Over training ook... ik probeerde hem natuurlijk, onbewust, het geheim te ontfutselen hoe hij het klaarspeelt om op 60+ leeftijd nog een ca 3 uur marathon niveau te hebben. Daar kwam al iets naar voren, het heeft te maken met geloof in eigen kunnen, weigeren om toe te geven aan argumenten als ouderdom etc, diverse problemen (zoals ik met mijn enkel heb) gewoon head-on aan te pakken en op te lossen.
Maar, op weg naar huis, ging mijn denken verder (voorzover dat overigens mogelijk is met ruim een liter bier a 7% in de mik). Het geloof in eigen kunnen.... relatie met het geloof in trainer.... relatie met het geloof in suggestie.
Ik google'de het woord 'Placebo' en verwachtte iets over blauwe pillen ofzo. Maar werd omvergeblazen door de volgende documentaire.
Hierin onder andere:
- Nep knie operaties werken even goed als echte knie operaties
- Nep pillen genezen depressieve patiënten
- Een hypnose-achtige suggestie geneest een vrijwel ongeneesbare ziekte
Na de documentaire snap ik opeens eksakt waarom tochten naar Lourdes 'werken': door het geloof in resultaat, overgave aan genezende krachten die we gewoon nog lang niet snappen.
Ronduit chocquerend is het verhaal, na ca 25 minuten, van een kankerpatiënt die, net zoals zovele kankerpatiënten, ervan overtuigd was dat hij nog maar 3 maanden te leven had. Hij dacht dat hij 3 maanden te leven had, zijn artsen vertelden het hem, zijn hele gezin was er van overtuigd. En hij overleed ook na 3 maanden.
MAAR: bij autopsie bleek hij vrijwel geen kankercellen te hebben, zijn slokdarmkanker bleek helemaal niet te zijn teruggekeerd en bleek vrijwel weg te zijn. De vraag is dan: waarom is hij overleden? Was de levenskracht verdwenen doordat hij zichzelf opgegeven had, is hij via een self-fulfilling prophecy overleden? Het lijkt erop. Een 'omgekeerd placebo effect' ofwel 'nocebo-effect' volgens de documentaire.
Trainingstechnisch is er natuurlijk de vraag: kan IK het placebo effect ook toepassen op mijn lopers?
Een schema geven waar ze in geloven?
Misschien kan dat.
Misschien is het belangrijk om als trainer ZELF ergens in te geloven, omdat je het dan bij wijze van placebo heel effectief kan overbrengen.
Er is ook het verschijnsel 'overtraining'. Ik weet uit eigen ervaring dat het mogelijk is om een belachelijk grote hoeveelheid trainingsarbeid te verzetten en niet overtraind te raken. Denk aan hoeveelheden en intensiteiten waarvan je zeker weet overtraind te raken, en TOCH gebeurt er niets ergs.
Ik weet ook uit trainerservaring dat er lopers zijn die een gemiddelde (niet overbelastende) trainingslast krijgen en dan om onduidelijke reden melden dat ze 'moe zijn' en slecht lopen en na weken rustig trainen pas weer redelijk lopen.
Okee... ik GELOOF in hard trainen, in veel trainen, en in daarbij gezond kunnen blijven. Het lichaam is gebouwd om veel belasting aan te kunnen. Ik geloof erin dat je vaak 'nep moe' bent en dat, als je toch weer gaat trainen, helemaal niet moe blijkt te zijn. Ik geloof in de grote kracht van de natuur in herstel in alle opzichten. Ik geloof in de mogelijkheid tot op hoge leeftijd heel fit en krachtig te kunnen zijn. Ik geloof ook in de mogelijkheid voor fitte lopers om hun grenzen verder te leggen dan ze zelf ooit voor mogelijk hebben gehouden (dit, omdat dit mij ook overkomen is). Ik geloof overigens absoluut dat ik nog onder de 3 uur kan lopen, hoewel ik op dit moment een kwartiertje in dat tempo al moeilijk vind.
Ook geloof ik in het verschijnsel dat ik zelf noem 'verre grenzen': als je denkt (zoals veel lopers of in het algemeen veel mensen) dat je dicht bij je grenzen bent of ze al overschreden hebt, dan, door dat ene feit van die gedachte, raak je overtraind of te moe zodra je over die mentale grens gaat. Immers: je verwacht dat je te moe wordt, je bent overtuigd... Maar als je (door ervaring of suggestie) weet dat je feitelijke grenzen enorm ver weg liggen, dan ga je niet moe worden van wat training. Je blijft in je kracht en blijft onverwoestbaar.
Hoe die grenzen verleggen: hier komt 'harde training' om de hoek kijken. Vooral training van het type 'overdreven en keihard'. Trainingkampen, zware moeilijke sessies. Bizarre trainingen. Na zo'n periode zijn grenzen verlegd, mentaal ben je 'anders' en je zal goed lopen.
Om hier nog even op door te gaan: het 14k-schema. Zou het kunnen dat er eigenschappen aan een schema zitten die het laten werken?
- De trainingen moeten enigszins in de richting zijn (volgens het principe: je loopt goed of je loopt slecht, training heeft er weinig mee te maken);
- Het verhaal om de training moet geloofwaardig zijn;
- Er moeten succesverhalen zijn;
- Het schema moet geld kosten.
enfin...
POV
