dat dacht ik vandaag, om meerdere reden, nadat ik gisteren mijn kinderen heb geprobeerd de moonwalk te leren, liep ik vandaag een 400 meter volgens verwachting, om daarmee te bevestigen dat ik voorlopig definitief een duuratleet ben en geen sprinter. De afscheiding van het snelle werk is daarmee voorlopig een feit.
De laatste meters, vastgelegd met mijn telefoontje / computer / camera
De tijd was 65.90, en ik 'ging helemaal kapot', of eigenlijk niet. Ik ging niet kapot, ik was eigenlijk niet moe, maar ik kon niet harder. Ook het 300je in de Zweedse Estafette ging niet hard, zo'n 47 of 48 seconden. Twee jaar geleden ging dat in 45, maar toen (zo scande ik mijn logboekje even) had ik er ook voor getraind. De les (maar dat wist ik natuurlijk al, hoopte alleen op een soort wonder dat ik zonder sprinttraining toch kon sprinten) is: trainen.
Ik was al helemaal gedesillusioneerd, en dacht dat ik alles verprutst had, maar toen zag ik het papiertje van clubleider L., waarop hij zélf met een 66.12 prijkte. Ach niets aan de hand dacht ik toen, en kocht nog maar eens een biertje.
Al met al: mooi dagje, veel gezien, ook een 60+(?) nederlands record van 56 seconden 400 meter. Verder was ik voor/tijdens/na gewoon goed fit, geen blessures ofzo, dus lekker....
En morgenavond zullen de schema's komen... echt.
POV
2 opmerkingen:
Leuk filmpje. Hoewel. Het lijkt wel of je aan de grond plakt. Niks geen kaats, niks zweeffase. Lijkt wel de pas van een 6-uurs loper. ;-)
Doe je nog wel eens wat plyometrie? Om snelheid te maken moet je weer kaatsen, tikken, lichtvoetig zijn. Het lijkt me of je zwaarder loopt dan normaal?
Mjah je ziet de laatste meters van een 400, alle kaats was eruit, de creatine was op. Het voelde alsof ik mijn benen nauwelijks kon optillen, het filmpje ziet er beter uit dan ik me voelde. Ik zal binnenkort wat beter filmmateriaal neerzetten;-)
Plyo is te belastend gecombineerd met snelle trainingen.
Achja, het probleem van ouder worden en voorzichtig zijn en zo.
Een reactie posten