lost

Vandaag: 16 km totaal, met wat tempo's:
1600 in 6.00 / HF154
5x600 in ongeveer 2.22, HF146

Opzich okee...

De trainer zette me hierop nog wat onder druk door te zeggen dat ik gemakkelijk onder de drie uur zou kunnen lopen.

Ik was even 'lost' en dacht:

"huh hoe kan hij dat zeggen? De toekomst is onvoorspelbaar. Hoewel een redelijk groot deel van de hardloopactiviteiten bestaan uit het onder controle brengen van een ongedefinieerde toekomst (hardlopers zijn in zekere zin natuurlijk controlfreaks (net zoals de moderne mens hier trekjes van heeft (want, het wordt er wel erg dik opgelegd natuurlijk, je moet carriere maken, je moet je op die en die manier gedragen, je moet slim zijn en mee kunnen komen (wat overigens niet mijn mening is, het is volgens mij onbelangrijk. Wat wil dat eigenlijk zeggen, mee kunnen komen, waarom moet er progressie zijn (als je verblind bent door progressie zie je niet meer de teruggang die onvermijdelijk hier altijd mee gepaard gaat (ik weet, dit is allemaal niet logisch maar: weg met de logica!), en teruggang is net zo mooi)), allemaal uiterst vermoeiend. Volgens mij is dat 'gedoe' niet nodig. Wat ogenschijnlijk haaks staat op mijn trainerschap want de trainer laat zijn pupillen harder lopen. Dit is natuurlijk een paradox; ik faciliteer slechts en als er hard gelopen wordt dan wil iemand dat zelf), die moderne mens die, zoals ik zaterdag in de volkskrantbijlage las, door cultuurfilosoof , eendimensionaal op zoek naar geluk is, een stelling waar ik totaal niet in geloof want ik ben de laatste jaren, tegen mijn eerdere verwachting in, eigenlijk helemaal nooit een doorsneemens tegengekomen dus niemand past in dat volkskrantplaatje, ik heb alleen maar unieke en zeer bijzondere exemplaren, stuk voor stuk, ontmoet (en heb mezelf dan ook maar tot die categorie verklaard. Waarom niet!)), de ongedefinieerde toekomst die je eigenlijk, dat is het mooiste, ongedefinieerd moet laten, en alle behoefte tot definitie wordt keurig in de hobby van hardlopen gepropt zodat de rest van het leven totaal open ligt), dus waar praat de man nu eigenlijk helemaal over?!?!?!",

dat dacht ik dus.

Maar ik zei tegen hem: "Je hebt mischien wel gelijk"

Maar echt: ik weet het niet. Ik voel me goed, ik probeer niet ziek te worden en dat is het dan.

Nu slapen
POV