Kennis is denkbeeldige waarneming, niet-kennis is chaos.
Alle kennis is slechts denkbeeldig en voorbijgaand, en is gerelateerd aan 'het ding' waar kennis over moet zijn, zodat je ermee om kan gaan. Denkbeeldig omdat het geen feitelijk ding is, het bestaat toch voornamelijk uit handleidingen, gedachten, ideeen. Je kan er geen vinger op leggen. Voorbijgaand omdat 'het ding' voorbijgaat.
Als het pokerspel verdwijnt dan verdwijnt ook alle kennis daarover. Als er niemand meer geinteresseerd is in zo hard mogelijk lopen kunnen alle handboeken en dure wetenschappelijke onderzoeken linea recta het vuur in.
Een speciaal soort kennis is het ding 'mening'. Dat is niet echte kennis, maar is eerder een oordeel over 'het ding'. Is kennis nog nuttig (weten hoe je een auto moet besturen), het nut van een 'mening' (deze auto is lelijk) is minder duidelijk. Maar ook meningen ("een hardloper moet veel duurtraining doen", of is dat nu kennis?) verdwijnen met 'het ding'.
Dus. Kennis op zichzelf is nutteloos, alleen als je 'iets met iets moet doen' is het bruikbaar.
En zelfkennis? Dat is dan bij definitie te gebruiken om met jezelf om te gaan. Maar het verdwijnt natuurlijk weer zodra je zelf verdwijnt. Interessant. Waar besta je zelf uit? Lastig te zeggen, een naam, een baan, een hobby, een geschiedenis, een toekomst; hoewel, dit zijn alleen maar een soort eigenschappen van je zelf, het is niet 'je zelf zelf', een soort kern waar je geen kennis over kan hebben (want zodra je kennis erover hebt is het een ding (buiten jezelf)).
Op dezelfde manier kan je natuurlijk naar dingen kijken, zonder kennis, zonder er iets mee te willen doen.
Hier haken veel mensen af. Ik ook trouwens.
POV
Geen opmerkingen:
Een reactie posten