... althans...
Zaterdag 30 kilometer gelopen. Eigenlijk te koud. Longen doen nog beetje zeer van de griep, het was min 1 graad, snijdende wind. Geen doen eigenlijk maarja ik moest wel. Het sportcentrum was dicht zodat ik niet meer binnen kon trainen.Die 30 heb ik gewoon gelopen op de manier van: eerst eens 5 lopen, dan nog een paar kilometers, oh ik ben al bij 12. Okee nog drie erbij. En nog twee. Ah 17 al. Nog 2k erbij, en nog 2... we passeren de halve marathon, nog slechts 45 minuutjes... even stukje richting nieuwroden, stukje terug, nog 22 minuten...gaap... kilometertje op en neer, 28, lusje daar... ah 30.
De zondag 13 km met wat zere liezen. Geen pretje. Lastig. Later op de dag wilde ik nog wat lopen maar ik had geen zin.
Dan vandaag: helemaal geen zin in trainen maar wil ik qua marathon nog iets, dan MOET ik wel. Okee op naar sportcentrum. Daar eerst 20 minuten infietsen... he wat? Ik kan voor het eerst ooit 240 watt trappen met een hartslag onder de 130?? En ook met gemak. Goede benen.
Toen loopband. Met de Asics DS Racer, die schoenen moeten ingelopen zijn voor de marathon. En ze moeten qua timing ook perfect zitten.... starten op 12.4, dit gaat wel erg gemakkelijk. Goede benen kennelijk, en ik zet de band op 14.2, later 14.6. Hoewel er nog spierpijn van de 30k van zaterdag zit zijn de benen prima op spanning en ik loop heel gemakkelijk 14.2 met een lage hartslag van 140. Uiteindelijk ben ik blij dat het erop zit (ik had geen zin)...
Nu zit ik in een rare situatie... het lopen zegt me niets, ik heb geen zin in lopen, maar de benen lijken er anders over te denken. Morgen waarschijnlijk dan toch iets van 18k loopband met tempo's. Als benen net zo goed zijn dan moet dat niet al te moeilijk zijn.
Enfin.... ook qua schrijven staat de kop verkeerd. Stukjes komen met moeite uit mijn handen, het rammelt allemaal wat, ik heb geen inspiratie. Ik kan altijd wel wat zinnen achter elkaar zetten maar mijn eigenlijke doel bij schrijven is: Briljante Nieuwe Inzichten Brengen. Dingen die nog nooit geschreven zijn... Maar helaas...
Ik gaf vorige week een clinic looptechniek. Ook daar was een beetje het verschijnsel: ik kan alles keurig benoemen, iedereen blij en tevreden, maar ergens lijk ik dan over te gaan naar bekende nietszeggende waarheden ("land op bal van voet / loop hoog / korte contacttijd") die iedereen overal al kan lezen. Een gevoel van overbodigheid maakt zich van me meester.
Kortom: de kop staat verkeerd.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten