Afgelopen zaterdag, of misschien al eerder, merkte ik dat mijn benen anders, beter, voelen
De zaterdag: een 25km vlot fietsritje (32.5 km/u, niet al te gek, hartslag 132 ofzo), daarna 5 kilometer vlot in 20.55.
Die 5k vlot was raar: ik dacht wel vrij vlot te lopen maar opeens zag ik kilometertijden van 4.05 en 4.08 staan... dit kwam niet overeen met mijn gevoel (ik dacht 4.20-4.25 te harken).
En ook de zondag. De ochtendtraining verliep qua benen al vreemd: ik kon erg gemakkelijk snelheid maken maar hield me maar even rustig. Van binnen was ik blij: "Het Gevoel" lijkt terug van weggeweest. In de avond trapte ik nog even 20 kilometer op 32.0 km/uur, met een lage hartslag van ca 126 gemiddeld. En weer: "Het Gevoel".
Het Gevoel
Dit moet ik denk ik even omschrijven.
Er is een connectie tussen hoofd en benen. Als de connectie goed is heb je een natuurlijk gevoel voor welke training op dat moment goed is, voor hoeveel belasting je benen aankunnen. Als de connectie er niet is loop je continu te zoeken, naar betere trainingsmethoden, naar "wanneer voelen mijn benen nu eindelijk eens normaal". Je vraagt je telkens af "waarom werkt de training niet zoals vroeger", "waarom levert die HIIT training niet gewoon power en resultaat".
De vraag is dan: wat zorgt voor opbouw van die connectie, wat zorgt voor verstoring van die connectie.
Mijn idee hierover:
Opbouw
Veel rustige duurtraining: zo rustig dat je zonder te verzuren goed kan coordineren, zo snel dat het geen sjokken wordt. Veel training. Goed slapen. Ontspannen zijn, soepel zijn. Relaxed.
Verstoring
Te zware training en in het bijzonder training in niet-herstelde toestand. Ook: onregelmatig trainen waardoor er geen ritme en gevoel wordt opgebouwd; het te druk hebben, te weinig aandacht voor rust, voeding en dergelijke.
Achterliggende gedachten
Er zit een bijzonder grote technische component in hardlopen en fietsen, veel groter dan we willen toegeven of geloven. Er wordt altijd maar gefocust op hartgrootte, kracht, hartminuutvolume, aerobe en anaerobe drempels, verzuringsvermogen, afzetkracht, paslengte, voorspanning etc etc etc etc etc.
Maar we vergeten dat bijvoorbeeld een afzet bestaat uit een exacte coordinatie van allerlei grote en kleine spiertjes. Die afzet is vrijwel niet "bewust erin te rammen", die moet "uit zichzelf ontstaan". Ik weet niet of je 10vinger blind kan typen? Dat is ongeveer hetzelfde. Je vingers en armspiertjes voeren perfect allerlei enorm ingewikkelde bewegingen uit zonder dat je bewust deze of deze spier hoeft aan te spannen. Sterker nog: je kijkt naar het papier en hoort de woorden en zomaar uit het niets verschijnen de letters.
Die heel fijne coordinatie vereist een soort onbewuste nietgeforceerde oefening. Natuurlijk moet je soms ook 'hard trainen'. Hoge intensiteit. Maar het zou dan fijn zijn als ook die hoge intensiteit op goede coordinatie verloopt. Iedereen kent wel het gevoel van zware benen, twee dagen na een vorige snelheidstraining. Opdracht is 10x400. Je benen blokkeren eigenlijk maar je moet door. Je verzuurt en coordinatie loopt niet goed: uitstekend voorbeeld van verstorende training.
Je kent ook dat andere gevoel wel: een supergoed verlopen 8x1000, heel fijn gecoordineerd verlopen. De volgende dag doe je een duurloopje en eigenlijk zonder dat je het merkt loop je lekker vlot en het lijkt alsof de duizendjes alles naar een hoger plan hebben getild: uitstekend voorbeeld van een training die de goede koppeling tussen benen en hersenen versterkt.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten