UPDATE: zondag: ochtend 9k lopen en uur hometrainer; avond 13k rustig T12. Alles weer soepel, heup scharniert weer goed zonder pijn. Tempogevoel of vorm: geen idee, het voelt allemaal niet erg sterk, eerder wat slap/soft. Geen power. Maar dat komt misschien wel terug deze week, met alle rust.
Ben heel tevreden hoe ik het hele "traject heb aangepakt"
- voldoende 'omvang', bijna 100 km/week en ook nog wat alternatieve training
- alle belangrijke trainingen zitten erin: 36k; 2x 30k vlot; 22k marathontempo intervals; 10x1000
- niet oververmoeid/overtraind, geheel fris nu
- blessurevrij (!)
Nu gaat de laatste, 'mentale' fase in: goed uitrusten, loslopen, mezelf 100x vertellen dat ik het kan. Ik ga, met de verwachte zuidwestenwind, mee met een groep die 1.27 loopt. Dan keren, proberen te schuilen/plakken, en soepel doorlopen tot 32k. Strand op en dan is het ieder voor zich.
Ik zag dat ik gewoon van de verzorging langs het parcours gebruik kan maken. Gels etc niet nodig. Er zijn bananen.
Parcours:
Nieuw schema:
Planning
|
Status
|
Realisatie
|
| Di: 6x1000 4.00 (ofzo) met HF 145 | ||
Wo rustig lopen
| ||
Do/Vr/Za: rustig kort lopen, voeding aanpassen
| ||
Zo: Marathon
|
(eerdere text)
Vanochtend voelde ik dat heup/rug nog niet hersteld was. Hierdoor kan ik de pas niet soepel afmaken en loop ik asymetrisch. Slechts 6k gelopen. Daarom 's middags even 21k gefietst, en 's avonds nogmaals 6k gelopen. Deze marathonvoorbereiding kenmerkt zich door herplannen, herplannen, herplannen.... knieen; voet, enkel, heup.
Mocht ik last blijven houden, dan zal ik de komende drie dagen enkele uren op hometrainer/racefiets doorbrengen en vanaf woensdag rusten en dan maar kijken wat er gebeurt. Maar misschien dat ik morgen toch nog iets van tempo kan doen.
Maakt verder niet uit, het loopt zoals het loopt.
Of in andere woorden: "it functions best if it doesn't need to work", slaat misschien niet helemaal hierop, maar het betekent: zodra je eisen gaat stellen aan het resultaat, of, zodra je denkt te kunnen regelen hoe de toekomst gaat lopen, of, zodra je eist dat iets op een bepaalde manier moet gaan (in de breedste zin), zet je jezelf in zekere mate vast.
Want je raakt dan gespannen omdat je het "oneens bent met de situatie". En ja... op die manier zijn er natuurlijk duizenden manieren om jezelf in een foute situatie te manoeuvreren.
Nee... het hoeft allemaal niet te lukken. Maar het is prettig om fit te zijn.
POV
2 opmerkingen:
Ik zal voor je duimen, Paul!
Ik hoop dat het gaat lukken een groepje te vormen met atleten dat tempo. Afgelopen jaren uitslagen doorgaans maar 15 à 20 atleten onder de 3 uur.
Een reactie posten