Gisteren baantraining;
bij de lange tempo's moest ik op een mager 15 km/u tempo afhaken: te slechte benen.
In plaats daarvan heb ik 10x200 gedaan in zo'n 40-41 seconden, dit ging redelijk. Maar benen slecht.
In een poging tot onderzoek heb ik de laatste 80 dagen gescoord: een gevoelsmatig cijfer geven aan de loop of fiets conditie. Te zien is dat lopen/fietsen prima was tot aan de antibiotica/kaakchirurg twee weken. Ja, ergens vlak daarvoor liep ik de Klap tot Klap loop in 38.18 en dacht toen nog dat die tijd er zeker aan zou gaan. Maar eigenlijk is sinds die tijd vooral mijn loopvermogen verstoord.
Het is me niet helemaal duidelijk waarom, het enige dat ik echt merk is dat ik me niet 'goed' voel in het hardlopen. Het gaat moeizaam, zware benen, geen souplesse, niet het gemak.
Verschillende theorieen doen de ronde:
- fietsen, ik zou minder moeten fietsen. Maar eerder had ik nooit last van fietsen in mijn loopprestaties
- kleine blessures (heup, voet) waardoor looppatroon verstoord wordt. Maar: bij klap tot klap geen problemen ondanks zere voet.
- 'het is mentaal': hmm... opzich heb ik geen probleem met diep gaan of mezelf hard inspannen, zie HIIT testjes en snelle fietstochten
- overtraining: vanuit hardloopperspectief lijkt dit te kloppen: ik kan vrijwel onmogelijk mijn hartslag boven de 160 krijgen met hardlopen. Maar qua fietsen niets aan de hand.
Oplossingen:
- bijvoorbeeld een week stoppen met lopen en fietsen en dan weer rustig opbouwen. Zou kunnen, ga ik doen eind Juli.
- naar de dokter gaan. Zou kunnen, maar ik denk dat ik mijn subjectieve klachten niet serieus duidelijk kan maken. Het is allemaal zo vaag.
Laatste oplossing is: zien dat er geen probleem is. Okee het hardlopen gaat niet helemaal lekker, ik doe al rustig aan; het zal zichzelf wel herstellen; Wie zegt dat fasen van moeite geen noodzakelijke stappen in een ontwikkelingsproces zijn? Misschien is het juist wel heel belangrijk dat ik dit nu heb... a) kan ik me al beter verplaatsten in het gevoel dat recreanten of lopers in mijn loopgroep soms hebben als ze zeggen dat het niet soepel gaat of slechte dag hebben, b) vele vele 'problemen' in het leven hebben de vorm van een grote steen die met geen mogelijkheid te verplaatsen is. Je kan dan ofwel gaan huilen dat het zo moelijk is of gewoon rustig blijven en wat wrikken en duwen en opeens vind je een maniertje. Of je kan gewoon schouders ophalen en er omheen lopen. Niet alle problemen hoeven te worden opgelost. Een probleem is pas een probleem zodra je het wil oplossen.
Dit alles gezegd hebbend, ik heb zaterdag wel een wedstrijdje: estafette 3.5 km run van roden. Nouja, wieweet gaat het opeens toch goed. Denk het niet, maar kan altijd.
POV
ps: de donderdagavond ging opeens beter,
Ik scoorde zowaar een goede score op het '20 kilometer HF140' testje op fietsergometer, was na 22.45 klaar, en belangrijker, benen voelden goed en niet-verzurend. Ook even op loopband, zo'n 15 km/uur bleek goed aan te voelen. Scores lopen 8, fietsen 9.
Oorzaak: onduidelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten