Links en rechts in de kuiten trekt het een beetje. Ik ga vanmiddag iets langer inlopen zonder versnellingen, even weer soepel worden.
Omdat we met een 10+ groep gaan en ik de trainer ben, heb ik me daarop voorbereid, enerzijds door mijn eigen lopen niet belangrijk te vinden (ik zie het morgen wel), en door wat zen te 'doen'. Hierdoor verandert mijn (wie?) bewustzijnstoestand zodat ik nergens meer op gefocust ben (eigen wedstrijd is helemaal verdwenen als mentaal doel, ik probeer wat dat betreft alleen maar 'totaal soepel' te zijn zodat de eventuele 'goede vorm' zich op dat moment kan tonen, zonder dat ik er een soort teveel 'willen' in leg. Klinkt misschien vaag maar de goede verstaander...).
En ik zodoende door gebrek aan een bepaalde focus, alert kan reageren op de dingen. De grap is nu ook dat ik geen flauw idee heb wat ik aan bemoedigende etc woorden zal gaan zeggen, dat zal allemaal vanuit zichzelf ontstaan (ik vertrouw erop dat uit het Eeuwige Onbekende wat altijd aanwezig is, de dingen voortkomen). De enige praktische dingen die ik wel alvast weet zijn 'vanmiddag evt loslopen' 'niet te lang wandelen' 'morgen op tijd opstaan en zorgen dat er genoeg gegeten wordt'.
Ik wil hier al bijna 'vaag he!' typen maar daarmee zou ik bovenstaand ontkrachten. Dus.
POV
2 opmerkingen:
Tjemig, vaag zeg ... ;-)
Succes* morgen!
Loopgek
*dit woord mag vervangen worden door elk willekeurige en spontaan bedachte aanmoediging
1.22 ik vind het keurig !
Een reactie posten