En de update begint met een ref naar mijn filosofiese blogje van een jaar geleden omdat daar een paar mensen naar vroegen.
Want woensdag op de training begon iemand over "meditatie momentje" waarop ik antwoordde dat alles al meditatie is en je geen momentje daarvoor nodig hebt. Uiterst vaag uiteraard, maar in de kern (diep in de kern, moet lang zoeken) waar. Natuurlijk, natuurlijk, van mediteren word je rustig etc etc. Dus het is wel nuttig. Maar er worden geen ultieme waarheden mee gevonden. Afijn ik dwaal af...
Qua training: wat fietsen, wat lopen. Het lopen gaat aardig goed, nog niet echt macht om onder de 40' te duiken maar vast wel 41 ofzo. Ook het fietsen bijgehouden met een mooie 46 km tocht a 31 km/uur / hartslag 128, dit duidt op mogelijkheid om onder de 1.50 te fietsen op een 60k tijdritje. Moet daar overigens wel totaal uitgerust voor zijn en niet tevoren gezwommen hebben.
En nu wil het toeval dat komende donderdag, 2 dagen voor de Run Winschoten, het perfect weer daarvoor dreigt te worden: 20 graden en weinig wind. En omdat dat mijn 'zomer doel' was, ga ik het proberen. Morgenavond in sportcentrum een uurtje vermogen fietsen en 2x3000 lopen T15 (om in elk geval enigszins geprepareerde benen te hebben), dan dinsdag/woensdag niet al te veel doen, en donderdag: BAMM!!! Dan vrijdag wat herstellen en zaterdag maar zien hoe het gaat. Dit alles is meditatie (ik heb geen idee wat ik hiermee bedoel, maar op een of andere manier klopt dat zinnetje).
POV
ps. Vermoedelijk komt er een nieuwe 'methode POV' aan, deze keer bestaand uit een alomvattende en wetenschappelijk ook doortimmerde aanpak, die geschikt is voor toplopers tot en met net beginnende recreanten.
ps2. Weer een HIITje geprobeerd. Na de eerste 10 minuten (13x30'/15'), 177 kcal, op PR koers, brak ik tijdens de 2e 10 minuten op de helft af. Want wilde nog wel "benen overhouden".
ps3. De dinsdag: eerst 37 km fietsen T30.5 / HF129, daarna zwemmen 1 km in netto 23.30, er zat zelfs een 100'je in 2.01 tussen, een PR. Dit komt omdat ik deze week wat aan optrekken-opdrukken gedaan heb. Kon ik eerst 0 (NUL) keer optrekken, nu is dat 1 (één).
11 opmerkingen:
Alles is een meditatiemomentje. Tja, op zich klopt dat (waarschijnlijk), maar denk je er nog zo over als je 3 weken niet gesport hebt haha?
Dan is even mediteren misschien wel hoogst noodzakelijk :-).
Ja dat is een beetje de vraag, soms vermoed ik dat ik in een soort zen mode kom tijdens perioden van veel hardlopen. En dat voelt als één lang meditatiemoment. En na weken weinig lopen is er weinig over van die "toestand". Maar het enige dat dan veranderd is is je stemming, er is niets veranderd aan hoe het universum in elkaar zit of hoe perfect de wereld wel niet in elkaar zit. Hmm....
In zen-staat kijk je met andere ogen naar de wereld en ben je beter in staat om de perfectie te zien, het waarnemen van het-alles-in-elkaar-grijpen. Bij gebrek aan prethormonen zoals endorphinen en dopaminen wijzigt de waarneming van de perfecte wereld en ontstaat de onzekerheid, het alles willen begrijpen, wat vervolgens net niet lukt en het toeslaan van de twijfel. De perfecte wereld lijkt dan ineens een minder perfecte wereld en soms zelfs een ronduit imperfecte wereld waarin alle toevalligheden ten nadele uitvallen.
De kans op blessures neemt toe, meer pech, minder flow, geen zone, geen zen.
Maar dan, haha. Ineens is het er weer!! Hallelujah, de dopamine giert door je lijf. Alles is perfect. Alles valt op zijn plek. Niets nadenken, gewoon in lijn met de perfecte kosmos handelen. Alles klopt, het denken valt stil, het is een aaneenschakeling van meditatieve momenten, één grote ZONE....
Ah ja dit wordt een interessante dialoog.
Want: ik vraag me af: regelmatig leek mijn afgelopen periode imperfect, geen zen, uit zone en uit fase. Maar tegelijk vroeg ik me af: waarom zou de imperfecte zone niet ook perfect zijn. Zogenaamd slechte ervaringen zijn natuurlijk ook een soort waardevolle achtergrond en spiegel etc etc. Ze horen erbij.
Wellicht (ik weet het 100% zeker maar ik doe alsof ik aan het onderzoeken ben, haha) is het enige probleem dat je teveel negatieve aandacht aan slechte ervaringen geeft (zoals 'dit zou mij niet mogen overkomen') en daarom het een 'groot ding' maakt. Dit doet me denken aan de zenmeester die van een cliff valt en met 1 hand aan een tak hangt, een zekere dood is nog slechts een kwestie van kramp in zijn hand. Hij ziet een verrukkelijke 'kers' hangen en kan hem met zijn andere hand net pakken en is gelukkig in dat moment.... Ofwel: in willekeurig welke imperfecte setting is perfectie.
Ah... wilde net reageren, was wat lui, maar zie reactie verwijderd. Volgens mij had het iets te maken met "kennis is denkbeeldige waarneming, niet-kennis is chaos". Enfin...
haha, had iets te maken met de WAARNEMING van de (im)perfecte wereld. Change the way you experience the experiences. Volledige tekst was:
Everything we know
is based on the experiences
in past, present & future.
Change the Way
we experience
the Experiences
And the Knowledge
will Follow.
Everything is connected.
Be still
and Know.
o, nu staat ie er 2 keer haha.
2e verwijderd; mooie tekst, zal zo (of morgen) reageren.
Ha! Ik detecteer een merkwaardige tegenspraak in je tekst. Want: changing the way we experience, zou betekenen dat er iets niet goed zou zijn aan de manier waarop we ervaren, of dat 'ervaren' beter kan. Maar elk pogen tot verbeteren van de ervaring doet af aan de ervaring, lijkt een soort poging tot ontsnapping. En in je laatste zin zeg je dat dan ook: 'be still', ofwel 'doe niets, verbeter niets, laat gebeuren', en dan pas zie je het zoals het is en 'ken je' de betreffende ervaring.
Aan de andere kant kan 'change' ook JUIST het loslaten van gangbare manieren van ervaren zijn (zoals 'volgens het boekje' reageren op bepaalde gebeurtenissen). En dan klopt je text volkomen.
De perfectie EN de imperfectie van de wereld heeft te maken met hoe we waarnemen. Als we onze wijze van waarnemen veranderen verandert ook de waarneming (en de waarnemer zelf ook haha). En het is idd zoals het is. Het ene is niet beter dan het andere...
Een reactie posten