met 8x1000 meter in de lunchpauze, ik liep ze allemaal tussen 3.54 en 4.08, het ging goed, ik voelde vrijwel niets van kuitproblemen. Het was een vrij gemakkelijke training, en eigenlijk vrij voorzichtig lopen om geen misstap oid te maken.
Benen blijven nu in elk geval enigszins gewend aan tempo. Misschien dat ik volgende week dan toch nog iedereen eraf loop!
En, het was gewoon een lekkere training, even goed zuurstof tanken, heh ja. Lekker.
7 opmerkingen:
Niet de moed opgeven hoor. Het kan nog best goed gaan.
Gewoon straks heel lekker gaan lopen, en wie weet..... knal je er een tijd uit!
Is mij al een paar keer overkomen. (dat weet je wel)
Paul, Paul, Paul,
Je lijkt wel één van de marathon debutanten van onze vereniging!!!
Geniet er toch van dat je lekker loopt. Die pijntjes en twijfels horen er bij. Wij en zeker jij, hoeven niets meer te bewijzen. Aan iemand. Alleen ons jeugdige hart hoopt dat we nog éénmaal die super prestatie van de jaren 90 neerzetten.
Toen ik 40 was in 1993 en 2x in dat jaar 2:46 liep dacht ik dat wordt nog jaren toppen. Nou het werd tobben. Maar ik geniet nog steeds van iedere wedstrijd.
Als we de 13e op de Coolsingel staan en dat kanon gaat af. Dan vliegen we als een stel (op leeftijd zijnde) Hazewind honden achter dat jonge gepeupel aan. Als we dan de Eramusbrug opgaan komt onze wijsheid terug en zullen we proberen onze streef snelheid op te pakken.
Hierna wordt het genieten en trachten we er een voor ons een acceptabele tijd uit te halen. Onze familieleden zijn blij dat ze even van ons marathon geOH af zijn (denken zij). We nemen lekker een biertje en gaan op naar het volgende doel.
Veel succes de 13e en misschien zien we elkaar nog.
Jaap,
Waarom lijk ik een van de debutanten van jouw vereniging? Twijfels en pijntjes hebben toch niets met wel of niet debutant zijn te maken? Ik snap jouw uitspraak niet. En als ik lekker loop geniet ik daarvan natuurlijk! Je lijkt te denken dat dat niet zo is???
Mijn insteek voor deze marathon was wel om 'hard' te gaan, ik ben eigenlijk niet geïnteresseerd om 3.20 oid in rotterdam te lopen om daarna een maand lang zere kuiten te hebben, dan sla ik hem liever over. Ik twijfel natuurlijk of het haalbaar is etc...
Verder wil ik in tegenstelling tot wat je oppert, nog wel wat bewijzen, nl. dat het mogelijk is ook op oudere leeftijd goed te lopen. Ik vind het mooi als ik dat kan laten zien.
Jouw eerste twee zinnen vroegen toch wel even om deze reactie van mij.
Tot de 13e!!!
Paul,
Ik lees regelmatig jouw stukjes en krijg het idee dat jij harder twijfeld dan dat noodzakelijk is. De vergelijk die ik maak met de debutanten is alleen omdat, deze denken dat ieder pijntje de marathon volbrengen in de weg zal staan. Maar ik denk dat jij je lichaam goed genoeg kent, om nu al te weten of deze stijve kuiten een gevolg zijn van een beginnende blessure die een verantwoord lopen van een wedstrijd in de weg staat of dat dit het eind resultaat is van de opbouw naar de marathon. Daarom deze vergelijk met onze debutanten.
Als ik zo kijk zit die goede tijd er gewoon in. Natuurlijk. Resultaten uit het verleden. Ook al zijn ze nog kort geleden gelopen geven geen garantie voor de toekomst.
Als je 10 jaar geleden tegen mij had gezegt dat ik moest gaan strijden om 3:00:00 te (kunnen) halen. Had ik gezegd. "Dan ga ik nog liever kant Klossen". Nu zal ik zo trots zijn als een aap met 7 gouden xxxxx, als ik binnen deze 3 uur loop.
Maar je verlegt je grenzen.
Maar. Eens een wedstrijdloper altijd een wedstrijdloper. Wij zullen in een wedstrijd altijd het maximale uit ons lichaam halen om de voldoening van het presteren te proeven.
Groetjes Jaap
Ik moet wel zeggen, op mijn weblog probeer ik een natuurgetrouwe weergave te doen van eventuele twijfels, het hele proces van marathonvoorbereiding te schetsen. Maar waarom je dat idee krijgt dat ik harder twijfel dan noodzakelijk is, zou ik niet weten. Ik heb mijn blog nog es gescand en ik zie nergens niet-noodzakelijke twijfel. Graag voorbeelden.
Die vergelijking met debutanten, je geeft zelf al aan dat ik mijn lichaam goed genoeg ken en (zo interpreteer ik) niet denk dat ieder pijntje de marathon volbrengen in de weg staat. Dus waarom dan eigenlijk die vergelijking met debutanten?
De goede tijd, mijn doel op dit moment is ergens rond 2.55, dat zou al mooi zijn, misschien iets sneller. Ik twijfel natuurlijk volledig aan een tijd onder de 2.50. Dit is noodzakelijke harde twijfel. Als ik die niet zou hebben zou ik mezelf opblazen. Deze twijfel beschermt mij. Twijfel is goed. Genoeg over twijfel. Denk ik. Vermoed ik. Of...
Als je als 55 jarige binnen de 3 uur loopt, dat zou klasse zijn. Hoe hard twijfel je of je dat kan? (flauw he).
Wedstrijdlopers vinden het inderdaad leuk om te weten wat ze maximaal kunnen, en dat ook te doen.
gr.
pov
Hallo Paul,
Daar ben ik weer.
Natuurlijk weet en begrijp ik dat je op je weblog een en natuurgetrouw beeld geeft van je gevoel. Ik moet ook zeggen dat het twijfel gevoel dat ik schets misschien wat overtrokken is en dat ik misschien alleen maar reageer op mijn eigen angsten. Maar! Op 29 maart en 3 april geef je volgens mij toch een beetje toe aan de twijfel.
Jij vraagt of ik twijfel (dat is geen flauwe vraag). Gelukkig ben ik nog maar 54 dus dat geeft al iets meer ruimte om mijn doelstelling te verwezelijken. Maar ik moet zeggen dat ik niet twijfel. Lichamelijke kachten zijn er natuurlijk wel zoals een kleine irritatie's in de knieën en shin-splint probleem door doorgezakte voorvoeten. Maar ik ben niet bang dat die klachten mijn marathon in de weg staan. Waar ik wel bang voor ben, is dat ik de komende week als ik nog 2 nachdiensten moet werken een verkoudheid of griepje op pik als ik laag in mijn weerstand zit om een uur of 5's morgens.
Ik denk dat een tijd binnen de 3 uur haalbaar is gezien mijn resultaten dit jaar op de 1/2 marathon 2x in 1:25 en 3x een 30 km waarvan één voluit in 2:04 en 2x als tempoloper in een prestatie loop bij onze vereniging op een tempo van 4:30/km. Die uikwamen op een gem. van 4:27/km. Ook vanmiddag tijdens mijn laatste test wedstrijd voor Rotterdam, een 10 km in Dordrecht in 38:04 (een droomtijd). Ik had gehoopt op iets rond de 39:30, ziet het er naar uit dat net onder de 3 uur zeer goed mogelijk moet zijn. Nu heb ik de
Daarnaast hanteer ik altijd 3 tijden voor mijzelf bij wedstrijden.
Als eerste, een droomtijd. Dit is een tijd die als alles klopt mogelijk zou moeten zijn. Dit is voor mij in Rotterdam 2:55:00 tot 2:58:00.
Als tweede, een hoop op tijd. Dit is de de tijd die ik echt hoop te lopen. Dit is in Rotterdam onder de 3 uur
Als derde, de waarschijnlijke tijd. Dit is de tijd die het waarschijnlijk wordt. Dit is rond of net boven de 3 uur.
Maar. Ik zal er alles aan doen om het maximale er uit te halen !!
Misschien ook wel leuk om te weten en om eventueel te gebruiken.
Michel de Maat. Waarschijnlijk heb je wel eens van hem gehoord. Ooit goed voor 1:01:00 op de halve en 2:15:00 op de hele. Maar nog steed vele klassen beter dan de meeste van ons. Vertelde mij woensdag tijdens de training dat hij in Rotterdam lekker wil lopen en rond de 4:00-4:05/km wil gaan lopen en dan die groep die bij hem aansluit wil helpen dat tempo vast te houden. Wij lopen in gele shirts en rode broek.
Groet
Jaap
Hoi,
29 maart en 3 april, als je dat twijfel noemt, voor mij is het gewoon een beschrijving van de (dan slecht gaande) training.
Maar, nu ik er even beter over nadenk, twijfel is goed. Ik zwem in twijfel. In de kern der totale twijfel groeit een totale zekerheid. Startend vanuit zekerheid kun je duizend richtingen op twijfelen. Twijfel heeft geen consequenties maar laat alle mogelijkheden open.
Misschien is het een soort uitkristallisatie proces. Zo lang mogelijk in de vloeibaar bad van twijfel bivakkeren. Alle gebeurtenissen komen daarin dan terecht, en beïnvloeden de samenstelling van dat bad.
En op het laatste moment bevriest dit dan, is alle twijfel weg, en weet je precies wat je moet doen.
Bij mijn snelste marathon was dat zo, mijn tijden in wedstrijden duidden niet op 2.35, mijn trainingen gingen wel goed, en op de wedstrijddag was opeens alle twijfel weg.
Je voelt je (denk ik) voldoende zeker van je vorm, door recente resultaten (goed hoor, die 38.04 trouwens). Het niveau van twijfel is daarmee tot nul gereduceerd, dat is mooi, en geeft gelegenheid tot dromen over supertijden! Wat altijd leuk is, zo vlak voor een marathon, in vorm zijnd.
Interessant dat groepje, misschien ga ik daar wel gewoon mee (maar dat kan ik nu natuurlijk nog niet beslissen, twijfelend over de toestanden van mijn kuiten zwem ik lekker nog wat rond), dan zie ik je wel.
grtn
Paul
Een reactie posten