Hierbij dan het gedetailleerde verslag van mijn Rotterdam Marathon.
Eerst even de feiten: 7 april 2019, finishtijd 3.19.24
en dan...
Het marathonverslag
Tevoren had ik mezelf ingeschat op ongeveer 3.10 en vandaaruit rekende ik mezelf rijk. Ach waarom ook niet... maar de realiteit was anders. De inschatting was denk ik goed: een halve marathon in 1.30, en 10k rond de 40.30, dit wijst op een tijd van 3.10. Mits goed getraind op het langere werk. En mits de omstandigheden goed zijn.
De omstandigheden: buienradar beloofde 12 graden en dat was het misschien ook wel, in theorie. Maar in het startvak voelde het als 15 en er was door een buitje wat luchtvochtigheid. Anyway, het voelde "warm". Ik voelde dat ik niet op hoog tempo kon lopen. Niet gewend aan de warmte. Vorie jaren trainde ik vaak binnen op de loopband en was ik wel gewend aan warmte. Niet dit jaar.
Anyway, hierbij het verslag per kilometer. Eerst een strava plaatje, dan het verslag.
Heel snel is al even te zien dat ik twee keer kort gewandeld heb, bij een drinkpost en gewoon even ergens wegens uitputting. Ook is te zien dat die uitputting niet bestaat uit een hoge hartslag, integendeel. Het hart heeft de hele marathon vrolijk doorgeklopt. Het probleem zat in de warmte en in de benen.
Per kilometer (tijden wijken ietsje af omdat de GPS niet altijd even nauwkeurig is met al die hoge gebouwen) beschrijf ik mijn gedachten/gevoel/ideeën:
1: 4.14. Loopt prima, er zit snelheid in. Gevoel dat ik heel rustig loop.... zometeen versnellen. Opzich vind ik de start wat lastig, met een klim direct na start.
2: 4.17. Nog goed. Ik voel wel dat het niet koud is. Tempo prima, kan alle kanten op
3: 4.29. Niet meteen doorversnellen..., het is warm voel ik. Even de ontwikkelingen afwachten.
4: 4.24. Dit loopt niet echt lekker. Ik kies de hoogste snelheid die ik zonder echte inspanning kan lopen, geen stap te veel. Het plan om de eerste helft goed hard te starten (ik speelde met de gedachte om knalhard te starten en kilometertjes van 4.12 te klokken) is bij deze het raam uit, en ik besluit behoudend te blijven lopen. Met 4.30 kom ik op 3.10, dat zou moeten kunnen toch. Toch??
5: 4:29. Okee.... Benen voelen overigens erg "vol". Misschien heb ik wel wat te enthousiast gestapeld. De linguini van mijn broer was erg lekker. Enfin, brandstof genoeg dus. Maar ik loop wat te zweten en adem ook niet lekker. Hijgen en puffen.
6: 4.16. Windmee pik ik het tempo wat op. Ik zit nu op 3.08 schema. Zou het dan toch...
7: 4.29. Hmm... heb het benauwd. Was het maar zulk weer als in Leek. Waarom is het de laatste jaren toch altijd warm in R'dam! Ik neem me voor om volgend jaar weer lange loopbandsessies in de warmte te doen.
8: 4.27: ok
9: 4.34: hmmm zelfde moeite langzamere tijd. Ik voel me nu niet fris genoeg om de 3.10 vast te houden
10-15: Tempo rond 4.38/km, ik kom in 1.07.50 door. Heb wat last van mijn voet en voel me niet fit. Dit tempo is gewoon een soort vlotte duurlooptempo, geen echt hoog wedstrijdtempo. Had denk ik toch meer lange harde marathontempo's moeten lopen. Of meer wedstrijden. Of ik word oud maar dat schijn je niet te moeten denken omdat het een self fulfilling prophecy is. Misschien kan ik maar beter uitstappen zometeen, als ik bij mijn broer langskom op 31k. Heeft toch geen zin om in deze warmte langzaam voort te ploeteren met risico op blessures. Hier heb ik niet voor getraind!
16-18: rond de 4.42. Ik dool rond in een mentaal niemandsland. Sprinters skippen een wedstrijd en doen er volgende week weer een. Ik weet niet wat ik moet doen. Stoppen? Bij gebrek aan echt plan loop ik maar gewoon door.
19-21: rond de 4.40.... "Come on! Herpak jezelf. Nu je hier toch bent kan je net zo goed doorlopen. Wat is dit voor slap gedoe?! Iedereen heeft het wel eens lastig toch!" Na deze peptalk voel ik me gedurende een paarhonderd meter beter. Ik pak het tempo wat op... maar dan slaat de warmte zijn deken weer om me heen.
22-28: opeens gaat het wat beter. De tijden zakken weer naar 4.35, ik lijk was soepeler te lopen en mijn benen voelen nu beter. Het voornemen om op 31 te stoppen wordt wat minder stellig.
29: 4.45. Bovenbenen beginnen opeens wat te verkrampen, terwijl 300 meter eerder er nog niets aan de hand was. Ik begon net visioenen te krijgen van de mogelijkheid om toch nog ondanks de warmte rond de 3.13 te lopen. Wat leeftijdsgecorrigeeerd een 2.42 zou zijn! Helaas moeten de visioenen in de ijskast. Was er maar een ijskast!
30, 31: het loopt redelijk, ondanks de zere benen. 4.36. Rekenrekenreken.... Ik passeer mijn broer, pak flesje extran en drink de helft op.
32-35: het gaat... maar kost steeds meer moeite. Ik kan wegens pijn in bovenbenen het tempo nog maar net houden, de 4.40's komen met moeite. Hartslag zakt. Het hart hoeft bij het lagere tempo minder hard te werken. Als ik niet zulke stijve benen had zou ik veel en veel harder kunnen lopen! De benen zijn het probleem. EN! Ik zie opeens een videoboodschap! Dank! Nu kan ik niet meer uitstappen.
36: even wandelen bij drankpost. Dit werd wel 100 meter, waarna ik moeizaam weer op gang kom.
37: 5.50 ofzo. Net weer op gang, te pijnlijk. Ik hark een 800 meter waarna ik weer moet wandelen. Honderd meter. Ik zit te rekenen, ik zet zelfs 3.20 uit mijn hoofd. Oei.... waar gaat dit heen. Onwillekeurig check ik of mijn broer niet toevallig langsfietst, dan kan ik uitstappen. NEE! Niet aan denken. Doorgaan! Overigens vindt het hart het allemaal niet zo spannend, hartslag is nu 130, rustige-duurlooptempo. Wat ook klopt.
38... 5.50 ofzo. ik schuifel zo goed en zo kwaad als het gaat verder, en reken even wat nodig is voor een sub 3.20. Dan moet ik nog 3k a 5.05. Aiiii.... Maar misschien kan het, ik probeer weer wat tempo te lopen en ja! De 12 km/uur is weer te harden. Verdoofd als de benen zijn laten ze de pijn weer toe. Ik ga hier niet weg zonder een 3.19!
39-41: rond de 5.05, het loopt redelijk, met een laatste snelle kilometer moet de sub 3.20 mogelijk zijn.
42: een laatste kilometertje in 4.35 ging dan toch weer aardig en ik mag stoppen: 3.19.24
Ben toch wel blij hem uitgelopen te hebben. Elke marathon is een verhaal apart. Ik weet zeker dat een 3.10 of 3.07 mogelijk is. Het moet vooral kouder zijn en ik heb denk ik nog wat meer training nodig (82 km/week is denk ik niet genoeg. Moet er even over nadenken. Leeftijd is een lastig ding). Dat van die spierpijn na 28 kilometer is puur een kwestie van meer trainen, van meer volume. De marathon is een trainingssport wat dat betreft. Jazelfs deze marathon zal een trainingseffect hebben. Het zou zomaar kunnen dat over twee weken ik hetzelfde tempo langer kan doortrekken en niet meer die spierpijn heb. Het zou ook kunnen dat ik 3 weken geleden de Road to Rotterdam had moeten lopen om mezelf tegen de spierpijn te wapenen. Of de 7-6-5-4-3 kilometer tempo moeten trainen, ik schrijf nota bene zelf die training voor maar verzuim hem te doen.
Een sub 3 uur blijft een doel (en een sub 3 uur in 2020 zou ook inhouden dat ik in 5 decennia onder de 3 uur heb gelopen want de eerste sub 3 was in 1985, daarna velen in de jaren 90, ook een paar in de jaren '00 en '10. Ik zou dan op een illuster klein lijstje van zo'n 20 lopers komen die dit hebben gepresteerd). Maar daarvoor is wel meer nodig dan wat ik nu doe qua training. Mogelijk moet ik gewoon eens drie maanden continu tempo's doen en wedstrijden. Benen ontwikkelen en weer leren afzien in wedstrijden. Ok. Of langere duurlopen... Of... of... iemand nog tips?
Kortom: een interessant dagje. Fantastisch weer, een mooie ervaring, Veel geleerd weer, mezelf lekker tegengekomen.
POV
