Ik zit hier op de bank mijn blog te tikken, met exact 132 kilometer in de laatste acht dagen in de benen. Zwaar vermoeide benen, dat komt door de Canova-training van gisteren. Zie ook onder. En het komt doordat ik zowel woensdag als donderdag een Krachtblok voordeed / instrueerde aan de gehele loopgroep.
Dus niet alleen ik, maar 60 anderen ook, hebben spierpijn. Fijn. Dat betekent progressie.
Canova
Renato Canova is inmiddels 73, en weet veel van marathontraining. Er bestaan zelfs 'Canova-trainingen'. Dat zijn lange trainingen (langer dan 21 kilometer) waarin ook een aanzienlijk deel marathontempo is opgenomen. Bijvoorbeeld:
- 28 kilometer met daarin 6-5-4-3-2 kilometer marathontempo
- 35 kilometer: 7-6-5-4-3-2 kilometer marathontempo met 2 km in/uitlopen en 1 km tussendoor vrij rustig.
- 22 km met daarin 5-5-3-2-1-1 kilometer iets boven marathontempo
Training
Deze laatste training deed ik gisteren.
Het groene lijntje is het niveau van mijn anaerobe drempel (155). Ik bleef er met de 14.2 km/uur ruim onder, met de 14.6 ook, en met de 15.0 nipt aanrakend. Daarna weer 14.6 en hartslag meteen weer lager.
Dit soort trainingen zijn dus net 'sub drempel'. Volgens de traditionele lezingen verhogen deze trainingen de anaerobe drempel, volgens gepolariseerde theorieen vallen deze trainingen in het 'grijze tussengebied' en moeten ze niet gedaan worden. Volgens dit laatste had ik de hartslag onder de ca 140 moeten houden op 13.5 a 14 km/uur, omdat ik dan 'minder schade' zou hebben en toch een grote aerobe prikkel.
Volgens Canova zijn deze trainingen nodig naarmate de laatste fase van de marathontraining nadert. Ze zijn SPECIFIEK: je leert om efficiënt te lopen rond het marathontempo.
Enfin... de geleerden vliegen elkaar soms in de haren.
Wat IK denk? Ik denk het volgende:
- Hartslagtraining wordt soms overschat. Mijn hart is erg sterk en begeeft zich soms nog onder de drempel terwijl de trainingsstress als vrij hoog is.
- Daarom categoriseer ik deze training dan ook als HOOG in de polarisatie: een training waar ik dagen van moet herstellen en waar een aantal gemakkelijke trainingen tegenover moet staan. De benen zeggen voldoende (au).
Progressie
Progressie... ja dat moeten we nog even bekijken. Er is in elk geval progressie in de trainingsbelasting. Deze week: maandag kracht, dinsdag rustige duur, woensdag en donderdag rustige duur en kracht, vrijdag Canova, zaterdag trail training met kracht elementen.
Als ik volgende week zonder enig probleem een ca 30 kilometer kan lopen in ongeveer 12 km/uur dan zou dat prima zijn. Ik zie trouwens in het Masterplan 22 km T13 staan... hmm... dan misschien dat? Eigenlijk liep ik vorige week al een beetje op die intensiteit, de 23k verkenningstocht. Ja, dan is 30k meer voor de hand liggend, en rustiger.
Progressie is, soms, mentaal wat lastig. Je moet altijd maar sneller en lichamelijk kan dat lukken, maar mentaal moet je dat bijhouden. Je moet je comfortabel kunnen blijven voelen, nog wat achter de hand hebben. Het doen van harde trainingen kost ook mentale energie en ik moet nog wel gewoon kunnen, ik noem maar wat, WERKEN. Je wilt niet overdag al hoeven denken aan de zware avondtraining. Om al dat soort redenen: een 30 km niet te hard. Gaat zeker lukken, is mentaal niet lastig, ik kan alle overige dingen goed blijven doen.... ja!
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten