De blessure, oorzaak
Ergens eind augustus werd ik me bewust van een kleine tweak in mijn linkerenkel, niets bijzonders, een van de vele pijntjes. Op vier september volgde een concert van The Script in Hamburg:
Hier moest ik een uurtje of vijf staan, en voelde ik ook al wat. Nog altijd niet erg, een van de pijntjes.
Op 10 sept: de 60k tijdrit, 1.49.48, PR. Jeej! Daaran, op 12 sept, de Run van Winschoten. Bij de start voelde ik mijn enkel, maar ook een beetje mijn hele voet, een iets doof gevoel. Maar: geen pijn, alleen wat irritatie dus toch maar geprobeerd hard te gaan.
Enfin...de week daarna gewoon getraind, het ging zelfs wel goed. Maar de eerste wat langere duurloop: 18 km zaterdag, bij het opstaan een 'raar' gevoel in de voet. Toch gelopen, verder geen probleem maar af en toe een 'raar' gevoel in linker onderbeen. Toen, de zondag, uit het niets, een felle steek in linker onderbeen, ergens diep in de kuit. Een soort zenuwpijn-gevoel. Na even joggen trok het weg. Ok.
Uiteindelijk: dinsdag: 12k lopen: na 9k stoppen, naar huis wandelen vanwege pijn. Geblesseerd.
De blessure, wat is het nu precies?
Nog niet helemaal duidelijk. Vermoedelijk een van de pezen (plantaris ofzo) die geirritieerd is, daardoor een van de kuitspieren overbelast.... het voelt als een soort doof gevoel/zenuwpijn. Okee... ik tik in in google: "enkel doof gevoel hak uitstralende pijn" en er is direct maar 1 conclusie mogelijk: "Tarsaal Tunnel Syndroom", zie:
Dat gele ding, dat is bij mij geirriteerd. Zie ook: https://www.hierhebikpijn.nl/aandoening/70/tarsaal-tunnel-syndroom
En ja...
De behandeling
Eerst wat afwachten. Misschien moet mijn voet een helemaal goed losgemaakt en gemanipuleerd worden. Ik lijk wel te kunnen fietsen zonder problemen, dus dat maar doen. Even rusten qua hardlopen en op geleide van pijn weer beginnen. Nieuwe asics bestellen voor de zekerheid.
Mentale benadering
Dit is mijn ...tig'ste blessure dus ik weet hoe er mee om te gaan.
Het teleurstellingsdeel 'ach wat jammer nu kan ik mijn doelen niet halen' dat bij de eerste blessures soms weken duurde, blijkt ingekort te kunnen worden tot circa 10 minuten, namelijk:
a) het besef: ik ben geblesseerd
b) het besef: er kan een streep door allerlei plannen
c) het gevoel van teleurstelling
d) vooruitkijken/andere plannen maken
e) voordelen van de blessure zien
a, b, en c, kunnen elk 1 minuut tot vele weken duren. Ik zoef snel door die stappen heen want ik ken ze van binnen en buiten en in alle varianten, ook mentaal. Ik hoef er geen lange tijd meer in door te brengen want dat zou mij niets nieuws meer openbaren.
Dus d). Voorlopig fietstraining; kijken naar behandeling.
En e! Want opeens hoeft er veel niet meer. De mentale belasting van het 'in vorm blijven' of 'goed afronden van belangrijke trainingseenheden' valt weg, waardoor er op een of andere manier opeens ruimte komt voor diverse andere dingetjes. Die andere dingetjes ruimte geven. Lekker genieten van de kansen die de blessure biedt.
POV
ps. de woensdag meteen de fiets gepakt en lopen geskipt: 46k in 1.30.00
1 opmerking:
Bofferd! ;-)
Een reactie posten