Een nieuw marathonplan

Er was de redelijk goede voorbereiding,

en toen was er de griep.

Begonnen op 7 maart, geëindigd op de 12e. Vier koortsdagen.

Daarna, op vrijdag, begonnen met 40 minuutjes wat fietsen/lopen.

Toen, van zaterdag t/m woensdag 86 kilometer in totaal (alles in het rustige gebied), ook bedoeld om weer "in touch with my body" te komen: hoe voelt alles, waar gaat het heen?

Vervolgens: er zijn nu een aantal plannen mogelijk:

• Gewoon het schema oppakken, komende zaterdag 35k incl tempo's, en wieweet lukt het allemaal nog;
• Een griep hakt er vaak onverwacht hard in, dus nog even verder aftasten en zodra het mogelijk is het schema vastklinken en volle kracht vooruit;
• Focusen op kilometeromvang.

Ik kies voor optie 3.

Redenen: mijn longen zitten nog vrij vol met van alles en nog wat, moet nog aardig hoesten, en omdat de trainingsprikkel sterk genoeg moet zijn, kan ik geen andere kant op dan de omvang kant. Hoge kilometeromvang resulteert erin dat een redelijk groot percentage spiervezels getraind raakt. En, als over een weekje de longen weer helemaal schoon zijn, kan op het snel opgebouwde kaartenhuis van 'een omvangblok', nog wat intensiteit gezet worden.

Het kan overigens zo zijn dat bovenstaande redenen er met de haren bijgesleept zijn. Ik wil gewoon veel hardlopen, lekker, buiten, bos, zon.... geen redenen nodig eigenlijk

POV


ps: dat van die marathon, ik weet het niet. Want het zit zo: grotendeels is het 'marathonplan' natuurlijk een voornemen uit oude tijden. Het idee is in het najaar geboren, en er is niet echt een reden om door te gaan met dat idee. Vanochtend toen ik wakker werd, was er even een prettig zwevend gevoel, ik voel me weer goed, ik hoef niets, ik moet niets, en toen "ohja ik moet een marathon lopen". En direct daarna: "aha... dit is dus niet iets wat 'moet', het is alleen maar een zinnetje dat ergens in mijn hersens rondzwerft".
Dit gezegd hebbend: jahoor, ik 'ga er nog wel voor', maar het gevoel van 'dit moet per se goed gaan' is er vanaf. Ik ga de training zich laten evolueren waar het heen wil, zoeken van prettigste trainingen, die van de minste stress en 'leukste' training.

Zo kom ik op het onderwerp 'doelgerichtheid'. Vaak zie ik mensen zich dingen voornemen, die en die belangrijke wedstrijd, dit evenement, het 'moet goed gaan'. En zodoende wordt alles in het leven doelgericht, wat weer beklemmend werkt en waardoor het tegendeel wordt bereikt van wat we willen (stress versus ontspanning). Afijn. Moet werken nu, er staan doelen op het programma vandaag, later meer.

ps2: YES! Ik zie dat mijn prorun stukje over marathon looptechniek is opgerukt naar 3e plek allertijden meest gelezen (onder onderwerp 'techniek').

ps3: sommige mensen maakten zich zorgen dat ik al zo snel weer kilometers maak na de griep. Maar: geen zorgen. Want ben pas rustig begonnen te sporten nadat de koorts 1 dag weg was. Direct met hartslagmeter om, om te kijken of hartslag en snelheid in lijn met elkaar waren en pas meer gaan trainen nadat deze verhouding weer precies klopte. Dit betekent dat het pompvermogen van het hart weer 100% is en er geen risico meer is op enge dingen zoals cardiomyopathie. En de 8x5 minuten op 240 watt hometrainer vandaag, donderdag, bewees dat alles okee was. Ik kon zelfs 5 minuten op 250 watt trappen, in het begin, met een hartslag onder 140, ongekend en onverwacht goed.