Maar dan toch, gisteravond: 30 kilometer, in 2.11.12 uur. Op de loopband, dus iets gemakkelijker.
Blokjes van eerst even 12, vervolgens wisselend tussen 13.2 en 15.2 km/uur. Mijn standaard loopband staat 'best zwaar', ik denk vergelijkbaar met de weg/buiten. Ook was het vandaag warm, binnen. Zo'n 23 graden denk ik. In het midden van de sessie wisselde ik even van loopband en daar waren hartslagen bij snelheden een stuk lager, maar ik besloot mezelf niet voor de gek te houden en weer terug te keren naar de originele loopband.
In totaal 10.5 km op gemiddeld 14.8 bij hartslag ca 146, en 19.5 op gemiddeld 13.3, bij hartslag ca 133. Best okee.
Het ging op zich wel goed, qua benen. Maar mentaal was het een struggle.
Want: een klein stemmetje zei de hele tijd: stop nou joh, wat is dit voor flauwekul. Misschien beter dit weekend lang. Pak je rust. Je raakt overtraind. Dit is geen doen zo, wat een ellende.
Maar: een nog kleiner stemmetje zei: "luister niet naar dat kleine stemmetje, het stemmetje probeert je te trollen, het is de bedoeling van trainingen als deze, dat je dergelijke stemmetjes negeert".
En ik luisterde uiteraard naar dit tweede, hogere, betere, stemmetje.
POV
ps.. 'the day after': hele onderste rij buikspieren is gevoelig. Zijn heel zwaar belast gisteren, uiteraard. Ook voel ik al mijn beenspieren. Dus goed zware belasting geweest. Vanavond maar eens kijken of ik er nog 18 km ofzo op kan lopen.... en dat lukte goed, 18.5k. Ook wat rustige tempo's, het lijkt alsof de benen heel goed en snel hersteld zijn van gisteren. Wel overal pijntjes uiteraard maar de spieren zelf, voelen fris.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten