een lekker wedstrijdje

Ik moet heel ver teruggaan in de historie om een vergelijkbare wedstrijd te vinden. Die halve marathon in Haren vorig jaar was enigszins vergelijkbaar.

Nu ging het heel goed,
Eerste ronde in 81, vlak achter L., en achter H (eerste dame in de tweede serie, van Groningen Atletiek).
Tweede tot vijfde ronde consolideren in rondjes 84-85. Gevoelsmatig heel gemakkelijk, mooi hoog lopen, korte kaatspassen,
Zesde tot tiende ronden in 85-86, ook gemakkelijk maar mijn ademhaling gaf aan dat ik tegen mij tax zat. Het lukte dan ook niet om het gat met Lucas te dichten. Beter gezegd: ik durfde dat gat niet te dichten, een gaatje van een meter of tien, uit angst de rekening gepresenteerd te krijgen.
Ik gokte op een snelle laatste 200 in 34-35 om daarmee in één keer erop en erover te gaan, L. te verrassen met een harde versnelling. Maar hij deed op zijn beurt een poging om genoemde dame H., ook lid van Groningen Atletiek, in te halen.
Allebei slaagden we niet in onze opzet, zodat we finishten in volgorde 1: H, 17.33, 2: L. 17.35, 3: ik, 17.37.

Al enkele minuten na de finish opende zich in mijn geest een perspectief op tijden van 17.10-17.20, ik kan nog een stuk agressiever lopen. Met meer zelfvertrouwen. Want zelfvertrouwen bestaat uit een verzameling constateringen over jezelf. Het is niet op te bouwen door ‘harder in jezelf te geloven’, of jezelf op te hypen, maar wel door ervaring en DOEN. En dan natuurlijk wel te geloven in wat je ziet.

Verder mist er nog behoorlijk wat ruwe kracht. Misschien dat ik dat (krachttraining) ook weer oppak, dat zal een tijd onder de 17 mogelijk maken. En dan komt meteen een ultiem onhaalbaar doel in beeld, een 10 kilometer binnen de 35 minuten. Onmogelijk. Maar juist daarom prikkelend, echt geen hond die gelooft dat dat mogelijk is, ikzelf eigenlijk ook niet. Maar toch maar toch….

Wij liepen in serie 2 van de 3. De eerste serie: hier werd een baanrecord van 13.33 gelopen door (gokje) Kibet. De eerste serie kende overigens een valse start: na 600 meter werd iedereen gesommeerd te stoppen omdat zowel de electronische als de handtijden niet werkten.

Na afloop nog wat naborrelen, bier en bitterballen. Tot ziens HR en Loopgek! In Roden een (twee) rondjes van mij!