Writer's block

Nadat ik vorig jaar in een enorme explosie van briljante productiviteit een heleboel "ProRun artikelen" had geschreven, en begin dit jaar een soort college had gegeven aan LT3 trainers, viel er een stilte.

Ja ik had nog e.e.a. toegezegd, ja ik zou opnieuw iets ophoesten, jajaja....

Maar: er gebeurde niets. Ik klikte geen nieuw documentje open, ik weigerde op een of andere manier een nieuw interessant item te verzinnen. Waar lag dit aan? Wil ik nog wel schrijven? Is het niet veel leuker om gewoon bier te drinken?

En ja... ik wil heus nog wel schrijven, echt.

Maar ik vermoed dat er zich een proces afspeelt: schrijven is uitademen, het uitademen van letters, ideeën, theorieen, info. Maar de tegenhanger hiervan is inademen: luisteren naar de wereld, luisteren naar mensen, horen wat er speelt.... en dit inademen, ja, dit is pas klaar als het klaar is. Het is niet een bewust proces. Ik kan niet zeggen: "zo ik stop nu met inademen ik ga weer uitademen". Ik zal moeten wachten tot opeens de vingers weer het toetsenbord vinden...

Ondertussen lees ik vele stukjes en artikelen en het begint me, vooral in het hardloop-schrijven, op te vallen dat vrijwel alles wat geschreven wordt herhaling is. Alles is intensiteit, hartslag, tempotraining, interval, rekken, rust, voeding (altijd maar weer die koolhydraten, zucht). Het lijkt zelfs alsof er vrijwel niets "nieuws" wordt geschreven, niets dat buiten gebaande paden valt. De gebaande paden zijn zo dominant aanwezig dat elk creatieve idee ofwel in het pad valt ofwel onbegrijpelijk lijkt.
En dat, terwijl er wel degelijk "andere ideeën" zijn: bijvoorbeeld:

• In hoeverre is hardlopen een automatische vaardigheid zoals bijvoorbeeld typen of ademen. In hoeverre moet je de loopbeweging verstoren of juist niet verstoren om dat superieure automatisme helemaal naar boven te krijgen?
• In hoeverre speelt vermoeidheid, spierpijn, eigenlijk een rol? Zou het kunnen dat het eigenlijk geen rol speelt maar dat omdat iedereen er zich zo op focust, het een rol LIJKT te spelen? Ik herinner me dat ik in het middelpunt van zware marathontraining (5 weken tevoren, net 2 weken van 120 gelopen en een lange vlotte duurloop van 34) altijd heel 'moe' was, een deken van vermoeidheid, maar dat dat op een of andere manier helemaal geen issue was. Jazelfs: het was fijn. Een soort bevestiging dat je op het goede punt zit, en gewoon vroeg naar bed en goed op herstel letten. Maar op een ander moment een gevoel dat niet eens interessant genoeg is om bij stil te staan. En zeker geen gevoel waar veranderingen in training op gebaseerd zouden kunnen worden. 
• In hoeverre is variatie in trainingsopbouw nodig of: is het juist fout om te variëren, en moet je je (dus) voornamelijk bezighouden met het uitontwikkelen van bestaande trainingen. Voorbeeld: 
• Een marathonloper ontwikkelt de vaardigheid een marathon te lopen door te beginnen met een klein trainingkje en die stelselmatig (om de 1 a 2 weken) uit te bouwen tot 'de marathon': bijvoorbeeld de volgende serie (voorbeeld 3 uur loper). Dit is overigens de reeks die ik zelf ga toepassen mocht ik weer in staat zijn een marathontraining te doen. 
1. duurloop T11 20 km
2. duurloop T12 22 km
3. duurloop T12 26 km incl 3x3 km T13
4. duurloop T12 30 km incl 3x4 km T13.5
5. duurloop T13 26 km
6. duurloop T13 30 km incl 3x3 km T14
7. duurloop 30 km T12 met tussenstuk 10 km T14
8. duurloop 34 km start T13 met vanaf 5k ca 18km T14 daarna T12
9. duurloop 34 km start T14 tot 10k, daarna 10k T14 daarna 2k T12
10. .... DE MARATHON
• In dit voorbeeld zou bijvoorbeeld als 9e training een 36 km duurloop T11, volkomen zinloos zijn omdat het nergens op voortbouwt en zelfs spierpijn (omdat je zo'n langzaam tempo niet gewend bent) en uit ritme raken (omdat een trainingsreeks onderbroken wordt) veroorzaakt.
• Waarom lees ik nooit iets over zo'n progressie-reeks en wel altijd van alles over vetverbranding, 'de 30 aantikken', "het doet wel pijn aan de benen", "ik moet heel diep gaan", "ik kreeg een hongerklop".....

Enfin...

Okee dan nu over naar de training: die gaat best goed. Ik word wel elke ochtend wakker met een wat rood aandoende voet, maar hey, ik kan er (gisteren) gewoon 26k mee lopen en (vanochtend) bijna 14k inclusief wat crosstraining. Ja zelfs maandag 15k in 1.11.40 vlot gelopen, voor een totaal van 54k in 3 dagen.

Benen voelen nu goed hersteld van de 28k van vorige week vrijdag, zodat ik mogelijk komende zaterdag die RtR ga doen. OF (omdat ik het stoppen voor koek en thee vervelend vind en omdat het tijd bespaart) voor mezelf 30k incl wat blokken 13.5 km/u (zie duurloop 4 boven).
Mocht die 30k lukken, dan zie ik mezelf in parijs nog wel een ca 3.18 lopen mits enkel zich houdt.

POV

Merkwaardige blessure ontwikkelingen

Want tja... ik had de opdracht om 'mijn enkel te overbelasten' ivm de echo die morgen gemaakt gaat worden.

En daarom vrijdag maarliefst 28 kilometer gelopen (2.16), en ik voelde de enkel eigenlijk nauwelijks. Dat wil zeggen: van tevoren wel iets, maar tijdens werd ie soepel, en een dag later wel enige reactie.
De grafiek van de 28 km:

De zaterdag een risicoloos fiets trainingkje, 40 minuten op 200-240 watt, en wat kracht. Hierdoor werd de enkel die ik toch wel weer iets voelde, soepel.

En dan de zondag: in de ochtend 10 kilometer over het MensingheMarathon parkoer. Hier 100% nat geregend, maar het tempo lag laag en verder geen problemen. Toen in de middag van 12 tot 2, op de hei gestaan om wat foto's te maken. Na een paar foto's werd mijn camera te nat, wegens de horizontaal voorbijrazende regen.

Hierdoor kon ik mijn voornemen, om mooie foto's te maken niet ten uitvoer brengen. Maar: er zijn er een paar gelukt, hierbij een sfeerbeeld. Omdat er zoveel druppeltjes rondzwierven op de lens niet 100% scherp:

Okee...

Toen, zondagavond, MIJN EERSTE SNELHEIDSTRAINING in 5 maanden gelopen. Dat is al een wonder, maar nog opvallender dat ik mijn enkel vol kon belasten. Geen centje pijn, hooguit na afloop wat tinteling.

De training: 14x1' met 1'pauze. Tempo: gemiddeld 16.2 km/uur. Lekker.

En dan op naar:


De Echo

Deze echo duurde zo'n vier minuten. Veel korter dan de meer gedegen echo bij van Veenen Roden. Eigenlijk erg teleurstellend: er werd niet grondig naar de enkel gekeken, er werd slechts snel even gekeken of pezen okee waren en of er vocht omheen zat. En de weinig verrassende uitkomst van dit flut onderzoekje was dat er wat vocht rond de peroneuspees zit.

Daarna nog een gesprekje met de arts, en het komt allemaal op het volgende neer:

• Behandeling zoals injectie o.i.d. niet nodig omdat ik al goed belastbaar ben
• Enkelversterkende (stabiliteits-) oefeningen zijn nodig
• Oorzaak van het 'knel' gevoel en rode voet is die zwelling
• Enigszins voorzichtig blijven trainen

Dit is nu typisch een kip-ei probleem: de dokter zegt dat die zwelling komt door een of andere overbelasting misschien door onstabiliteit in die enkel en dat ik daardoor een wat rode voet heb. Ik zeg dat er 'ergens in de enkel/voet een probleem zit' en dat daardoor de voet niet goed voelt en dat ook daardoor, er wat vocht rond pezen is komen te zitten. Ziehier fotootje. Linkervoet is roder, aderen zijn meer opgezwollen, ik voel dat er ergens een blokkade zit.

Ik wil weten wat er fout zit in de voet, maar volgens de dokter moet ik gewoon de enkel versterken en rsutig door trainen. Het punt is: ik ben meer geneigd mezelf te geloven dan de dokter. Ik voel hoe het zit, en de dokter heeft in totaal 30 minuten van zijn tijd tot nu toe aan mij besteed.

Het probleem is: wat moet ik doen?

1. Ik kan nogmaals proberen het UMCG te overtuigen grondiger onderzoek te doen maar dat voelt een beetje raar. Misschien mailtje sturen met mijn 'mening'.
2. Ik kan naar een podoloog gaan die eens goed naar die voet gaat kijken. 
3. Ik kan terug naar van Veenen die me tenminste serieus neemt.
4. Ik kan gewoon doortrainen want het lijkt belastbaar.

Okee.. nu genoeg over die enkel, ik ga weer eens wat gewone trainingsblogs en interessante nieuwe ideëen opschrijven. Er zijn zoveel onderwerpen.

POV

Jeej! Eerste 'normale training' weer

Eigenlijk niet verwacht, maar opeens was'ie daar:

Net als een voorspelde maar nog nooit waargenomen zwaartekrachtgolf,

9 km inlopen, en eigenlijk helemaal geen last van de enkel. Wel dat beetje tintelen der voet, maar dat mocht de pret niet drukken.

Toen 800-800-400-800-400-400-400 in 3.25/3.20/92/3.20/92/96/92. Heel fijn, eigenlijk gemakkelijk. Alleen maar proberen recht op de enkel te landen, geen misstap te maken. En ging goed. Geen enkele reactie.

Zoals het nu voelt kan een 5x1000 3.50 loopband doen als volgende stap....

POV

Topvorm tijdens blessure, kan dat?!?!!!

Eerst de blessure

Voor mijn UMCG bezoekje besloot ik de training op te voeren om 'een reactie uit te lokken van de enkel'. Maar wat gebeurde was dat de reactie beperkt bleef en ik de training fijn kon opvoeren: de laatste drie weken loop ik 70 km/week inclusief o.a:

• 25k duurloop 2.05
• Loopband 13.2 km in een uur
• Regelmatig tik ik de 15 km/uur aan in trainingen, maar omvang daarvan noodgedwongen laag (bijv 2 km in dat tempo). Bij meer, gaat de enkel zeer doen.

Volgende week maandag UMCG, voor die tijd zal ik nog ongeveer doen: een lange duurloop van liefst 28 kilometer, waarschijnlijk vrijdag, in 12 km/uur; en eventueel een tempotraining als 5x1000 3.50, gewoon om de enkel te pesten zodat er op de echo iets te zien is.

Sinus Tarsi

Ohja... ik ontdekte nog een blessure omschrijving die op mijn enkel van toepassing is: Sinus Tarsi syndroom.

Op de gemarkeerde plek lopen pezen, zenuwen, bloedvaten. Deze plek kan vocht bevatten (door irritatie veroorzaakt), en dit zou dan bijv de bloedvaten wat dicht drukken (klopt) en zorgen voor tinteling in enkele tenen (klopt). Als je veel traint gaat tijdelijk het vocht weg waardoor het goed aanvoelt (klopt), en als je een paar dagen niets doet gaat het weer wat irriteren (klopt).

Oorzaak zou zijn een wat onstabiele calcaneus, cq een te beweeglijke. Kan door 1 trauma gekomen zijn (ik ben wel 2 jaar geleden keihard op mijn voet terechtgekomen, misschien is het toen ontstaan).

Oplossing zou zijn een cortisonen injectie en/of spierversterkende oefeningen en een zooltje. We gaan het zien.


Schoen

Overigens: ik heb schoen wat bijgeknipt, zodoende heeft de enkel wat bewegingsvrijheid en minder druk aan de zijkant. Dit werkt prima.

Dan de topvorm

Zaterdagmorgen: ik had zin om me heel hard in te spannen, en zogezegdzogedaan: 5x4 minuten op wattage gefietst, gemiddel 295 watt en hartslagen in de 155-160 regio. Wat voor mij duidelijk boven "de drempel" is. 

Overigens is het begrip 'anaerobe drempel' niet een simpel 'het melkzuur kan niet meer weg dus ik verzuur', het is veel complexer dan dat. Zie tzt onderaan deze blog meer hierover. Eigenlijk is er geen harde aanwijsbare drempel, en daarom is de zin 'ik zit boven mijn drempel dus ik verzuur' extreem multi interpretabel. Het is niet het melkzuur dat je doet stoppen, het is het gebrek aan energie productie in spiercel (en in een interessante verdraaiing van een visie zou je zelfs kunnen zeggen dat je door het vermogen melkzuur te maken, het stop punt uitstelt, of ook, dat wie niet zo goed melkzuur kan maken, niet op tempo kan lopen). 

Het is dan ook niet 'nodig om op de drempel te trainen om de drempel te verhogen' wat je nog wel eens leest. Het is beter om op wedstrijdsnelheid te trainen om het precieze mechanisme dat je nodig hebt tijdens de wedstrijd (x gram melkzuur, dit proberen verder te verbranden, dit managen), te trainen. Natuurlijk valt dit voor langere afstandlopers (10 t/m halve marathon) vrijwel samen met "drempeltempo's", maar bijvoorbeeld marathonlopers doen er beter aan om (ook) lange stukken rond marathontempo te trainen. Hier speelt melkzuur ook een (weliswaar iets kleiner) rolletje. 

Enfin, de 5x4 minuten was nipt een PR van 383.3 kcal/20 minuten dus 295 watt (bepaal hieruit zelf de omrekenformule). 

Die middag liep ik ook nog even 7 kilometer los, wat opvallend gemakkelijk ging. Spelenderwijs liep ik 12 km/uur op mijn gemakje en mijn Garmin630 liet bij thuiskomt weten: uw VO2max is toegenomen! Nu 57! En: bijbehorende racevoorspellingen ook! Zie de bitmap:

En de zondagtraining bevestigde mijn vermoeden: de benen zijn opeens ERG goed. Tijdens een 4 minutenloopje liep ik kinderlijk eenvoudig twee minuten a 15 km/u voor de groep uit naar mijn waarnemingspunt. Dus ja, topvorm benen.

Wat moet ik hier nu mee?

Kennelijk kan ik genoeg trainen om iets op te bouwen; de lange duurloop 25 kilometer houden we erin, en ook het fietsen draagt bij. Nu nog die enkel goed krijgen en dan maar zien.


POV

Een fijne lange vlotte duurloop! En de gevolgtrekkingen en theorieën

Dag allemaal,

Ein-de-lijk weer eens een goede lange duurloop.

Nadat ik eind december een 21 kilometer in 1.53 liep en weer drie dagen een dikke enkel had, en nadat het vorige week in training beter begon te gaan, besloot ik ervoor te gaan: een vlotte 25 kilometer met risico: blijft enkel heel, knie voelt niet helemaal okee....

En ja!

Het werd 25k in 2.04.50, zie facebook/strava voor de grafieken. Verder niet al te spectaculair, meest rond de 5.00 per kilometer. Er was veel wind wat denk ik de snelheid nog wat drukte. Maar geen overdreven last van enkel, klein beetje knel gevoel maar niet toenemend. Helemaal geen pijn. Rechterknie was tevoren al iets gevoelig maar werd niet erger. Een steek in knie bij 16 km maar even stilstaan, losmaken, en zonder problemen verder.


Theorie versus duurloop

De afgelopen maanden schreef ik stukjes, dacht ik na over perfecte looptechniek, theoretiseer over geavanceerde trainingsmethoden. Maar, een goede lange duurloop, vaagt bepaalde loszittende theorietjes in één klap weg!

• Looptechniek: het doen van dit soort duurlopen is belangrijker voor looptechniek dan het uitvoeren van een goede skipping. Want na anderhalf uur ga je in je benen voelen hoe je het beste kan afzetten, hoe de eksakte timing van de beweging moet zijn. En die timing die is alleen maar te leren in zo'n duurloop. 
• Training: de impact van zo'n loop in je benen. Beenspieren die eindelijk een keer "moe" worden, eindelijk een echte prikkel. Deze prikkel is gewoon onbereikbaar bij korte duurlopen van bijvoorbeeld 14 kilometer. 
• 80-20 training: deze verhouding is wel belangrijk, MAAR met name als deze verhouding tijdens hoge trainingsbelasting bereikt wordt. Als je hele rustige korte duurloopjes doet en 1x per week een drie keer duizend voldoe je ook aan 80-20. Maar er is niet veel progressie. Maargoed... het moet blessuretechnisch natuurlijk wel mogelijk zijn om hard te trainen. 

Het vervolg

Eerst eens kijken hoe alles morgen is. Dan wat fietsen/rustig lopen de komende dagen, en donderdag ofzo misschien wat tempo's proberen. Dan zondag een vergelijkbare duurloop als vandaag (want als het eenmaal goed gaat kan de training opgevoerd worden. Hoewel nu wat moe, stelt het nog niets voor vergeleken met wanneer ik echt in training ben). 

Maar terugslagje kan ook...

POV


ps...

Dit was tien minuten na de 25k:

• links iets meer rood.
• Links dikkere achillespees: de streepjes zijn even lang dus duidelijk dikker links, die pees. Maar pees zelf doet helemaal geen pijn, het is waarsch het omliggende weefsel waar iets vocht in zit. 
• Maar verder geen problemen met de enkel, geen pijn ergens, hooguit een iets meer knel gevoel in de hele voet (paar procentjes)

En hier kunnen doktoren niets mee. Er is geen pees overbelast, er doet niets zeer, er is geen breuk, er is slechts een vaag gevoel dat niet concreet genoeg is voor een diagnose. Je zou als arts dan kunnen doorzoeken. Maar als er niets urgents lijkt te zijn, waarom zou je...

Het UMCG, afdeling sport

Ha,


Vanochtend ben ik naar het UMCG geweest.

De enkel is weer eens gebogen, bedrukt, getest.
Voorlopige conclusie: ja hij is wat dikker. Mogelijk is er 'ergens' een irritatie maar die is nu niet goed te zien. Ja, voet kan daardoor wat roder zijn.

Plan A

Vervolgplan: opnieuw een echo (geen MRI) maken, maar voor de echo de enkel flink overbelasten, zodat hij wat dik is en/of pijnlijk, en de echo het eventuele probleemgebied goed in beeld kan brengen.

Plan B

Als daarna nog niet duidelijk is, dan komt plan B in zicht: de linkerenkel lijkt wat onstabieler dan de rechter. Hierdoor moeten bepaalde pezen te hard werken om hem recht te ouden, en raken ietsje overbelast.
Het zou zelfs kunnen doordat ik in de zomer 3 weken niet gelopen heb, bepaalde kuitspieren onttraind zijn geraakt waardoor de load meer op de pezen is komen te liggen (kanttekening: het lijkt me onwaarscijnlijk dat ik te slappe spieren zou hebben. Ze doen het uitstekend en zijn sterk. Dus kweenie... maar misschien zorgt krachttraining toch voor een effectje) In dat geval voldoet het volgende plan:

1. Hard doortrainen op de fiets
2. Krachtoefeningen doen voor kuiten/omliggende spieren
3. Rustig hardlopen en gedoseerd hoger tempo gaan lopen
4. Alles is weer op sterkte en de sterkte onderhoudt zichzelf, en ik kan weer heel hard trainen qua lopen.

Datum Echo: 22 februari

Dit is net na 21 februari, de dag van de Mensinghe Marathon. Ik heb me ervoor ingeschreven, en ik begrijp nu dus dat ik mijn enkel daar mag overbelasten. Ik mag dus bijvoorbeeld 30 kilometer in flink tempo lopen en de volgende dag met een dikke poot naar de echo gaan. Ok.. ik zal zien.

Klein probleempje is uiteraard dat ik een probleem heb met moedwillig overbelasten. Ik ga dan ook niet doorlopen als ik stekende pijnen heb. Maar wellicht zal een 30k genoeg zijn om een reactie uit te lokken.

Voor het bezoek vanochten, heb ik trouwens ook geprobeerd mijn enkel zwaar te belasten, door 48 km in de laatste 4 dagen te lopen:

• Donderdag 17k rustig (11 km/u)
• Vrijdag 4k op 12-13 km/u
• Zaterdag 12k loopband in 59 minuten
• Zondag eerst loopgroeptraining 6k, daarna 10k in 49.10

Maar ondanks dit, toch niet veel problemen. 

POV

ps... de maandag: 50' hometrainer, en nog 5k loopband ca 12.5 km.u. EN wat kuit krachtoefeningetjes. Daarna de dinsdag ca 10 kilometer, wat eigenlijk heel goed ging. En de woensdag ca 11 kilometer inclusief wat stukken op 15 km/uur, en, jaja, houjevast, ik heb de enkel vrijwel niet gevoeld. Dus da's mooi. Minder mooi is dat ik nu mijn rechterknie voel. Maar weer even rusten.

Maar heel lekker gevoel trouwens dat de 74 kilometer die ik de afgelopen 7 dagen gelopen heb, zich direct vertaalt in 'goede benen'. Een gevoel van macht en heel gemakkelijk 12-13 km/u kunnen lopen.

Komende zaterdag denk ik proberen 24 km te lopen en kijken wat er gebeurt.