rustig weer beginnen; terugblik

Vrijdag 7k rustig (12 km/u)

Zaterdag 9.4  16  km rustig, 5.01 per km met hartslag 132. Dit is zo'n 10 slagen hoger dan wanneer ik echt in training ben. De laatste 11 dagen ben ik eigenlijk ook niet echt in training geweest: 6 echte rustdagen, 4 dagen met kort rustig lopen, en 1 halvemarathon dag.

Zondag 15 km met wat intervalletjes, niet hard. Een goed loopgevoel in de benen begon weer terug te komen. Nog niet vergelijkbaar met de supervorm en -benen van enkele weken geleden maar toch. Avond: 9 km rustig.

(weekendje van 47km, lekker)

POV

ps... (...negatief stukje over AH verwijderd... ben vandaag in mildere stemming...)


ps2... terugblik vorig jaar: wat waren de sportieve hoogtepunten, in volgorde:
1) 7heuvelenloop: 57.36, eerste echt maximaal gelopen wedstrijd, sinds Blijham 2012 en sinds jaren. Erg prettig om superbenen te hebben.
2) Ex aequo:
- Rotterdam marathon 2.58.47, na lastige voorbereiding vielen dan toch alle puzzelstukjes in elkaar en was het niet warm geweest dan was er een 2.55-56 uitgerold.
- Amsterdam marathon 2.57.32, mooi omdat ik tijdens de marathon mijzelf overwonnen heb door niet op te geven en door te rammen; en mooi door de zeer fijne trainingsperiode die begon met de wandelvakantie (waar de kiem werd gelegd voor het niet opgeven), en waarin ook een fietsvakantie viel waar de klim Ax 3 domaines ook een sportief hoogtepunt was.
3) De 10 km Appingedam met felisitaatsies van Nijboer.
4) De enkele zeer mooie harde tijdritten 60 kilometer met als beste tijd 1.54.58

Negatief was er eigenlijk niets, dat wil zeggen: als je alle plusjes wegstreept blijven er automatisch wat mindere weekjes en kleine blessures, mini griepjes en dergelijke over. Maar dat zijn de natuurlijke tegenhangers van de goede tijden.

Trainingstechnisch gesproken heb ik de volgende ontdekkingen gedaan:
- ben erachter gekomen hoe weinig snelheid ik eigelijk maar hoef te doen om toch goed voor de dag te komen in wedstrijden. Marathon Rotterdam: 1 snelheidstraining, 1 wedstrijd, in ruim twee maanden. Nijmegen: twee baantrainingen.
- ben erachter gekomen hoe zwaar belastbaar ik ben. Dit ontdekte ik in de wandelvakantie. Mijn grenzen liggen veel verder dan ik dacht, en sinds die vakantie zie ik loopweken van bijvoorbeeld 120 kilometer uitsluitend als plannings- en orthopedisch probleem. Maar absoluut niet als vermoeidheidsvraagstuk.

Deze ontdekkingen gebruik ik dit jaar dan ook door meer kilometers te gaan maken, rustiger, met het zelfvertrouwen dat 'de snelheid' daar niet van gaat lijden (ondanks theoretische geluiden dan 'de reactiviteit dan achteruitgaat').