En ook donderdag 16k, met weinig tot geen tempo, 10 a 13 km/uur. Vermoeide benen.
Ben ook even aan het afkicken van hardhopen. Al die hoge highs zijn gewoon onmogelijk vol te houden. Ben druk met werk en zo en ga de 'lows' weer opzoeken... wel veel trainen natuurlijk, het voelt buitengewoon prettig, maar vooral niet proberen 'vorm vast te houden'. Het is overigens niet zo dat 'ik besluit om de lows weer op te zoeken' of 'ik ga de vorm niet vasthouden'. Want die 'ik' bestaat eigenlijk niet. Die zinnetjes 'ik doe dit' of 'ik doe dat', dat is gewoon een manier van praten (er schijnt een Indiaans volk te zijn dat het woord 'ik' niet eens kent).
Het is nauwkeuriger om te zeggen dat dat high of vorm gewoon om onduidelijke reden naar de achtergrond verdwijnt omdat allerlei andere dingen naar de voorgrond komen. Ervaringen komen en gaan. Er is ook feitelijk niet iets vast te houden, want, hoewel de gebeurtenis mooi (of vervelend soms, maar dat is ook in een bepaald opzicht mooi) is, is eigenlijk alleen op het daadwerkelijke moment 'echt'. Alle minuten en uren daarna is het terugdenken eraan een soort herhaling, en dus niet 'echt', en nog niet eens een slap aftreksel van de echte gebeurtenis. En herhalingen vervelen, en daarom verdwijnen ze. En ze verdwijnen ook omdat ze de huidige ervaring verstoren. Bezig zijn met herhalingen terwijl er nu ook iets gebeurt. Dat kan even leuk zijn, of je kan er nog een lesje uit trekken ofzo, maar op een bepaald moment.... nee. Te oud. Weggooien.
Voorkeur voor een mooi blanco fris 'nu'.
POV
ps vanavond 7.5 km in 35 minuten. Even lekker. Maar ben nog lang niet hersteld. Het ding dat 'vorm' heet heeft zich ergens, onbereikbaar voor mij, verschanst. Het is bang geworden toen het hoorde dat er 1.19.59 van hem verwacht wordt, en zit nu te verzinnen hoe hij dat zal aanpakken. Maar ik weet van niets.
5 opmerkingen:
Mooi beschreven het proces van 'komen en gaan'.
Ha!
Leuk te weten dat mijn verzinsels ook nog wel eens gelezen worden als ze niet alleen maar over anaerobe drempels gaan.
hartslag, km's per week, drempels, min/km, 6 seconden winst, zones.... Lopen lijkt zo op hogere wiskunde, net zoals we het leven vaak willen indelen en classificeren en controleren. Maar bepalen wij het leven of bepaalt het leven ons? Vinden wij de vorm of vindt de vorm ons? (ik raak steeds meer overtuigd van het laatste, maar ook overtuigingen hebben de neiging het tegendeel te willen bewijzen, dus eeuhh...) Ach ja, verzinsels en filosofie. Zal wel door het hardlopen en de endorfines komen, haha.
Ik vind het een interessant en mooi geschreven stukje!
'Nu' is wat telt. Ik merk dat tijdens het terugkomen van een blessure ook. Dat is wat ik nu doe en dat ik wat ik nu leuk vind.
Ja!
Als je terugkomen van een blessure op dezelfde 'nu' manier benadert als in topvorm trainen, dat is goed!
@Erik ja de vorm vindt ons als we niet krampachtig proberen de vorm te vinden. Het is een soort vreemde mix. Geen verzinsels en geen filosofie maar gewoon zo werkt het, ja!
Een reactie posten