Ha,
Training
Mijn training gaat lekker. Net liep ik de trap op en voelde erg vermoeide benen. Enorm zwaar, loom. Last van liezen.
En dit is prima. Vermoeidheid MOET, in marathontraining. Vermoeide benen geven aan dat er iets gebeurt in de benen. En dat moet ook wel, wil ik überhaupt aan mijn onhaalbare doel van sub 3 uur lopen toekomen.
De training: tot nu toe 305 kilometer in 23 dagen.
Gisteren 25k in ca 12-12.5 km/u gelopen, vrij vlot.
Vandaag een hele rustige loop, ruim 9 km/uur. Mijn hartslag bleef bij 104 steken, een zeker teken van progressie. In de rustige loop zo'n 3 x 800 meter vlot. Ik dacht 12.5 maar bij checken strava bleek dat 14 km/uur te zijn geweest. Fijn. Progressie.
Mijn marathonvoorspelling - niveau waarop ik nu zit, is denk ik ongeveer 3.08. Dat kan ik met nog wat lange training halen. Maar ik wil meer.... de vraag is of dat er in zit, we zullen zien
Looptechniek
Ik heb nauwelijks nog last van mijn enkel. Laten we die genezen verklaren.
MAAR: ik heb er nog last van vanuit technisch perspectief. Ik land links soms ietsje zachter dan rechts, "om de enkel te ontzien". En dat betekent asymmetrie. Het is te verhelpen door hoger tempo te lopen maar daar word je dan weer moe van.
Het lijkt erop dat een blessure zowel in het lichaamsdeel als in je hoofd zit. Zodra je de blessure hebt, probeer je hem te ontzien en er vormt zich een "blessure bewegingspatroon" in je hoofd. Als blessure maar lang genoeg duurt gaat zich dat wat vastzetten. Daarom zie je onder oudere loper soms merkwaardige techniekvormen: resultaten van oude blessures.
Enfin, ik krijg het er nog wel uit!
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten