30 januari 2015

Overtraining of overreaching

Vorige week stond er op de ProRun site een referentie naar LSCT, ofwel:

"The Lamberts and Lambert Submaximal Cycle Test (LSCT)"

In deze test wordt eerst 6 minuten op 60% van max HF gefietst (in mijn geval HF102, 150 watt), dan 6 minuten op 80% van max HF (in mijn geval HF 136, 235 watt), en 3 minuten op 90% (HF153 / 275 watt).

Er stond in de ProRun niet veel toelichting bij, maar ik las het bijbehorende artikel (gemakkelijk te googlen) en het bevestigde eigenlijk mijn beeld hoe hartslag zich gedraagt wanneer je dreigt overbelast te raken: het hart, het parasympatische zenuwstelsel, is actiever (of misschien is het sympatische zenuwstelsel minder actief), met als resultaat lagere hartslag bij belasting maar paradoxaal hoger vermoeidheidsgevoel.
De lage hartslag bij hoge snelheden, lijkt te betekenen dat je 'beter bent geworden', maar dit is alleen geldig als het ook 'gemakkelijk voelt'. Dus als ik met 2 vingers in de neus 14 km/uur loop met HF140 ben ik in topvorm, en als ik met pijn en moeite HF140 haal bij een snelheid van 14.3 km/uur, ben ik "overreached".

Een hieropvolgend stadium is dat je chronisch vermoeid bent en bij HF140 bijvoorbeeld maar 13 km/uur haalt.

Het volgende plaatje uit het artikel beschrijft die eerste fase van "overreaching"


Bij 'overreaching' lever je meer wattage bij dezelfde hartslag, maar kost het veel moeite om het hartslagniveau te bereiken. Ook gaat hartslag aan het eind, in rust, keihard naar beneden.

Afgelopen donderdag deed ik een 20 minuten op HF140 testje. En moest ERG hard trappen met een hoog vermoeidheidsgevoel om die 140 uberhaupt te halen, EN hartslag ging als een raket naar beneden. Evenals bij de looptest maandag. Een 16 km/u leverde een hartslag van nauwelijks 150, en snel herstel op.

Kortom: ik ben 'overreached'. Niet zo gek, na al die harde/omvangrijke trainingen.

Is dit nu iets om zorgen over te maken? Het lijkt eng.

Nee.

Want wat er gebeurt is natuurlijk gewoon een normale reactie van het lichaam. Het kost meer moeite om hard te gaan, dit is gewoon een beschermingsmechanisme. Ik heb meer zin om rustig te trainen... niets aan de hand, tenzij ik erg veel mentaliteit zou hebben en "van mezelf zou eisen dat ik intensief zou trainen". En dan, ja dan, kom ik uiteraard in de problemen. Gelukkig weet ik dat hard trainen ook moeiteloos en fijn kan zijn (lijkt een tegenspraak maar is niet) dus daar wacht ik gewoon op.

Verandering van mijn training

Verder is er nog een ander dingetje: welke weg moet ik met de training in slaan om 'goede benen' te krijgen. Op een of andere manier zit ik nu in de situatie dat ik wel over veel wattage beschik, maar het kennelijk niet goed in loopresultaten kan omzetten. Dit was vorig jaar ook vaak al een beetje zo. De HIIT trainingen gingen perfect, het vertaalde zich goed in fietsen, maar niet echt in lopen.

Kijk ik naar 2 jaar geleden, 'mijn succesjaar', toen deed ik eigenlijk nauwelijks aan snelheidstraining. Voor Rotterdam zat er welgeteld 1 (EEN) training boven de 15.5 km/u in mijn schema, een setje 400jes. Daarnaast heel erg veel sub-tempo's , T12,13,14, loopband etc. En met de benen was niets mis. Ook in het najaar. Een stuk of drie snelheidstrainingen, veel sub tempo's, een goede marathon. Daarna 1 (EEN) tempo training en de 7heuvelenloop in 57.36, wat eigenlijk mijn beste wedstrijd dat jaar was. En wat heel raar aanvoelde. Zonder veel snelle tempo's maar 'met een perfect gevoel' ging dat eigenlijk heel erg goed.

Wat ik dus nu ga doen: intensief inwisselen voor sub-tempo's. Ergens heb ik het idee dat, omdat dat wel relatief intensief is maar 'ontspannen', de 'timing in de benen' zich goed instelt en ik heel efficient kan lopen (er zitten hier uiteraard ook linkjes met Zen, boogschieten, en onbewuste vaardigheden. Stoppen met "je best doen" leidt tot ontspannener en beter vaardigheden).

Eerste training vandaag: 16 km waarin 3x4 km T14 loopband, HF138. Lekker. Toevallig zitten er in het Masterplan Marathon ook veel van dat soort tempo's, maar ik zal er voor mezelf nog wat extra in gooien.

Ergens voelt deze koersverandering wel fijn. Terug naar relaxtheid. Is goede tegenhanger van de berg andere activiteiten die ik doe.

POV


Geen opmerkingen: