Gewoon wat random interessante dingetjes

Ha,

Hieronder een vrij willekeurige lijst van interessante trainingsdingetjes, welke ik de afgelopen maand heb gelezen / bedacht / uitgewerkt / gezien. Want ondanks dat ik tijdelijk blogde over mijn enkelblessure heb ik uiteraard niet stil gezeten, verre van dat!!!


80-20 

80-20 slaat op de trainingsaanpak waarin je 80% van de kilometers, minuten, afstand, RUSTIG traint, en 20% enigszins snel tot heel hard.

Allereerst een belangrijke video: een presentatie van S. Seiler over dit onderwerp, met vele voorbeelden.

Grofweg staat hierin:

• Een trainingsbenadering met veel uren trainen waarvan 80% rustig, werkt beter dan een benadering met minder uren trainen en een lager percentage rustig.
• Het 'periodiseren' in een jaar, met intensieve en minder intensieve periodes, is leuk en afwisselend, maar is niet per se nodig voor een goede prestatie. "het hele jaar door gewoon veel trainen werkt beter".

Fermat

Dit heeft helemaal niets met lopen te maken, maar wel met het behalen van doelen. Want ergens rond het jaar 1650 had Pierre de Fermat zijn beruchte stelling geformuleerd: 

xⁿ + yⁿ = zⁿ is onoplosbaar voor gehele getallen n, groter dan 2.

Bijvoorbeeld voor n = 2 zijn er oneindig veel oplossingen: x² + y² = z^2, bijvoorbeeld voor 3/4/5 of 5/12/13 etc etc (oneindig veel). Maar voor n = 3 en hoger zijn er GEEN oplossingen. Helaas was het niet te bewijzen. 

Driehondervijftig jaar hebben de beste wiskundigen het geprobeerd maar helaas. Het op het oog zeer simpele probleem bleek ontoegankelijk voor zelfs de beste wiskundigen. Uiteindelijk was er Andrew Wiles die al op 10-jarige leeftijd besloot dit probleem te willen oplossen, wat hem in 1995 op ca 40 jarige leeftijd eindelijk lukte.

In dezelfde categorie stuitte ik ook op wat merkwaardige andere bevindingen, zoals de oneindige reeks: 1+2+3+4+5+6+7+8+9+10+11+.... etc. De 'waarde' van deze reeks verraste me nogal want is -1/12 (min eentwaalfde).

"goed voorbeeld werkt beperkend"

Een mede trainer attendeerde me op een leuk onderzoekje waarbij naar het leren van kogel stoten gekeken werd. Het bleek dat een groep atleten die initieel GEEN ENKELE instructie kregen, uiteindelijk beter werden / verder konden stoten dan een groep atleten die initieel onder de hoede van een uitstekende trainer werden geplaatst. Dit is het verschil tussen traditioneel leren en differentieel leren. Zie ook: Linkje Wim van Gelder.

• traditioneel: elke worp is 'technisch perfect' en 'hetzelfde'
• differentieel: elke worp is anders

Conclusie was: Variëren levert een groter leerresultaat op dan een ‘ideale’ techniek kopiëren /nabootsen herhalen.

De reden dat die eerste groep verder kwam is dus dat ze, onwetend, vrij waren om van alles en nog wat te proberen, en zodoende hun 'pogingen arsenaal', hun bewegingsbeeld, meer vrijuit konden ontwikkelen en zodoende uiteindelijk meer groeipotentieel hadden.

Dit vertalend naar de hardlooptraining betekent dit: het is niet verkeerd om met minimale veiligheidsmaatregelen 'zomaar wat te lopen'. Probeer gewoon vijf dagen achter elkaar tempotraining, doe gewoon alleen maar hele lange duurlopen of alleen maar sprinttraining. Probeer eens om overtraind te raken door een maand achter elkaar allerlei harde trainingen te doen. De trainer zou in deze opzet alleen moeten ingrijpen om stommiteiten te voorkomen (zoals: doortrainen met een aanwezige blessure; trainen bij ziekte; etc).  Op deze manier 'verken je je eigen lichaam, eigen situatie, eigen eigenaardigheden' het allerbest, zonder al te voren verstandig op de rem te staan. 


Hardlopen veroorzaakt geen arthrose

Hardlopen beschermt tegen arthrose.

Denk aan de volgende situatie: je traint nooit; je zit altijd op de bank. Plotseling moet je de bus halen. In het 200 meter sprintje naar de bus buigen en kraken het knie kraakbeen en met een beetje pech springt er een splintertje bot of een stukje meniscus los.

Of: je traint veel, je loopt veel hard. Het kraakbeen is hierdoor dikker geworden en van veel betere kwaliteit. Plotseling moet je de bus halen. In het 200 meter sprintje kan het kraakbeen het gemakkelijk aan. Bovendien heb je een goed lichaamsgevoel en maak je geen rare mis stappen. Gevolg: geen schade.

Er zijn een heleboel artikelen over:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23377837 belangrijkste artikel: verminderd risico
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3756679/ hardlopen vermindert risico
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2556152/ geen relatie

http://content.time.com/time/health/article/0,8599,1948208,00.html: minder risico arthrose

Bottom line is: als je geen schade in knieen en andere gewrichten hebt, versterkt hardlopen alleen maar alles en brengt geen verdere schade toe. Als je WEL schade hebt (denk aan loszittende meniscus stukken, stukjes zwevend kraakbeen), DAN doe je er goed aan het hardlopen te beperken omdat uiteraard een zwervend stukje kraakbeen bijvoorbeeld, gaten krast in het nog gezonde kraakbeen.


Over voeding en variatie

Dit gaat even over Steve Jones, die, toen hem na zijn bijna-wereldrecord marathon werd gevraagd wat zijn 'dieetplan' voor de marathon was, de interviewer nietbegrijpend aankeek. Pas na wat uitleg begreep hij wat bedoeld werd. Zijn antwoord was iets als "nou gewoon ik eet wat mijn vrouw kookt". Geen stapeldieten etc etc.

En als je gewoon eet wat iemand kookt zonder vragen stellen, dan krijg je de ene dag veel koolhydraten binnen, de andere dag veel vetten, de derde dag veel eiwitten. En dit betekent in de marathontraining dat je "random" opeens lege benen hebt, of juist goede benen. En dit betekent weer dat je lichaam aan een grote variatie van stimuli wordt blootgesteld. Het moet "overal tegen kunnen" en ontwikkelt zich dus breed, qua stofwisselingssystemen, en kan dus overal tegen.

Kortom: de tip is: eet enorm gevarieerd en verschillend.






POV