mixed feelings

Goedenmiddag,


Dat hardlopen, tja...

Wat nu wél goed gaat is: schrijven over hardlopen, stukjes, bespiegelingen, training geven, hardlopersvragen beantwoorden. De hersenen functioneren prima.

Maar het lopen zelf, kweenie... zondag bij de clubtraining, ik kwam niet vooruit. Alles harder dan 12 of 13 km/uur kostte de grootste moeite. Hartslag bleef heel laag (polar index van 75, het hoogste ooit, en hartslagen van 110 bij 5.20 per km, is daar getuige van). Dit alles kan op een tijdelijke overtraining duiden. Overigens ben ik verder wel fit hoor, ik zag donderdag nog een rusthartslag van 36...

Sinds ik na de niet gelopen marathon korte trainingen doe, gaan opzich de korte afstandjes best goed, maar het 'loopgevoel' in mijn benen is ver te zoeken.

En mentaal begin ik de duurlopen te missen. Het lekkere rustige gevoel na een 20+ kilometer duurloop, het ontspannen lekker onder je grenzen blijven en niets stukmaken terwijl je uren door de bossen zwerft. Het gemis aan duurlopen (wat niet vervangen kan worden door langere fietstochten) leidt tot een soort onrustig gevoel in mijn hoofd, beetje jumpy, opgefokt. Hierbij toegevoegd de dagelijkse stress van allerlei dingen, is niet honderd procent prettig. Misschien maakt dat enigszins vervelende gevoel wel dat ik toch vaak weer terugkeer naar lekkere rustige duurtraining.

Maarja aan de andere kant 'wil ik aan mijn beenspieren en snelheid werken', ik wil power krijgen. En vooralsnog lijkt dat nog wel te lukken. Tja.

Morgen misschien toch nog een HIITje? Even kijken of er nog progressie in zit?

De trainingen:

• Woensdag 4x1000 in 4.30/4.10/3.50/3.30 met hartslagen van 136/144/152/157, dit vergeleken met de dinsdagse VIAD, geeft aan dat de loopband 0.6 km/uur 'gemakkelijker' is dan hardlopen op de baan.
• Donderdag 35 km fietsen (T31) en nog 5x1000 langzaam op de baan (hazen voor....) 
• Vrijdag rust
• Zaterdag 30km fietsen T31
• Zondagochtend 12k, rustige training, totale bagger

POV

ps...maandag geen HIIT.
Daarentegen: 5x4 minuten 240 watt; daarna met cliniclopers mee. Het was gezellig maar mijn lopen was een drama. Ik kon in het begin geeneens 11 km/uur houden, benen voelden erg slecht en ik zat al te zuchten en steunen. Misschien ook iets van pollen in de lucht. Na een paar versnellingen begon het beter te voelen en uiteindelijk perste ik er uit pure frustratie nog een 750 meter in 2.34 uit. Dit voelde zwaar en moeilijk in de benen, maar okee, het ging.

Daarna op de dinsdag opstaan, een gevoel van totaal uit vorm zijn en vierkante benen hebben. Tja.

Laat ik het zo zeggen: men moet erkennen dat grote delen van dat wat 'leven' heet, onbegrepen en ongrijpbaar zijn. Soms lopen de dingen volgens vaste patronen, maar vaak wordt alles verstoord. En dit hoort ook zo. Zo voel ik me nu op allerlei levels door elkaar geschud en in de war, dit is gewoon de natuur... gewoon de dingetjes blijven doen, geen paniek. De grotere levenskrachten hun werk laten doen zonder tussenbeide te komen. Dit klinkt vaag ik weet het... of misschien komt dit je wel heel bekend voor.

ps2: de rest van de dinsdag: ondanks het rare gevoel in de benen, toch 's avonds maar richting sportschool, want ik had zin om 'iets langs' te doen. Ik had het gevoel dat de benen 'te vol zitten', er zitten teveel koolhydraten in en het voelt allemaal wat bekneld. Ik had het vage plan om gewoon flink wat watts weg te trappen en de benen leeg te maken. Daarna niet teveel koolhydraten meer eten. Om zodoende een iets prettiger benengevoel te krijgen.

En dat ging goed. Zie grafiek:

• 10x4 minuten 240 watt. Hartslag oplopend van 130 tot 142 de laatste herhaling. Het was warm binnen.
• Daarna een paar loopband tempo's, die eigenlijk, met wat legere benen, enorm goed gingen, voor het eerst in een aantal dagen: telkens 4 minuten: 12,14,15.2, 16 km/uur met hartslagen 118/133/142/148, stuk voor stuk PR's. Tot en met de 15.2 voelde alles ook 'gemakkelijk en rustig', die 16 was wel aanpoten. Herstel telkens terug tot het lijntje.

Conclusie: aeroob gaat het opeens weer enorm goed. Zelfs een 10x4 minuten op 240 watt, hoewel ze tijdens het fietsen onaangenaam zwaar voelen, brengen mijn benen helemaal niet uit evenwicht. Er is dus niets mis met mijn inhoud of benen. Er zijn bij relatief intensief trainen (zoals vorige week) gewoon fasen dat benen even moesten herstellen. En die fasen duren soms langer dan ik te voren inschat, soms wel 4 dagen.

Gevoel nu: helemaal prettig en okee.