want: door het vele hoesten (nu een dag of 6) heb ik dusdanige spierpijn (of gekneusde rib volgens dokter) dat elke hoest erg pijnlijk is. Gelukkig kreeg ik wat pilletjes voorgeschreven: hoestonderdrukkers. Erg fijn was de mededeling dat 'dit nog wel drie weken kon gaan duren'.
Het voelt allemaal heel beroerd.
En moet je dan gaan trainen of niet? Het zekere voor het onzekere?
Als ik naar mijn lichaam luister krijg ik geen echt antwoord (of ..au..zucht..doemdenk...stress... nu ja of nee betekent weet ik niet). Benen lijken goed maar het voelt alsof ik een soort longontsteking krijg. En als ik andere mensen vraag zeggen ze allemaal 'doe toch een tijdje rustig aan joh'. Aan dat soort adviezen heb ik natuurlijk niets.
Dus op naar de gym, en even voorzichtig beginnen op 200 watt, dat is het plan. Als hartslag snel naar 140 zal stijgen, of ik zware benen krijg, dan stoppen.
Maar ik was heel verbaasd. 200 watt, een keurige lage HF125 en soepel en gemakkelijk. Later 250 watt, met een sub-150 hartslag wat heel goed is. Soms kan 'lage hartslag bij gelijke inspanning' duiden op oververmoeidheid, het treedt wel eens op als je teveel omvang getraind hebt en te weinig koolhydraten en reserves in lichaam. Maar in zo'n geval voelt ook de inspanning zelf erg zwaar aan. En dat was nu niet zo. Uiteindelijk 1080 kcal getrapt zonder enig probleem, lekkere goede training.
Okee.. in de kern ben ik weer fit. Mooi! Kuch. AUW!
POV
ps... goede voornemens heb ik niet. Het is dan ook beter om 'slechte voornemens' te hebben. Ja zoek die zwarte kanten maar op die horen er ook bij. Ik hoop minstens vijf keer opzichtig te blunderen en de dingen volledig fout in te schatten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten